เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1183

บทที่1182 นายมันหน้าด้านจริงเลย

พอโดนเขาทัก คนทั้งลิฟต์ก็เหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน รีบแย่งกันออกมาจากลิฟต์ ทันใดนั้นประตูลิฟต์ก็ปิดลงพอดี หนึ่งในพวกเขากระแทกเข้าประตู เขาร้องโอ้ยก่อนจะเดินถอยหลังกลับไป แล้วไปเหยียบใส่เท้าของคนหลัง จึงทำให้คนอื่นเจ็บตัวไปด้วย ต่างผลักกันแล้วออกจากลิฟต์

ส่วนซูจิ่วนั้นโดนหลีกทางให้เดินออกมานานแล้ว พอตัวเองเดินออกมาแล้ว ก็มองกลุ่มผู้ชายที่เบียดกันไปมาอยู่ข้างๆ ได้แต่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

โชคดีที่เธอเดินเร็ว ไม่งั้นเธอคงโดนเบียดเป็นแฮมเบอร์เกอร์แล้ว

หลังจากผู้คนมากมายออกมาจากลิฟต์แล้ว สีหน้าหานชิงที่ไร้อารมณ์หันไปจับมือของหญิงสาวที่อยู่ด้านหลัง แล้วลากเธอเข้าไปในลิฟต์

เสี่ยวเหยียนโดนเขาเดินลากเข้าไป ประหม่าจนไม่กล้ามองคนกลุ่มนั้น

จนกระทั่งประตูลิฟต์ปิดลง เธอถึงจะกล้าหายใจ

ส่วนกลุ่มผู้บริหารระดับสูงนั้นต่างเริ่มซุบซิบกัน

“ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? หรือว่าจะเป็นแฟนของประธานหานของพวกเรา?”

“คงไม่หรอกมั้ง? ดูแล้วยังอายุน้อยอยู่เลย แล้วอย่างประธานหานของพวกเราไม่เคยคบใครที่ไหนไม่ใช่เลยหรือไง? ทำไมจู่ๆถึงมีแฟน? แล้วยังไม่เปิดเผยด้วย”

“ถ้ารู้ว่าประธานหานมีความคิดที่อยากมีแฟนนะ ทำไมต้องปล่อยของดีไปให้คนนอกด้วย? ฉันจะได้แนะนำลูกสาวฉันให้เขาไง เห้อ คราวนี้ก็ดีละสิ โดนคนอื่นแย่งไปแล้วไง”

“......ก็จริง ถ้ารู้ว่าประธานหานชอบแบบเด็กๆ ฉันคงจะเอาลูกสาวที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะให้เขาแล้ว”

คนที่เหลือมองไปยังคนที่พูดด้วยสายตาดูถูก

“ตาหลิว นายมันหน้าด้านจริงเลย ลูกสาวเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะก็อยากจะแนะนำให้ประธานหานละ เคยนึกถึงจิตใจลูกตัวเองไหม??”

“ใช่ตาหลิว นายยังมีความเป็นพ่ออยู่ไหม?”

“ทำไม? ไม่ใช่ยังไม่บรรลุนิติภาวะสักหน่อย ฉันหน้าด้านยังไง จะว่าไปเรื่องความหน้าด้านพวกนายไม่ด้านหรือไง? ทุกคนก็อยากจะยัดเยียดลูกสาวตัวเองให้ประธานหานหนิ ทุกคนก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ดื่มเหล้าไม่สูบบุหรี่ ยังรวยขนาดนี้อีก ใครไม่อยากให้ลูกสาวตัวเองแต่งงานกับเขาบ้าง?”

“น่าเสียดาย......ผู้หญิงเมื่อกี้เป็นใครกัน? พวกนายรู้จักไหม”

ซูจิ่วที่ยืนฟังเรื่องซุบซิบอยู่ข้างๆอยู่นาน ทนฟังต่อไปไม่ไหว จึงพูดแทรกพวกเขาขึ้นมา

“ฉันคิดว่า ถ้าพวกคุณสนใจเรื่องชีวิตของประธานหานมาก ถ้าอย่างนั้นพวกเราขึ้นลิฟต์ไปถามประธานหานต่อหน้าเลยไหมคะ?”

คนส่วนมาก: “......แบบนั้นพวกเราคงไม่กล้า เลขาซู ปกติคุณอยู่ใกล้ชิดประธานหานมากที่สุด ผู้หญิงคนนั้นคือใครกัน? ลูกสาวบ้านไหน? ทำไมพวกเราไม่เคยเห็นมาก่อน”

“ใช่ๆ เลขาซู ผู้หญิงคนนั้นคบกับประธานหานได้ยังไง?”

“ช่วยแบ่งปันเคล็ดลับหน่อยก็ได้ เผื่อวันหลังอาจจะมีโอกาสหล่ะ?”

ซูจิ่วพูดไม่ออก หรี่ตามองคนพวกนี้ที่อยู่ตรงหน้า “คิดไม่ถึงจริงๆนะคะ ปกติก็เห็นว่าพวกคุณต่างก็ค่อนข้างเงียบ ที่จริงก็มีความคิดแบบนี้นี่เอง? อยากให้ลูกสาวตัวเองแต่งงานกับประธานหาน แต่พวกคุณเคยคิดหรือเปล่า ว่าคนที่ขึ้นลิฟต์ไปเมื่อกี้จะเป็นว่าที่ภรรยาของประธาน?”

ทุกคนนิ่งไป แล้วไม่ได้ตอบสนองอะไรกลับมา

“ดังนั้นตอนนี้ที่พวกคุณทำแบบนี้ เท่ากับว่าอยากจะไปแทนที่ภรรยาของท่านประธานอย่างเปิดเผย แบบนี้จะดีหรอคะ?”

พอคนพวกนั้นโดนตราหน้าว่าแย่งเป็นภรรยา ก็ประหม่ากันขึ้นมาทันที มีคนเอ่ยพูดแก้ตัวขึ้นว่า“เลขาซู จะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ ตอนนี้ยังเป็นแค่แฟน ไม่มีใครรู้เหมือนกันว่าในอนาคตจะเป็นภรรยาท่านประธานหรือเปล่า”

“เห้อ ผู้หญิงหน่ะเข้าใจยาก ลูกสาวฉันก็เหมือนกันพูดอะไรก็ไม่เคยได้ดั่งใจหน่อย ก็โมโหใส่ ไม่คิดว่าหญิงแกร่งอย่างเลขาซูก็นิสัยผู้หญิงเด็กๆเหมือนกัน”

“เห้อ ยังไงก็เป็นผู้หญิง ช่วยเข้าใจหน่อย”

“แต่เมื่อกี้เธอก็พูดถูกนะ ประธานหานพวกเราเป็นคนยังไง? คนที่อยากถวายผู้หญิงให้น้อยสักที่ไหน? มีครั้งไหนที่สำเร็จบ้าง? ฉันว่าว่าที่ภรรยาของท่านประธาน คงโดนล็อคตำแหน่งไว้แล้ว”

“……”

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนและหานชิงเข้ามาในลิฟต์ ก็ไม่ได้รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นด้านนอก ลิฟต์พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่นานก็ถึงห้องทำงานของประธาน

เพราะเมื่อกี้โดนเขาอุ้มไว้ในอ้อมแขน แล้วดันบังเอิญเจอกับพวกผู้บริหารระดับสูงของบริษัท ดังนั้นหลังจากที่เสี่ยวเหยียนโดดออกจากอ้อมแขนแล้วยืนมั่นคงแล้ว ใบหน้ายังคงแดงก่ำ ตอนที่เดินออกจากลิฟต์กับหานชิงก็ค่อยๆเดินเหมือนหอยทาก

จนกระทั่งหานชิงพูดว่า : “เดินช้าขนาดนี้ อยากให้ฉันอุ้มเธอ?”

เสี่ยวเหยียนที่เหมือนโดนปลุกจากความฝันส่ายหน้าอย่างแรง พูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงว่า : “ไม่ต้อง!”

จากนั้นก็รีบก้าวเท้าเดินให้ตามเขาทัน แล้วเดินเข้าห้องทำงานไปพร้อมกัน

เพราะสถานการณ์แบบเมื่อกี้ เธอคงไม่อยากจะประสบมันรอบที่สอง เพราะหานชิงต้องทำงาน ดังนั้นเสี่ยวเหยียนจึงรอเขาอยู่ในห้องทำงาน

พอถึงเวลาก็เลิกงานพร้อมกับเขา ทั้งสองไปทานข้าวกันต่อ หลังจากทานเสร็จหานชิงก็ส่งเธอกลับบ้าน

วันหนึ่งวันผ่านไปไวราวกับพริบตาเดียว