เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1249

บทที่1248 ฉันไม่มีทางทำร้ายเธอ

เสี่ยวเหยียนชะงักอยู่ที่เดิมโดยแท้จริง มองเขานิ่งๆ

ไม่ ไม่ไปโรงพยาบาล?

อย่างนั้นความหมายของเขาคือ? แก้มที่เคยขาวซีดแป๊บเดียวก็เห่อแดงขึ้นมา เสี่ยวเหยียนเม้มริมฝีปากแดง ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้าง เหมือนกับกระดิ่งอย่างไรอย่างนั้น

“หืม?”

เขานั้นย่อตัวต่ำลงมาอีกนิดหนึ่ง ริมฝีปากแทบจะแตะโดนเธออยู่แล้ว เสี่ยวเหยียนรู้สึกลมหายใจของตัวเองเกือบจะหยุดไปแล้ว

เธอกำลังคิด ถ้าเกิดเขาจูบขึ้นมาในตอนนี้ อย่างนั้นเธอจะต้องไม่มีทางปฏิเสธแน่

ไม่ไปโรงพยาบาลก็ไม่ไปโรงพยาบาล!

ยังไงเสียพวกเขาก็เป็นแฟนกันอยู่แล้ว เมื่อก่อนเธอนั้นวิตกแต่ผลได้ผลเสียของตัวเอง ก็ไม่ใช่เพราะว่านานขนาดไหนหานชิงไม่เคยแสดงท่าทีต้องการต่อตัวเองเหรอ?

อย่างนั้นในตอนนี้ก็รีบใช้โอกาสนี้ คบกันไปเลยจริงๆก็ดีเหมือนกัน!

และในตอนที่เสี่ยวเหยียนกำลังคิดถึงการพลีชีพและความหาญกล้า กลับได้ยินเสียงของหานชิงถามขึ้นมาคำหนึ่ง “กลัว?”

ฟังจบ เสี่ยวเหยียนก็ส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย ปฏิเสธ

“ถ้าเกิดว่าไม่กลัว แล้วทำไมถึงไม่พูด?”

“คือว่า........” เสี่ยวเหยียนอยากจะอธิบาย หานชิงกลับหัวเราะขึ้นมาเบาๆ บีบคางของเธอไว้เบาๆ จากนั้นถึงเคาะจมูกของเธอ “เด็กโง่ เธอกลัวอะไรกัน? ฉันเองก็ไม่มีทางทำร้ายเธอ ดึกแล้ว รีบไปอาบน้ำเถอะ จากนั้นค่อยนอน พรุ่งนี้พวกเรายังมีกิจกรรมอีกนะ”

“???” เสี่ยวเหยียนมองเขาอย่าไม่เข้าใจ ในตอนนี้เขากลับสั่งให้ตัวเองไปอาบน้ำนอน? เขาคงจะไม่ใช่คนโง่ใช่ไหม? เธอไปอาบน้ำนอนแล้ว เขาจะทำยังไง?

แถมเมื่อกี้เขาพูดว่า เขาไม่มีทางทำร้ายตัวเอง หมายความว่าแตะต้องเธอใช่หรือเปล่า? เขาไม่แตะต้องเธอ เพราะนึกว่าเธอนั้นกลัว??

ในตอนที่กำลังใช้ความคิด หานชิงก็เตรียมตัวที่จะหมุนตัวออกไป เสี่ยวเหยียนเองก็ไม่รู้ว่าภายในใจของตัวเองคิดยังไง รู้แค่ว่าสมองของเธอยังตั้งสติไม่ได้ ฝีเท้าพุ่งออกไปตั้งนานแล้ว จากนั้นก็กดเอวของเขาเอาไว้!

“ฉ..ฉ..ฉ.....ฉัน....ฉัน..ฉันไม่ไปอาบน้ำ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ!”

พูดประโยคนี้จนจบด้วยความตะกุกตะกักติดอ่าง ศีรษะของเสี่ยวเหยียนซุกอยู่ที่หลังของหานชิง แล้วก็ไม่ได้เงยขึ้นมาอีก เพียงแค่กอดอยู่ที่เอวเพรียวบางของเขามือคู่นั้นเริ่มเพิ่มน้ำหนักขึ้นเรื่อยๆ

เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเอาความกล้ามาจากไหน แต่ว่าจากไหวพริบและความฉลาดของหานชิง ก็คงจะรู้เรื่องทั้งหมดตั้งนานแล้ว หลินชิ่นเอ๋อเคยมาพบเขาก่อนแล้ว อย่างนั้นเธอกลับมามือเปล่า หานชิงเองก็ต้องรู้หลินชิ่นเอ๋อนั้นได้ไปหาตัวเองมาแล้ว ดังนั้นเมื่อกี้ตอนที่ตัวเองนั้นพูดอะไรผิดออกไป เขาถึงได้ใช้แววตาที่เหมือนยิ้มเยาะแต่ไม่ใช่พร้อมกับสายตาพิฆาตมองมาที่เธอ

คิดถึงตรงนี้ มือของเสี่ยวเหยียนก็เพิ่มแรงบีบขึ้นมาอีกประมาณหนึ่ง กอดเอวของหานชิงเอาไว้แน่น “ฉัน ฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณ ไม่ไปไหนทั้งนั้น”

มือนุ่มนิ่มของเด็กสาวกำลังกอดอยู่ที่เอวของเขา ถึงแม้ว่าจะโอบเอวไว้แน่น แต่กลับไม่ได้ทรมานเลยแม้แต่น้อย

กลิ่นหอมหวานของเด็กสาวที่ไหลเวียนอยู่ในอากาศ หานชิงที่ตอนแรกโดนวางยาเข้าไป อาการก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พึ่งการอาบน้ำเย็นมาช่วยขจัดความร้อนรุนแรงพวกนั้น หลังจากที่เด็กสาวติดขึ้นมา ความร้อนที่แผดเผาก็กลับมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

แต่เดิมหานชิงที่มีเหงื่อซึมออกมาที่หน้าผากอยู่แล้ว ในตอนนี้เส้นเลือดดำกลับโผล่ออกมาเล็กน้อย เหมือนกับว่ากำลังควบคุมอะไรอยู่ เด็กสาวอายุน้อยขนาดนี้ ไหนเลยที่จะยอมสูญเสียสิ่งสำคัญมากบางอย่างสำหรับเธอ เพราะว่าคำพูดที่ผิดชั่วครั้งชั่วคราวของคนอื่นล่ะ?

คิดถึงตรงนี้ หานชิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอดกลั้น เย็นชา “ปล่อย เสี่ยวเหยียนอย่าดื้อ เป็นเด็กดี ไปอาบน้ำ เสร็จแล้วก็เข้านอน”

“ไม่เอา” เสี่ยวเหยียนกอดเขาแน่นยิ่งขึ้นไปอีก กัดปากตัวเองเอาไว้แน่น คาดว่าแทบจะกัดปากของตัวเองจนเลือดออก เธอเหมือนกับว่าได้ทำการตัดสินใจที่สำคัญอะไรลงไป “ฉัน ฉันเป็นแฟนของคุณ ฉ..ฉ..ฉันฉัน.....ฉันสามารถช่วยคุณได้........”

หานชิง “........”

คำพูดของเธอน้ำเสียงดูประมาณว่าเขินอาย ดังนั้นยิ่งถึงช่วงหลังๆยิ่งเล็กลง เหมือนกับแมวอย่างไรอย่างนั้น แถมเจ้าพวกนี้ก็เหมือนกับกรงเล็บที่เกาเบาๆอยู่บนหัวใจของหานชิง ทำให้เขานั้นทรมานขึ้นอีก