เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1245

บทที่1244 คุณร้อนมากเหรอ

ในตอนที่กำลังใช้ความคิด เงาของคนคนหนึ่งก็มาโผล่ข้างๆตัว มองเธอด้วยรอยยิ้มหวาน

“น้องเสี่ยวเหยียน ตอนนี้เธอรู้เรื่องมากขึ้นแล้วสินะ?”

หลินชิ่นเอ๋อ?

เสี่ยวเหยียนมองคนที่เพิ่งมาด้วยแววตาประหลาดใจ หรี่ตาลงอย่างไม่ไว้ใจ

ผู้หญิงคนนี้นี่หน้าไม่อายจริงๆสินะ ตอนบ่ายหลังจากที่เธอพูดคำพูดพวกนั้นไป เธอยังกล้าที่จะเข้ามาใกล้อีก? คือวางแผนปะหน้าเพื่อให้เธอด่าอีกรอบ?

คิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนหัวเราะเย้ยหยันไปครั้งหนึ่ง กลับไม่ตอบอะไร

“เสน่ห์ของสามีของน้องนั้นไร้ขอบเขต เด็กสาวที่ยังไม่โตแบบน้องควบคุมไม่อยู่หรอก”

ฟังจบ เสี่ยวเหยียนก็มองด้วยหางตาด้วยท่าทางขี้เกียจ น้ำเสียงก็ติดจะเยาะเย้ยอยู่หน่อยๆ

“ความหมายของคุณคือ เขานั้นเหมาะจะโดนควบคุมโดยผู้หญิงที่ไม่มีจรรยาบรรณสตรีและมีสามีแล้วแบบคุณ?”

คำพูดนี้พูดออกมา ภายในคำพูดก็ได้ซ่อนคำดูถูกเอาไว้ หลินชิ่นเอ๋อได้ทำใจเอาไว้แล้วตั้งแต่ตอนแรก คิดไม่ถึงว่าจะโดนเธอทำให้โมโหอีกครั้ง แต่ว่าแป๊บเดียวเธอก็อดทนเอาไว้ได้ มองเสี่ยวเหยียนด้วยรอยยิ้ม “พี่ก็ไม่ได้พูดอย่างนั้นเสียหน่อย ยังไงเสียที่ตรงนี้ผู้หญิงหลายคนที่ถามเธอก็มีสามีกันแล้วก็มีหลายคน”

นี่คือจุดประสงค์ในการเปลี่ยนการต่อสู้?

เสี่ยวเหยียนหัวเราะเยาะ เธอคิดว่าตัวเองเป็นคนโง่เหรอ?

“พวกเธอก็แค่ถามๆดู แค่สงสัยเท่านั้น ต่างจากความคิดสกปรกของคุณ”

หลินชิ่นเอ๋อ “.......”

สงสัยเธอจะประเมินเธอต่ำเกินไป!

“ฉันไม่ใช่ว่าเคยบอกไปแล้วเหรอ อย่ามากวนอีก ดูแล้วคุณนี่ไม่ยอมตัดใจสินะ?”

มองเห็นแววตาของเสี่ยวเหยียน แววตาของหลินชิ่นเอ๋อก็มีแววตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็อธิบาย “น้องเสี่ยวเหยียน พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ พี่ก็แค่อยากมาบอกน้อง พี่กับพวกเธอนั้นเหมือนกันนั่นแหละ ก็แค่สงสัยเฉยๆ ไม่ได้มีความคิดสกปรกแบบนั้น พี่มาเพื่อขอโทษน้องอย่างจริงใจ น้องยังไม่เชื่อพี่อีกเหรอ?”

เชื่อ?

เสี่ยวเหยียนมองผู้หญิงตรงหน้า ในตอนที่พูดตั้งใจทำท่าทางจริงใจผิดปกติ แต่ว่าแววตาความดีใจกับดูถูกที่อยู่ลึกๆข้างในนั้นมันกลบไม่มิด เธอเม้มปาก “บอกตามตรง ถ้าเกิดว่าเรื่องในวันนั้นเกิดขึ้นอีกครั้ง ฉันยังคงเลือกที่จะช่วยชีวิตคุณ แต่ว่า ฉันคงจะไม่พาคุณกลับไปโรงแรมด้วย แต่ว่าจะส่งตัวคุณให้กับตำรวจไปเลย”

ในตอนที่ได้ยินคำว่าตำรวจ หลินชิ่นเอ๋อก็พลันย่นคอลงเล็กน้อย

“เหตุผลเดียวกัน ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ส่งตัวคุณให้กับตำรวจ แต่ว่าตอนนี้ถ้าจำเป็นล่ะก็ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ เข้าใจความหมายของฉันใช่ไหม?”

พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วแกว่งไปแกว่งมาตรงหน้าหลินชิ่นเอ๋อที่สีหน้าไม่สู้ดีนัก

มองเห็นว่าสีเลือดบนริมฝีปากของหลินชิ่นเอ๋อหายไปแล้ว เสี่ยวเหยียนก็ยกยิ้มมุมปากแล้วหัวเราะเบาๆ “แน่นอน ถ้าเกิดว่าส่งตัวคุณให้กับตำรวจ ฉันยังต้องเสียเวลาโทรศัพท์ แต่ว่าตอนนี้ฉันก็แค่อยากจะเที่ยวเล่น แต่ว่าถ้าเกิดคุณทำให้ฉันหมดสนุกล่ะก็ ไม่ปล่อยให้ฉันได้มีความสุข อย่างนั้นก็เหตุผลเดียวกันฉันก็จะไม่ปล่อยให้คุณได้มีความสุขเหมือนกัน”

“น้องเสี่ยวเหยียน พี่.......”

“ถ้าเกิดว่าคุณไม่เชื่อล่ะก็ ยังไงก็ให้ฉันลองดูก็ได้นะ” เสี่ยวเหยียนพูดจบ ก็ยกแก้วน้ำผลไม้ขึ้นมาแล้วหมุนตัวจากไป ไม่ได้สนใจเธออีก หลินชิ่นเอ๋อยังยืนอยู่ที่เดิม โมโหจนกำหมัดแน่น

ในตอนที่ปาร์ตี้ครั้งนี้เริ่มได้จนถึงประมาณช่วงกลางงาน เสี่ยวเหยียนกลับรู้สึกเหนื่อยแล้ว ดังนั้นก็เลยคิดว่าจะกลับไปพักผ่อน เธอตามหาหานชิงจนเจอแล้วบอกความต้องการของตัวเอง

“ถ้าเหนื่อยแล้ว อย่างนั้นก็กลับกันเถอะ”

สำหรับหานชิงแล้ว งานปาร์ตี้แบบนี้ถ้าเกิดว่าเป็นเวลาปกติ เขาไม่มีทางที่จะไปเข้าร่วม อย่างเช่นในตอนนี้ เสี่ยวเหยียนกำลังเข้าร่วมงานปาร์ตี้ แต่เขากลับคอยมองสาวน้อยของเขาเที่ยวเล่นอยู่ห่างๆ พอดีกับจิบเหล้าสักเล็กน้อย แต่ไม่ได้เข้าไปร่วมวง

ไม่นานเด็กสาวก็เที่ยวจนเหนื่อย ก็วิ่งกลับมาแล้ว