เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1256

บทที่ 1255 แม้แต่การเรียกนามของเธอก็เปลี่ยนไปแล้ว

หานชิงเดินไปนั่งลงที่ตรงหน้าเธอ ยื่นมือตบใบหน้าเล็กๆของเธอเบาๆ

“เหยียนเหยียน?”

เสี่ยวเหยียนหลับลึกมาก หานชิงเรียกตั้งนานเธอถึงค่อยๆตื่น ลืมตาที่ง่วงเหงาหาวนอนขึ้นมา มองคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างสะลึมสะลือ

“อื่ม? ?”เธอส่งเสียงงัวเงียทีนึง ดูหน้าตาเหมือนยังง่วงนอนมากอยู่เลย หานชิงสีหน้าอ่อนโยนยื่นฝ่ามือออกไปยันคางเธอไว้ เสียงของเขาเบาและนุ่มนวล “นอนพอแล้ว?”

ตอนแรกสีหน้าของสาวน้อยยังค่อนข้างสับสนมึนงงอยู่ แต่หลังจากเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจนแล้ว ใบหน้าเธอมีรอยยิ้มที่น่ารักไร้เดียงสาโผล่ขึ้นมา “คุณกลับมาแล้วเหรอคะ?”

สาวน้อยเพราะแช่อยู่ในอ่างนานเกินไป ดังนั้นใบหน้าขาวใสนาทีนี้จึงได้แดงอมชมพู ดวงตาทั้งคู่แวววาวหยาดเยิ้ม เหมือนสระน้ำที่ถูกบดละเอียดในยามเย็น

หน้าตานี้.........

หานชิงลำคอแน่น แม้แต่เสียงของต่ำลงหลายระดับ “อืม กลับมาแล้วครับ”

เสี่ยวเหยียนยิ้มอย่างไร้เดียงสา และถามเสียงเบา “คุณไปทำอะไรเหรอคะ?”

หานชิง “.......”

เขาหลบสายตาของสาวน้อยด้วยลมหายใจที่ค่อนข้างยุ่งเหยิง“คุณลุกขึ้นมาก่อน น้ำเย็นแล้ว ขืนแช่ต่อจะเป็นหวัดได้”

“ห๊า?”เสี่ยวเหยียนจ้องมองเขาด้วยสีหน้าแปลกประหลาด

หานชิงกลั้นขำไม่อยู่ ยัยบ๊องคนนี้คงไม่ใช่นอนจนเบลอ ยังไม่รู้สถานการณ์ของตอนนี้มั้ง?

เสี่ยวเหยียนก็จ้องมองคนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามหลายวินาที ทันใดนั้น เธอเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย ก้มหน้าอย่างรู้ตัวทีหลัง

“อ๊า!”หลังจากตระหนักได้ว่านาทีนี้ตัวเองอยู่ไหน เสี่ยวเหยียนร้องตกใจเสียงนึง คนทั้งคนหดเข้าไปในน้ำ

แต่ไม่รอให้ร่างกายเธอหดเข้าไปในน้ำหมด ฝ่ามือใหญ่ของหานชิงใกล้เข้ามาหิ้วไหล่ของเธอไว้ และพูดอย่างจนปัญญา “บอกแล้วว่าน้ำเย็นหมดแล้ว ยังหดเข้าไปในน้ำอีก?”

“แต่ว่าๆ……”เสี่ยวเหยียนมองเขาแล้วพูดจาอ้ำๆอึ้งๆ ตื่นเต้นจนพูดจาไม่รู้เรื่อง

“หืม?”ใบหน้าหล่อเหลาของหานชิงมีรอยยิ้มอ่อนๆโผล่มา เขาโน้มตัวเล็กน้อยเพื่อเข้าใกล้เธอ น้ำเสียงแฝงด้วยการหยอกล้อ “เมื่อคืนตอนที่คุณเป็นฝ่ายปลุกไฟให้ลุกท่วม ไม่เหมือนตอนนี้เลยนะ”

พูดถึงเรื่องเมื่อคืน ใบหน้าของเสี่ยวเหยียนยิ่งแดงก่ำแล้ว เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองไว้ด้วยความอึดอัด“เอ่อคือ......เมื่อคืนฉันเพื่อช่วยคุณ ถึงได้........”

“อ้อ?”หานชิงจ้องเธอไว้เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “แล้วคุณไม่มีความรู้สึกส่วนตัวสักนิดเลย?”

ความรู้สึกส่วนตัว?

“นี่จะเป็นไปได้ยังไง? ฉัน——ฉันไม่มีความรู้สึกส่วนตัวหรอก!ฉันเพื่อช่วยเหลือคุณเฉยๆ!ถ้าไม่ใช่เห็นคุณทรมานขนาดนั้น ฉัน ฉันก็ไม่........”

พูดถึงตอนท้าย เสี่ยวเหยียนใบหน้าแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าพูดต่อไม่ไหวแล้ว

เธอปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง ไม่ยอมรับว่าตัวเองมีความรู้สึกส่วนตัวแฝงอยู่ในนั้น หานชิงรู้ถ้าล้อเล่นต่อไป ไม่แน่ยัยบ๊องอาจจะแดงไปทั้งตัวก็ได้ เขาจับคางเธอไว้ ใกล้เข้าไปและถอนหายใจ “ยัยหนูที่ข้ามแม่น้ำแล้วรื้อสะพาน” พอพูดจบ เขาก็ก้มหน้าจูบเธอ

เสี่ยวเหยียนกำลังอยากจะบอกว่า ตัวเองข้ามแม่น้ำแล้วรื้อสะพานที่ไหนกัน อย่างไรก็ตามความคิดของเธอก็คือได้นอนกับเขาแล้ว เธอไม่ยอมรับหรอกว่าตัวเองเป็นฝ่ายรุก พูดยืนกรานว่าตัวเองเพื่อช่วยเหลือเขาเพื่อรักษาหน้าของตัวเอง ฮึ!

ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆหานชิงก็จูบมา เธออึ้งค้างอยู่กับที่ ไม่รู้จะต้องมีปฏิกิริยาตอบโต้ยังไง

จนกว่าฟันของเธอถูกดันออก เสี่ยวเหยียนถึงรู้ว่าหานชิงกำลังอาศัยพลังและความต้องการของผู้ชายมาจูบเธอ

แถมมือของเขา.........

เสี่ยวเหยียนส่งเสียงครางในคอ วินาทีต่อมา คนทั้งคนถูกเขาโอวเอวไว้ และหิ้วออกมาจากอ่างจากุชชี่

ในขณะที่เธอนึกว่าต่อจากนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้น หานชิงกลับเอาผ้าเช็ดตัวที่อยู่ข้างๆมาห่อหุ้มร่างกายเธอ และถอยห่างออกไป

“ใส่เสื้อผ้า แล้วออกมาทานข้าว”