เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1252

บทที่ 1251 ผมก็ชอบคุณเหมือนกัน

เสี่ยวเหยียนรวบรวมแรงทั้งหมดกระโจนเข้าไปหา

เธอแค่หมุนตัวทีนึงก็มาถึงบนตัวของหานชิง มือนุ่มนวลได้กอดคอของเขาในเวลาพร้อมกัน

ใบหน้าหล่อเหลาของหานชิงมีความตะลึงงันแว๊บผ่าน ไม่นานก็ขมวดคิ้วขึ้นมา ปฏิกิริยาทางร่างกายได้กุมแขนเรียวเล็กของเสี่ยวเหยียนไว้ และถามด้วยเสียงเย็นชา “คุณจะทำอะไร?”

เสี่ยวเหยียนไม่พูดจา แค่กอดคอเขาไว้และเอาร่างกายเข้าใกล้เขา

ในเมื่อเธอตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้ว ก็จะไม่ถอยในเวลานี้ เพื่อเลี่ยงไม่ให้ตัวเองสูญเสียความกล้าหาญ ดังนั้นเสี่ยวเหยียนกะว่าจะไม่พูดอะไรกับหานชิงเลย มีอะไรกับเขาโดยตรงและไม่อธิบาย!

เธอกอดคอเขาไว้อย่างไม่แคร์ไม่สนอะไร แล้วโน้มตัวไปจูบริมฝีปากบางของเขา

สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ บนตัวยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆของครีมอาบน้ำ นี่ก็แล้วไป แต่เธอยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีก แค่คลุมผ้าเช็ดตัวไว้ผืนนึง สิ่งของอย่างผ้าเช็ดตัวแบบนี้ ตอนที่คุณไม่ไปดึงมันๆยังถือว่าแน่นอยู่ แต่ตอนนี้สาวน้อยบิดตัวไปมาอยู่ที่บนตัวเขา ผ้าเช็ดตัวยังจะแน่นได้ยังไง? ระหว่างที่เคลื่อนไหว ผ้าเช็ดตัวของเธอก็มีแนวโน้มจะหลุดลงมาแล้ว

หานชิงกลัวผ้าเช็ดตัวจะหลุดลงมา ได้แต่ใช้มือข้างนึงประคองเอวของสาวน้อยไว้ มืออีกข้างช่วยเธอคลุมผ้าเช็ดตัวใหม่ให้แน่น แต่สาวน้อยกลับจูบเข้ามาอย่างไม่แคร์ไม่สนเลยด้วยซ้ำ หานชิงได้เพียงหลบไป

พอหลบไปแบบนี้ปุ๊บ เสี่ยวเหยียนก็จูบโดนแค่คางของเขา เธอค่อนข้างไม่พอใจ แต่กลับไม่ได้ท้อแท้เพราะเหตุนี้ กลับกันแต่ยิ่งพยายามไม่ลดละเคลื่อนย้ายจากคางขึ้นไป มือที่คล้องคอของเขาไว้ก็เคลื่อนย้ายลงไปสัมผัสที่หน้าอกของเขา

หานชิงสีหน้าเปลี่ยน จับมือที่ขยับไปมั่วของเธอไว้กะทันหัน

“นี่คุณทำอะไรน่ะ? ?” เขาถามอีกครั้ง เพียงแต่น้ำเสียงของครั้งนี้ไม่ได้เย็นชาแล้ว มีเพียงเสียงร้อนรนใจและเสียงหอบหืด

ดวงตาแวววาวของสาวน้อยกระพริบตาใส่เขาเบาๆ แต่ไม่พูดจาอีกเช่นเคย ผ่านไปครู่นึงเธอก็เข้าใกล้อีกครั้ง หานชิงใช้มือข้างมือควงเอวของเธอไว้ไม่ให้เธอเข้าใกล้ “หยุดโวยวายได้แล้ว”

ขืนโวยวายต่อจะเกิดเรื่องจริงๆแล้ว

เขาควบคุมได้ลำบากขนาดนี้ ก็เพื่อไม่ทำอะไรเธอในยามวิกาล

คิดไม่ถึงว่าเธอจะวิ่งมาหาเอง ทำให้เขา...........จนปัญญาจริงๆ

เสี่ยวเหยียนดิ้นรนไปด้านหน้า แต่ว่ามือของหานชิงจับเธอไว้เหมือนกุญแจโซ่ ทำให้เธอไปด้านหน้าไม่ได้ เสี่ยวเหยียนเบ้าตาแดงก่ำ พูดอย่างอ่อนแอ “คุณทำเอวฉันเจ็บแล้วค่ะ...........”

หานชิงได้ยินคำพูดแล้วอึ้ง จากนั้นก็ได้เบาแรงของมือลงไม่น้อย

นึกว่าจะช้าไป แต่กลับเร็วกว่าที่คิด สาวน้อยฉวยโอกาสตอนที่เขาลดกำลังโอวเอวเธอไว้ ได้พุ่งไปจูบเขาโดยตรง

นัยน์ตาของหานชิงหด รู้สึกได้ว่าผ้าเช็ดตัวของสาวน้อยเหมือนจะหล่นลงมา เขาขมวดคิ้วไว้อย่างแน่น ช่วยเธอดึงผ้าเช็ดไว้ดีๆ

ส่วนทางฝั่งของเสี่ยวเหยียนได้จูบเขาอย่างราบรื่นแล้ว รู้สึกได้ใจเล็กน้อย ถ้าเป็นปกติเธอก็ตื่นเต้นกับเรื่องผ้าเช็ดตัวของตัวเองอยู่ แต่ตอนนี้เธอจะปล้ำเขานี่ เพราะฉะนั้นเธอก็ขี้เกียจสนใจเรื่องผ้าเช็ดตัวแล้ว!

คิดไม่ถึงว่าหานชิงจะคิดแทนเธอ เพราะฉะนั้นก็ได้ให้เธอเอาเปรียบใหญ่เลย

เสี่ยวเหยียนจูบริมฝีปากของเขาเบาๆ และพูดพึมพำไปด้วย “นี่มันที่ระเบียงเชียวนะ ถ้าคุณไม่กอดฉันไว้แน่นหน่อย ฉันอาจจะถูกคนอื่นเห็นหมดเลยนะ...........”

พอพูดจบ สาวน้อยก็ใช้แรงมุดเข้าไปในอ้อมอกเขา

หานชิง “.......”

เห็นได้ชัดว่าเหงื่อที่ซึมออกมาจากหน้าผากของเขาได้เพิ่มขึ้นกว่าก่อนหน้านี้เยอะเลย หลอดเลือดดำเพิ่มขึ้นหลายเส้น เขากอดสาวน้อยในอ้อมกอดไว้แน่น จากนั้นก็หันหลังเอาสาวน้อยซ่อนไว้ในอ้อมอกของตัวเอง ส่วนแผ่นหลังที่กว้างใหญ่ของเขาได้หันหลังให้กับด้านนอก

ทีนี้ก็ได้ซ่อนเธอไว้มิดชิดแล้ว

เสี่ยวเหยียนเป็นฝ่ายจูบหูของเขา จากนั้นกระซิบข้างหูเขาคำนึง และเป่าลมไปด้วย

เพราะนั่งอยู่บนตักเขา ดังนั้นเสี่ยวเหยียนรู้สึกได้ถึงสภาพร่างกายของเขาเป็นอย่างดี

ความเซอร์ไพรส์ในแววตาเธอซ่อนไว้ไม่อยู่เลยด้วยซ้ำ เธอเม้มปากและแอบยิ้มขึ้นมา

หานชิงหายใจหอบหืดขึ้นเยอะ

“รู้ว่าที่นี่คือระเบียง ยังกำเริบเสิบสานขนาดนี้อีก?”

เขาจับคางเธอไว้ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมา แววตาลุ่มลึก เหมือนดั่งค่ำคืนที่มืดมนและอ้างว้าง