เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1253

บทที่ 1252 ฉันใส่อารมณ์อะไร

หลังจากช็อคได้ครู่นึง หานมู่จื่อยิ้มขึ้นมาอ่อนๆ ยัยบ๊องคนนี้...........ดุดันกว่าที่เธอจินตนาการไว้จริงๆซะด้วย

จำได้ดีเป็นพิเศษ เมื่อนานมาแล้ว เสี่ยวเหยียนยังบอกกับตัวเองอยู่เลย ว่าเธอจะต้องมีอะไรกับหานชิงให้ได้

แถมยังเป็นแบบจับกดขึ้นขย่มแบบนั้นด้วย

ในที่สุดตอนนี้เธอก็สมดังปรารถนาได้นอนกับหานชิงแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่า...........จับกดขึ้นขย่มจริงหรือเปล่า

หัวข้อที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวแบบนี้ แถมยังเกี่ยวพันถึงพี่ชายของตัวเอง หานมู่จื่ออายที่จะถามจริงๆ ถึงแม้เธอเองก็แปลกใจมาก

กำลังครุ่นคิดอยู่ เสี่ยวเหยียนก็ได้ส่งข้อความมาอีกหนึ่งข้อความ

“มู่จื่อ ทำไมเธอไม่พูดล่ะ?”

เอ่อ...........หานมู่จื่อจับโทรศัพท์ไว้ สีหน้าค่อนข้างไปต่อไม่ถูก

เธอจะต้อง.....พูดอะไรด้วยเหรอ?

คิดไปคิดมา หานมู่จื่อได้แต่พิมพ์ข้อความกลับคำนึง

“ยินดีด้วยนะ”

ตอนที่เห็นคำนี้ เสี่ยวเหยียนดีใจแทบแย่ พอตื่นเต้นก็อดไม่ได้ที่จะกลิ้งสองไปกลิ้งมา

ไม่กลิ้งยังดี พอกลิ้งปุ๊บก็ปวดเมื่อยจะแย่อยู่แล้ว

ถึงแม้หานมู่จื่อเป็นน้องสาวของหานชิง แต่เสี่ยวเหยียนก็มีแค่เพื่อนรักอย่างเธอคนเดียว เกิดเรื่องแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่อยากจะเล่าให้เธอฟัง

ได้คำอวยพรจากเธอ ในใจของเสี่ยวเหยียนย่อมดีใจแทบแย่อยู่แล้ว

เสี่ยวเหยียนใจเย็นลงมา กัดริมฝีปาก อดไม่ได้ที่จะส่งข้อความให้หานมู่จื่ออีก

“เมื่อก่อนตอนที่เธออยู่กับคุณชายเย่ ครั้งแรกจะเจ็บเหมือนกันหรือเปล่า?”

หานมู่จื่อ ...........

เธอค่อนข้างจะร้องไห้ไม่ได้หัวเราะก็ไม่ใช่ ยัยบ๊องคนนี้นี่กล้าพูดและกล้าถามทุกอย่างจริงๆเลยนะ แต่พอมาคิดอย่างละเอียดแล้ว เสี่ยวเหยียนก็มีแค่เพื่อนรักอย่างเธอคนเดียว นาทีนี้คงอัดอั้นจะแย่แล้ว ไม่พูดกับตัวเองแล้วจะพูดกับใครได้?

พอคิดแบบนี้แล้ว พริบตาเดียวหานมู่จื่อก็เข้าใจเธอเลย แต่พอถูกเธอเตือนแบบนี้ปุ๊บ ความคิดของหานมู่จื่อก็ล่องลอยไปไกลตามเธอเลย

ถ้าจะบอกครั้งแรกของเธอ มันช่างน่าเวทนาจริงๆ ตอนนั้นเธอไม่รู้เลยว่าคนๆนั้นคือใคร อีกอย่างวันนั้นเพิ่งหย่ากับหลินเจียง ต่อมาก็เก็บข้าวของจากไปในคืนนั้นเลย จากนั้นท้องฟ้ากำลังฝนตกหนัก เธอตักฝนจนเปียกไปทั้งตัว แถมเกือบจะถูกชน ต่อมาก็ถูกคน...........

คิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อค่อนข้างโกรธกริ้ว

เย่โม่เซินไอ้สารเลวคนนี้!

ตอนนั้นเขาว่ายังไงนะ บอกว่าในเมื่อคุณส่งมาถึงที่ งั้นก็อย่าโทษผมนะ? ?

ถึงแม้ตอนนั้นเธอก็เคยประสบเรื่องที่เจ็บปวดใจเหลือเกิน แต่สุดท้ายก็ได้สมหวังกับเย่โม่เซิน เพราะฉะนั้นตอนนี้นึกย้อนขึ้นมาแล้ว รู้สึกเย่โม่เซินเป็นหมาชัดๆ!

ตอนนั้นถ้ามีผู้หญิงคนไหนก็ได้เข้ามาคนนึง เขาก็ไม่พลาดที่จะมีอะไรด้วยใช่หรือเปล่า?

คิดถึงตรงนี้แล้ว หานมู่จื่อกัดริมฝีปากล่างไว้แล้วเริ่มพิมพ์ข้อความ

“เจ็บสิ แถมรู้สึกไม่ดีเลยสักนิด”

เสี่ยวเหยียนเห็นข้อความนี้แล้ว นึกย้อนถึงครั้งแรกของหานมู่จื่อ ตระหนักได้ว่าน่าจะเป็นประสบการณ์ที่ไม่พึงปรารถนา จึงได้รีบเปลี่ยนประเด็น

“มู่จื่อ ฉันบอกจะมีอะไรกับพี่ชายเธอ ตอนนี้ได้มีอะไรด้วยกันจริงๆแล้ว ฉันเก่งมากเลยใช่มั้ย~”

ตอนท้ายยังได้เพิ่มคำว่าฉันเป็นเด็กดีมาก ขอรูปอิโมจิที่ชมเธอหน่อย

หานมู่จื่อกดเข้าไปในอิโมจิหาไปครึ่งค่อนวัน เลือกอิโมจิที่แทนคำว่าเจ๋งสุดยอดให้เธอ

จากนั้นทั้งสองได้คุยกันอีกไม่กี่คำ เย่โม่เซินก็กลับมาแล้ว พอเข้ามาในบ้านปุ๊บก็เห็นเธอกำลังดูโทรศัพท์อยู่ เขาทำตามความเคยชิน ประชุมเสร็จกลับมาก็กอดเธอก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นก็จับหน้าเธอไว้จะจูบลงไป

เดิมทีหานมู่จื่ออยากทำตามใจเขาอยู่ แต่พอนึกถึงเรื่องของเมื้อกี๊ ก็ได้ผลักเย่โม่เซินออกอย่างไม่สบอารมณ์