เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1270

บทที่ 1269 แกล้งฉันเหรอ?

ฟางถังถังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นจึงพยายามเค้นถามหล่อน

ทั้งสองเป็นเพื่อนซี้ที่คุยกันทุกเรื่อง เจียงเสี่ยวไป๋ห้ามให้หล่อนถามไม้ได้ จึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้หล่อนฟัง

หลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมด ฟางถังถังหัวเราะอย่างไม่ไว้หน้าหล่อนขึ้นมาทันที: “ฮ่าๆๆ เจียงเสี่ยวไป๋ ทำไมจู่ๆฉันถึงรู้สึกอะไรบางอย่าง...ชีวิตของเธอช่างเหมือนแม่บ้านคนหนึ่ง”

มือที่กำมือถืออยู่สั่นขึ้นมาทันที หัวเราะอย่างมีเลศนัย: “ให้โอกาสเธอพูดใหม่อีกหนึ่งครั้ง”

“ก็มันจริงนี่นา เธอดูข้อเสนอที่ตัวเองเสนอเข้าไปสิ จะไปทำอาหารให้เขาถึงที่บ้าน สมัยนี้ยังมีผู้หญิงที่ทำอาหารเป็นและอยากทำให้อาหารอีกเหรอ? ตอนนี้ผู้ชายทำอาหารกำลังเป็นที่นิยมไม่ใช่หรือไง?”

เจียงเสี่ยวไป๋เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง: “งั้นเหรอ? ฉันเรียนหนังสือมาน้อย เธออย่าโกหกฉันล่ะ”

“จริงสิ เธอเป็นนักท่องโลกอินเตอร์เน็ต แต่กลับไม่รู้เรื่องนี้เลยหรือไง?”

เจียงเสี่ยวไป๋เม้มริมฝีปาก: “นี่มันไม่เหมือนกัน ฉันกับเขามีความสัมพันธ์กันทางสัญญา เขาปลอมเป็นแฟนฉัน ช่วยฉันผ่านด่านแม่มาได้ ฉันดูแลปากท้องของเขา นี่ถือเป็นการแลกเปลี่ยนอย่างเป็นธรรม ไม่เหมือนแม่บ้านอะไรนั่นที่เธอว่าสักหน่อย”

ฟางถังถังทอดถอนใจ: “ช่างพยายามจริงๆ แต่การค้าขายก็ต้องแลกเปลี่ยนกันแบบนี้ เธอบอกว่าแค่ดูแลปากท้องเขา เขาเป็นคนไม่เรื่องมาก งั้นเธอก็ทำอะไรตามใจตัวเองให้เขากินก็พอแล้วล่ะสิ”

“ไม่ได้! ในชีวิตของเจียงเสี่ยวไป๋อย่างฉัน ไม่มีคำว่าอะไรก็ได้ โดยเฉพาะเรื่องกิน! อาหารนั้นศักดิ์สิทธิ์ขนาดไหน เธอกลับบอกให้ฉันทำอะไรก็ได้ตามใจ? ฉันเป็นคนแบบนั้นเหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟางถังถังเบ้ปากขึ้นมาทันที “มันก็ใช่ ใครจะไปคิดว่าสาวติดบ้านอย่างเธอจะชอบทำอาหาร และไม่มีใครอีกแล้วล่ะ แต่สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดคือ เธอกลับไม่อ้วน”

เพียงแค่นี้ก็ทำให้เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกพอใจ หล่อนฉีกยิ้ม: “นั่นสิ ฉันกินอะไรก็ไม่อ้วน ถ้าเธอไม่สบายใจก็มาตีฉันสิ”

ในฐานะที่เป็นคนชอบกินเหมือนกัน แต่ฟางถังถังกลับเป็นคนอ้วนง่าย แค่กินเยอะหน่อย น้ำหนักก็ขึ้นตามทุกวินาที ดังนั้นหล่อนจึงต้องพยายามควบคุมตัวเอง

ฟางถังถังโกรธจนกัดฟันแน่น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

หล่อนคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาทันที จากนั้นพูดเสนอขึ้น: “เสี่ยวไป๋~~อันที่จริงฉันรู้สึกว่า เธอไม่ต้องเสียเงินซื้อของเยอะขนาดนั้นก็ได้ ฉันรู้ว่าเธอชอบกินเป็นชีวิตจิตใจ แต่...เธอลองคิดดูสิ ต่อไปในอนาคตถ้าเธอยังต้องไปทำอาหารให้เขาที่บ้านทุกวัน ลองคิดอีกมุมดูนะ ให้เขาไปกินข้าวที่บ้านเธอก็สิ้นเรื่องไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ตกตะลึงไปทันที จากนั้นก็ตั้งสติขึ้นมา

จริงสิ ทำไมตัวเองถึงสมองตันคิดอะไรแบบนี้ไม่ได้ล่ะ ทำอาหารไม่ได้จำกัดสถานที่สักหน่อย กินข้าวก็เช่นกัน....

ถ้าหล่อนสามารถทำอาหารที่บ้านตัวเองได้ ก็แค่เรียกให้เขามากินก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ? ไม่ต้องให้หล่อนไปๆมาๆด้วย เจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกว่าข้อเสนอนี้ฟังดูไม่เลวเลย จากนั้นจึงกระแอมและถามกลับ: “แต่ สมมติว่า...เขาไม่ยอมล่ะ? ถ้าฉันทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมา เขาก็จะไม่ช่วยฉันปลอมเป็นแฟนแล้วจะทำยังไงล่ะ?”

“จะไปมีเรื่องอะไร? ครั้งที่แล้วเขาบอกเองว่าจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้วใช่ไหม? ทำไมครั้งนี้ยังตอบตกลงเธอล่ะ? เธอใช้วิธีอะไรทำให้เขาตกลงได้ ก็ทำตามวิธีเดิมสิ ฉันว่าผู้ชายคนนี้ใจอ่อนง่าย เธอลองดูนะ”

ทำตามวิธีเดิม?

เจียงเสี่ยวไป๋กัดริมฝีปากตัวเอง รู้สึกว่าถ้ายังมีครั้งตัวไป เซียวซู่คงพูดออกมาอย่างไม่ลังเลว่า ออกไปซะ...

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋จึงตั้งสติขึ้นมา รีบพูดขึ้น: “อันที่จริง ฉันพอจะถามได้ แต่เขาอาจจะไม่เห็นด้วย อีกอย่าง สถานที่ทำงานของเขาดูเหมือนจะไกลจากบ้านฉันมาก”

“แบบนี้...งั้นเธอก็ไม่ต้องซื้อแล้ว เอาของไปคืนแล้วไปช็อปปิ้งกับฉัน”

“เธอพูดเล่นอะไรกัน?”

“ฉันจริงจังอยู่ เธอไม่ต้องซื้อแล้ว เอาของที่บ้านเธอย้ายไปก็สิ้นเรื่อง ยังไงถ้าเธอต้องไปทำอาหารให้เขา เธอไม่ต้องทำอาหารให้ตัวเองด้วยเหรอ? ไม่เช่นนั้นเธอก็กินพร้อมเขาเลย ค่อยกลับมาตอนกลางคืนก็ได้ไม่ใช่เหรอ?”

เจียงเสี่ยวไป๋: “…”