เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1257

บทที่ 1256 ฉันรู้สึกฉันยังสามารถอดทนได้อีกหน่อย

ยัยบ๊องคนนี้...........

ฝ่ามือใหญ่ของหานชิงปกคลุมอยู่ที่ศีรษะเธอ พร้อมทั้งหรี่ตาเล็กน้อย

“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วเหรอ?”

เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากล่างของตัวเองไว้อย่างไม่สมเหตุผล เมื่อคืนตอนที่เธอมีปณิธานอันสะเทือนเลือนลั่นไม่ได้คิดถึงปัญหานี้เลย ตอนนั้นแค่อยากนอนกับเทพบุตร ใครจะไปรู้ว่ายังมีเรื่องมากมายขนาดนี้ตามมา ฮือๆ..........

ถ้ารู้ตั้งแต่แรก........

ไม่ถูก ถึงรู้ตั้งแต่แรก คาดว่าเมื่อคืนเธอก็คงทำเรื่องแบบนี้เหมือนกัน

เธอชอบหานชิงขนาดนั้น ถ้าสามารถตั้งครรภ์ลูกของเขา สำหรับเธอแล้วมีแต่จะเป็นเรื่องโชคดี ไม่ใช่เรื่องลำบาก ดังนั้นเธอกำลังลังเลอะไรอยู่

ไม่มีอะไรมากไปกว่าเธอกลัวหานชิงมีแรงกดดัน เพราะยังไงซะเมื่อคืนเขาอดทนได้ยากลำบากขนาดนั้น ยามวิกาลยังถามเธอว่าจะเสียใจหรือเปล่า ดังนั้นเสี่ยวเหยียนก็ไม่อยากเพิ่มแรงกดดันให้เขาแล้ว

คิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนชูมือทั้งสองข้างขึ้นมารับประกัน “เราไปจากเกาะตอนนี้เถอะค่ะ หลังไปจากเกาะฉันจะรีบไปซื้อยาคุมฉุกเฉินทาน รับรองไม่ตั้งครรภ์แน่นอนค่ะ ถ้าฉันไม่ระวังตั้งครรภ์ขึ้นมาจริงๆ งั้นฉันจะไม่สร้างแรงกดดันให้คุณแน่นอนค่ะฉัน.......เตาะ”

คำพูดเธอยังพูดไม่จบ หานชิงก็ขมวดคิ้วดีดหน้าผากเธอทีนึง

“คิดฟุ้งซ่านอะไรอีกแล้ว?อะไรเรียกว่าไม่สร้างแรงกดดันให้ผม เรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ คุณยังคิดแทนผมอีก?”

เสี่ยวเหยียนมองเขาด้วยหน้าตาเซ่อๆ

หานชิงโอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด นิ้วมือถูไถหูของเธอเบาๆ และพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ไม่ต้องกลัว ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ มีผมอยู่”

เสี่ยวเหยียนไม่แน่ใจว่าเขาหมายความว่ายังไง แต่สามารถเข้าใจได้ว่าเขาให้เธอไม่ต้องใจร้อน เธอได้แต่ถามด้วยความระมัดระวัง “แล้ว.....เรายังจะไปจากเกาะมั้ยคะ?”

“มาก็มาแล้ว เล่นหนำใจแล้วค่อยกลับ โอเคมั้ย?”เขาบีบจับหูของเธอไว้เบาๆ“หรือคุณอยากไปจากเกาะ?”

เสี่ยวเหยียนกลืนน้ำลายอย่างแรงคำนึง ผ่านไปหลายวิเธอได้ส่ายหัวเบาๆ

เธอไม่อยากไปจากเกาะ

เธอชอบหานชิง เธออยากมีลูกให้เขา

ถ้าเขายินยอมล่ะก็..........

“ไม่อยาก งั้นก็อยู่ที่นี่ต่อนะ”

“ค่ะ……”

เรื่องนี้ก็ทิ้งไว้แบบนี้เฉยเลย เสี่ยวเหยียนรู้สึกในใจหวานชื่นจะแย่อยู่แล้ว แม้แต่ตอนที่ทานข้าวก็ยังรู้สึกอร่อยมากเป็นพิเศษ

สองวันต่อมาได้จากไปเกาะ เสี่ยวเหยียนถึงรู้ว่าวันนั้นหานชิงจากไปคือไปจัดการเรื่องของหลินชิ่นเอ๋อวันนั้นหลินชิ่นเอ๋อถูกส่งออกไปจากเกาะโดยตรง อีกอย่างสิ่งที่เธอกระทำในคืนวันก่อนถูกแจ้งให้ตำรวจทราบ หลังจากถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจ ถึงรู้ว่าหลินชิ่นเอ๋อไม่ได้ก่ออาชญากรรมแค่ครั้งแรก แต่ก่ออาชญากรรมมาหลายครั้งแล้ว

เพราะไม่พอใจสามีตัวเอง แต่ก็ไม่กล้าหย่ากับสามีตัวเอง ดังนั้นจึงได้แต่ไปยุ่งผู้ชายที่มีเมียอย่างไม่ขาดสาย หวังมีผู้ชายคนนึงสามารถช่วยเธอเหมือนซุนหงอคงเหยียบเมฆเจ็ดสีช่วยเทพธิดาจื่อเสีย

แต่หาไม่ได้สักที

เพราะยังไงซะใครจะไปพยายามสู้สุดชีวิตเพื่อผู้หญิงที่มีสามีแล้ว?

อีกอย่าง สิ่งที่แลกมาด้วยเนื้อหนังมังสา จะเป็นผู้ชายที่ดีได้ยังไง? แค่พวกที่ชอบแต่รูปลักษณ์เท่านั้นแหละ

เดิมทีสามีของเธอแค่ด่าว่าตบตีเป็นบางครั้ง เธอก็ไม่กล้าหย่า ก็เลยไปหาผู้ชายไปทั่ว

หลังจากเรื่องนี้ถูกสามีรู้ สามีของเธอยิ่งเห็นเธอเป็นสินค้าขยะ ด่าทอตบตีตามใจชอบ แววตานึง คำพูดนึง ขอแค่ไม่ได้ดั่งใจ ก็ลงไม้ลงมือตบตีเลย

ตอนนั้นเสี่ยวเหยียนเคยเห็นบาดแผลบนตัวเธอเองกับตา น่าสะพรึงกลัวจริงๆ

แต่ว่า..........