เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1222

บทที่ 1221 คุณเข้าใจอะไรฉันผิดหรือเปล่า

เธอรับแพลนการเดินทางมา ก่อนจะดูอย่างละเอียด

อันที่จริงหัวข้อของวันนี้มันง่ายมาก ก็คือการนั่งเรือออกทะเล แล้วก็ไปบนเกาะที่สวยงามแห่งหนึ่ง บนเกาะเล็กๆ นั้นมีกิจกรรมมากมาย ตอนกลางคืนมีการจุดพลุอีกด้วย นอกจากนี้ยังมีโรงแรมต่างๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ ถ้าเที่ยวเล่นจนดึกแล้วก็จะมีคนมารับไปโรงแรมโดยเฉพาะ แล้วก็ยังมีบ่อน้ำพุร้อน ได้ยินว่าคนให้ความสนใจเป็นอย่างมาก

เสี่ยวเหยียนตอบรับอย่างง่ายดาย อีกอย่างในใจก็คิดไปด้วย ว่าถ้าถึงที่เกาะเมื่อไหร่เธอจะไปหาที่ที่วิวสวยๆ จากนั้นก็จะไปถ่ายรูปกับหานชิง รูปเมื่อวานตอนกลางคืนที่ถ่ายบนเตียงนั้นก็ไม่จำเป็นต้องใช้แล้ว

พนักงานเห็นท่าทีที่พึงพอใจของเสี่ยวเหยียน ก็รู้สึกดีใจเหมือนกัน ในตอนแรกเขายังกังวลว่าแพลนที่ตัวเองวางเอาไว้จะล้มเหลว ตอนนี้แขกพึงพอใจก็ดีแล้ว

ขณะที่ทุกคนกำลังเตรียมตัวจะออกไป ทันใดนั้นก็มีเงาหนึ่งปรากฏตัวเพิ่มขึ้นมา

“น้องเสี่ยวเหยียน พวกคุณกำลังจะไปไหนกันเนี่ย？”

เสียงกับเงาที่ปรากฏขึ้นนั้นทำให้เสี่ยวเหยียนอึ้งไปสักพัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เข้ามา

หลินชิ่นเอ๋อ？

เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？เสี่ยวเหยียนกลับไม่ได้สังเกตเห็นเลย

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น หลินชิ่นเอ๋อก็เดินเข้ามาอีก “น้องเสี่ยวเหยียน ทำไมคุณไม่สนใจฉันเลย？”

เสี่ยวเหยียนมีสติกลับมา “เปล่าหนิ พี่หลินมาได้อย่างไร？อาการบาดเจ็บของคุณยังไม่ดีเลย ตอนนี้ควรจะพักผ่อนอยู่ในโรงแรมนะ”

“ในโรงแรมมันน่าเบื่อจะตายไป อีกอย่างฉันอยู่คนเดียวด้วย เหนื่อยจะตายไป ฉันอยากไปกับพวกคุณได้ไหม？”

ไปกับพวกเธอเหรอ？ในใจของเสี่ยวเหยียนนั้นไม่ค่อยพึงพอใจเท่าไหร่ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นโอกาสเดียวของเธอกับหานชิง ตอนนี้เสี่ยวเหยียนรู้สึกได้ถึงความกระตือรือร้นของหลินชิ่นเอ๋อ ดังนั้นเธอเลยไม่อยากจะพาไปด้วยสักเท่าไหร่

ระหว่างที่คิดอยู่นั้น เหมือนกับว่าหลินชิ่นเอ๋อเองก็รู้สึกได้ถึงความลังเลของเธอ เลยรีบเข้าไปคล้องแขนของเสี่ยวเหยียน “พาฉันไปด้วยเถอะน้องเสี่ยวเหยียน ฉันอยู่คนเดียวที่โรงแรมมันน่าเบื่อจะตาย”

เสี่ยวเหยียนใจอ่อนเป็นที่สุด เมื่อถูกเธอขอร้องแบบนี้ เลยคิดว่าไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไหร่ แต่การไปเที่ยวครั้งนี้ไม่ได้มีเธอไปคนเดียว ดังนั้นเธอเลยต้องไปถามหานชิง และถามความเห็นจากเขา

หานชิงเองก็เข้าใจว่าเธออยากจะพูดอะไร เลยถามออกมาเบาๆ ว่า： “คุณอยากจะทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องถามความเห็นของฉันหรอก”

ดวงตาและใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความน่าทะนุถนอม เหมือนกับว่าขอเพียงแค่เสี่ยวเหยียนไม่ฆ่าคนหรือเผาบ้าน อยากจะทำอะไรอย่างอื่นเขาก็คงจะเชิดชูยกย่องตลอด

ผู้ชายแบบนี้ น่าทะนุถนอมแบบนี้ ทำไมถึงไม่ใช่ของเธอล่ะ？หลินชิ่นเอ๋อรู้สึกคันยุบยิบอยู่ในใจ ถ้าเกิดว่าเป็นของเธอก็คงจะดี

ดูๆ ไปแล้ว เธอต้องรีบทำอะไรสักอย่างหนึ่งแล้ว

“งั้นก็ได้ คุณไปกับพวกเรา แต่ว่าฉันต้องไปถามพนักงานก่อนนะ ว่าจะพาคนไปเพิ่มอีกคนหนึ่งได้ไหม”

อันที่จริงตอนที่หลินชิ่นเอ๋อกับเสี่ยวเหยียนคุยกัน พนักงานก็อยู่ข้างๆ ดังนั้นเลยได้ยินที่ทั้งสองคนคุยกันไปโดยปริยาย

เมื่อตอนนี้ได้ยินว่าเสี่ยวเหยียนจะมาถามตัวเอง หน้าของเขาเลยเปลี่ยนไปเป็นความลำบากใจขึ้นมา

“ทริปในครั้งนี้กำหนดไว้ว่าสองคน ถ้าเพิ่มอีกคนหนึ่งเข้าไป เกรงว่าจะยากหน่อยน่ะ……”

เมื่อเสี่ยวเหยียนได้ยินก็รู้สึกดีใจขึ้น บางทีตัวเธอเองอาจจะเห็นแก่ตัว ถ้าเกิดว่าสามารถจัดการได้โดยที่ไม่ต้องให้เธอเป็นคนออกหน้าเอง งั้นคงจะดีที่สุด

แต่น่าเสียดาย ที่จู่ๆ หลินชิ่นเอ๋อก็พูดขึ้นว่า： “คุณไม่ต้องกังวลไป ในส่วนของค่าใช้จ่ายฉันจะออกด้วยตัวเอง ต้องจ่ายเท่าไหร่เหรอ？”

ในตอนแรกพนักงานรู้สึกลำบากใจ แต่เมื่อได้ยินเธอพูดว่าจะเป็นคนออกเงินด้วยตัวเอง ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นมีความสุขในทันใด ก่อนจะรีบตอบตกลงทันที