เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1250

บทที่1249 คุณมีโรคที่ซ่อนอยู่หรือเปล่า

อยู่ๆหานชิงก็กดจูบลงมา

โลกใบนี้เงียบลง ทุกสรรพสิ่งไร้เสียง

เหลือเพียงแค่หัวใจที่เต้นเพราะว่าความรัก

ตึก——

ตึกๆ——

เสี่ยวเหยียนรู้สึกเหมือนว่าหัวใจของตัวเองแทบจะทะลุออกมาจากหน้าอก เหมือนกับลูกกวางที่พุ่งชนไปมั่วๆ มือของเธอโดนหานชิงลากขึ้นอยู่ตรงเหนือศีรษะ ในตอนนี้แม้แต่เล็บก็สั่นอย่างไม่รู้ตัว

ทั้งๆ......ทั้งๆที่เป็นตัวเองแท้ๆที่พูดจนฮึกเหิมยุเขาก่อน

ตอนนี้จะกลัวก็ไม่ทันแล้ว แต่ว่าเสี่ยวเหยียนกลัวก็กลัว แต่กลับไม่ได้มีความรู้สึกเสียใจเลยสักนิด

อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยา เพราะฉะนั้นอุณหภูมิริมฝีปากของหานชิงก็เลยสูงมาก ดูเหมือนจะร้อนแผดจนทำให้เสี่ยวเหยียนเจ็บตัว ในตอนแรกเริ่มเธอกังวลเล็กน้อย ในท้ายที่สุดก็ค่อยๆปิดตาลงจากการนำทางของหานชิง

จูบของเขาราวกับไฟ แผดเผาอยู่บนริมฝีปากของเสี่ยวเหยียน หน้าผาก จมูก ลำคอ......

สถานการณ์ยิ่งดีและดีขึ้นเรื่อยๆ

ความร้อนๆกระจายจากลำคอไปสู่หัวไหล่

และตอนที่เสี่ยวเหยียนนึกว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้น และพัฒนาไปอย่างราบรื่น อยู่ๆบนตัวก็กลายเบาลง ทุกๆสัมผัสกับอุณหภูมิอยู่ๆก็หายไป เธอเพิ่งจะลืมตาขึ้น ก็มองเห็นหานชิงดึงผ้าห่มผืนหนึ่งมาคลุมตัวเธอไว้

“??”

เสี่ยวเหยียนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มองเขาด้วยความงงเล็กน้อย

“นี่ นี่คือทำอะไรคะเนี่ย?”

หานชิงปรายตามองเธอเล็กน้อย เห็นว่าคิ้วของเธอราวกับไหม ริมฝีปากแวววาว ลำคอขาวก็มีร่องรอยของตัวเองอยู่ ภายในใจก็หงุดหงิดขึ้นมามากกว่าปกติ

ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ควบคุมได้ดีมาก แต่กลับเป็นว่าเพราะคำพูดแค่สองสามคำของเธอ และก็การกระทำอีกเพียงเล็กน้อยก็สามารถที่จะพังทลายได้

หานชิงจ้องมองเธออยู่นาน ริมฝีปากบางของหานชิงเม้มจนเป็นเส้นตรง มองออกว่าเขาอดทนอย่างทุกข์ทรมาน

“เด็กโง่ ตอนนี้ยังไม่ได้”

ไม่ได้? หมายความว่ายังไง? เสี่ยวเหยียนไม่เข้าใจ แต่ว่าดูจากความหมายของหานชิง ชัดเจนว่าก็คงจะไม่ทำต่อไปแล้ว เธอคิดที่จะเปิดผ้าห่มออก หานชิงกลับดูเหมือนว่าจะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้ว เลยใช้ผ้าห่มม้วนตัวเธอเอาไว้ ม้วนจนเธออยู่ในสภาพม้วนกลม

เสี่ยวเหยียน“......”

“อยู่ตรงนี้นิ่งๆ คืนนี้ผมจะใช้ห้องน้ำ”

พูดจบ หานชิงก็ลุกขึ้นแล้วก็จากไป ทิ้งไว้เพียงแต่เสี่ยวเหยียนให้ตะลึงอยู่ตั้งนานสองนานตรงที่เดิม รอจนกว่าเธอจะตั้งสติกลับคืนมาได้ ก็ได้ยินเสียงประตูปิดลงดังปึง แล้วก็กดล็อก

ในตอนนี้ เธอถึงได้นึกอะไรขึ้นได้ อยากจะลุกขึ้น แต่กลายเป็นโดนผ้าห่มม้วนจนแน่น ไม่มีหนทางแล้ว เสี่ยวเหยียนทำได้เพียงแค่หมุนตัวรอบหนึ่งถึงจะออกมาจากผ้าห่มได้

เธอรีบพุ่งตัวไปทางห้องน้ำ เดินไปได้สองก้าวถึงได้รู้ว่าเสื้อของตัวเองนั้นโดนเลิกขึ้นสูง แม้แต่กระดุมก็โดนแกะออก

คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เสี่ยวเหยียนก็หน้าแดง วุ่นอยู่กับการจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง จากนั้นถึงได้เดินไปอยู่ตรงหน้าห้องน้ำ

ลองไปหมุนลูกบิดประตู กลายเป็นว่าโดนล็อกไปแล้ว ภายในห้องน้ำมีเสียงแปะๆของน้ำดังออกมา

เสี่ยวเหยียนตบประตู แล้วก็ตะโกนไปด้วย “คุณออกมานะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันยินยอมอ่ะ ตกลงว่าคุณใส่ใจเรื่องไหนกันแน่? ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งยังไม่สนใจ คุณเป็นถึงชายฉกรรจ์จะสนใจอะไร? หานชิง คุณรีบเปิดประตูนะ!”

ที่ตอบกลับมามีเพียงเสียงน้ำ