เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1269

บทที่ 1268 ภรรยาพูดคำไหนคำนั้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสี่ยวหมี่โต้วก็มองเย่โม่เซินอย่างภาคภูมิใจ

“ได้ยินแล้วยังพ่อ ถ้าพ่อยังแกล้งเสี่ยวหมี่โต้วอีก หม่ามี๊จะไม่เอาพ่อแล้วนะ!”

เย่โม่เซินยิ้มเย้ย เจ้าเด็กน้อยกล้ามาขู่พ่อ ตอนแรกที่เจอกันก็ตบหน้าเขาแล้ว ทำให้เขามึนไปทันที ต่อมาก็ขัดขืนพ่อต่างๆนานา หลังจากที่เย่โม่เซินรู้ว่าเขาไม่เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป จึงไม่ได้ปฏิบัติกับเขาเหมือนเด็กทั่วไป

เขาหัวเราะเยาะ: “งั้นเหรอ? หม่ามี๊ของลูกก็คือผู้หญิงของพ่อ ข้าเป็นพ่อของเอ็ง ข้าพูดคำไหนคำนั้น”

“เย่โม่เซิน!” หานมู่จื่อตะโกนเรียกเขา

เย่โม่เซินตั้งสติขึ้นได้ เหลือบมองหล่อน สังเกตเห็นว่าสีหน้าของหานมู่จื่อดูไม่พอใจเท่าไหร่: “คุณพูดอะไรต่อหน้าลูก? แทนตัวเองว่าข้า เพ้อเจ้อ นี่อยากสอนลูกผิดๆเหรอ? ”

เมื่อได้ยินหม่ามี๊พูดจาต่อว่าพ่อของตัวเอง เสี่ยวหมี่โต้วก็หันไปมองพ่อด้วยทำท่าทางลำพองใจ

“อีกอย่าง เมื่อกี้ที่คุณบอกว่าคุณพูดคำไหนคำนั้น งั้นก็แสดงว่าฉันพูดอะไรก็ไม่มีความหมาย?”

เย่โม่เซิน: “…”

ต่อหน้าหานมู่จื่อ เย่โม่เซินยังไม่กล้าอวดดีต่อหน้าเด็กน้อยอีกแล้ว น้ำเสียงและอารมณ์กลับอ่อนโยนขึ้นมาทันที “ที่ไหนกันล่ะ เรื่องในบ้านแน่นอนว่าคุณพูดคำไหนคำนั้น ผมแค่รับผิดชอบดูแลเสี่ยวโต้วหยาให้ดี”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเย่โม่เซินทำเรื่องพูดแบบนี้เป็นที่ไหนกันล่ะ

แม้แต่ตัวเขาเองยังคิดไม่ถึงว่าจะมีวันนี้ด้วยซ้ำ

เชื่อฟังตามคำสั่งภรรยา ยอมอยู่บ้านเป็นพ่อบ้าน ตั้งใจเลี้ยงดูลูกน้อย

เมื่อผู้คนในแวดวงธุรกิจได้ยินข่าวนี้ กลับเป็นที่สนใจขึ้นมาทันที และกลายเป็นข่าวซุบซิบที่พูดคุยกันในวงกินข้าวหรือวงน้ำชา แต่ตอนนี้เย่โม่เซินมีครอบครัวของตัวเองแล้ว มีสิ่งที่ต้องให้ความสำคัญ ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเรื่องพวกนี้แม้แต่น้อย

อีกทั้งตอนนี้ นอกจากประชุมสำคัญแล้ว เขาแทบไม่ได้ไปที่บริษัทเลย พวกผู้ถือหุ้นในบริษัทต่างพากันพูดถึงหานมู่จื่อไม่หยุด บอกว่าหล่อนมีไม้ตายมัดใจสามี

อันที่จริงก่อนหน้านี้ ตอนที่เย่โม่เซินยังโสดไม่มีใคร เขาอยู่ในบริษัทด้วยสีหน้าบึ้งตึงไม่มีชีวิตชีวามาโดยตลอด ทุกครั้งที่ประชุม บรรยากาศจึงเคร่งเครียดมาก ทุกคนต่างพากันเกรงกลัว จนกระทั่งกลัวว่าตัวเองจะพูดผิด หรือทำอะไรผิด และจะทำให้บุคคลที่มีอำนาจสูงส่งท่านนี้โมโห

เมื่อเสี่ยวหมี่โต้วเห็นท่าทางของพ่อเปลี่ยนไป จึงอดไม่ได้ที่จะแอบขำจนต้องยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง

มีภรรยาแล้วช่างน่ากลัวจริงๆ ต้องฟังภรรยาเท่านั้น ถ้าเขาโตขึ้น เขาไม่อยากมีภรรยา ใช้ชีวิตตัวคนเดียวก็พอแล้ว

เสี่ยวหมี่โต้วคิดในใจ

－－

เจียงเสี่ยวไป๋ไปหาเซียวซู่ที่บ้านพักตั้งแต่เช้า ตอนที่หล่อนไป เป็นเวลาค่อนข้างเช้า พอดีกับตอนที่เซียวซู่ยังไม่ทันออกจากบ้าน เซียวซู่ยื่นกุญแจให้หล่อนด้วยสีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์

เจียงเสี่ยวไป๋ถือกุญแจแกว่งไปมาต่อหน้าเขา ถามพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม: “จะว่าไป พวกเราก็เจอหน้ากันแค่ไม่กี่ครั้ง พูดคุยทำความรู้จักกันก็น้อยจนน่าสงสาร นี่คุณไว้ใจฉันจะให้กุญแจกับฉันเลยเหรอ? ไม่กลัวว่าฉันจะยกเค้าบ้านคุณจนหมดเกลี้ยงเหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซียวซู่เหลือบมองหล่อน “ทำให้ได้ก่อนเถอะ”

เจียงเสี่ยวไป๋บ่นด้วยความหงุดหงิดใจ: “ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย ยิ่งไปกว่านั้นฉันเป็นคนมีชื่อเสียงนะ แม้ว่าไม่ได้เป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก แต่ฉันก็ต้องรักษาหน้าตาภาพลักษณ์ ถ้าฉันทำเรื่องอะไรผิดต่อคุณ คุณก็คงแฉบนอินเตอร์เน็ต อีกอย่าง คุณก็รู้ว่าบ้านฉันอยู่ที่ไหน ฉันจะหนีไปไหนรอด สบายใจได้นะ”

“ผมยังต้องไปทำงาน ไปก่อนนะ”

หลังจากที่เซียวซู่ออกไป เจียงเสี่ยวไป๋ก็เข้าไปในบ้านของเขา หลังจากเดินวนไปรอบๆบ้าน หล่อนเพิ่งเข้าใจความหมายที่เซียวซู่พูดขึ้นมา