เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1279

บทที่ 1278 ที่บ้านมีคนกำลังรอเขาอยู่

ช่วงเกือบหนึ่งสัปดาห์ เจียงเสี่ยวไป๋แทบจะทำของในห้องโล่งไปหมด

มีวันหนึ่งฟางถังถังมาหาเธอ ตอนที่เปิดประตูเข้ามาเจียงเสี่ยวไป๋กำลังเก็บเสื้อผ้าตัวเองอยู่ จากนั้นฟางถังถังก็เห็นบรรยากาศภายในห้อง ก็ช็อกนิ่งยืนอยู่ตรงที่เดิม ไม่กล้าขยับอยู่นาน

“ฉัน...มาผิดใช่มั้ย?”

เจียงเสี่ยวไป๋หันไปกลอกตาใส่เธอ “เธอมาครั้งแรกหรือไง ยังมาผิดทางอีกนะ แม้แต่บ้านฉันก็ไม่รู้จักกันแล้วสินะ?”

ฟางถังถังอย่างกับถูกฟ้าผ่าลงมา ยืนอยู่ตรงที่เดิมมองออกไปรอบๆ เพื่อยืนยันอย่างละเอียดอีกครั้ง จะมองยังไงก็ไม่คิดว่าที่แห่งนี้จะเป็นบ้านของเจียงเสี่ยวไป๋ที่ตนเคยมา

เธอยังรู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่อ “นี่ใช่บ้านเธอจริงๆหรอ?”

“พูดบ้าๆน่า”

ฟางถังถังถามออกมาอย่างยากลำบาก “งั้นบ้านเธอคือถูกปล้นไปหมดแล้วหรอ? ขโมยเข้าบ้าน? แจ้งความแล้วยัง? แม่ง หรือว่าเธอล้มละลาย?”

เจียงเสี่ยวไป๋มองเธออย่างกับคนโง่ เอ่ยพูดออกไปอย่างไม่ชอบใจ “ฟางถังถังเธอความจำเสื่อมหรือไง ก่อนหน้านี้ใครแนะนำให้ฉันย้ายของไปที่บ้านเซียวซู่กันล่ะ? ตอนนี้ฉันทำกับข้าวอยู่ที่บ้านเขา แน่นอนว่าจะต้องย้ายข้าวของไปสิ ย้ายไปแล้ว ทางนี้ก็ไม่มีของแล้ว นี่มันแปลกหรอ?”

“นี่มันไม่แปลกหรอ?”

“นี่มันแปลกหรอ??”

“ไม่แปลกหรอ???”

แปลกหรอ...เจียงเสี่ยวไป๋คิดไม่ออกเลยจริงๆ ว่าแปลกตรงไหน

“แปลกหรอ?” เธอถามออกไปอีกครั้ง

ฟางถังถังพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ดูหมดคำพูด “นี่ไม่แปลกหรอ? เธอคิดให้ดีสิ เธอแค่ไปทำอาหารให้เขาเท่านั้นเอง ตอนแรกเธออยากซื้อเครื่องครัวอะไรจำพวกนั้นที่ต้องเสียเงินซื้อ ฉันก็เลยให้เธอย้ายของในครัวไปยังไงล่ะ ไม่ได้ให้เธอย้ายข้าวของไปหมดทั้งบ้านเสียหน่อย? แต่เธอดูสิ ตอนนี้ห้องเธอโล่งไปหมดแล้ว...พูดตามตรง ห้องนี้อย่างกับเคยถูกโจรเป็นร้อยมาปล้นแหนะ น่ากลัวจริงๆ”

เคยถูกโจรเป็นร้อยมาปล้น...

นี่มันเป็นการอธิบายบ้าบออะไรกัน?

แต่ถูกฟางถังถังพูดมาอย่างนี้แล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกแปลกเล็กน้อย แต่เพียงไม่นานเธอก็คิดได้อย่างชัดเจนแล้ว “ฉันคิดว่าไม่แปลกนะ ฉันไปทำอาหาร อาชีพของฉันเขาก็รู้ วิ่งไปวิ่งมามันเหนื่อยมากนะ ถ้าฉันต้องไปแน่นอนว่าจะต้องย้ายข้าวของที่บ้านไปด้วยอยู่แล้ว ทำบรรยากาศให้เป็นแบบที่ฉันชอบ อย่างนี้ฉันถึงจะมีอารมณ์ทำงานที่นั่น ฉันคิดว่ามันไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย”

ฟางถังถังกลับจ้องเธอมา ไม่พูดอะไร

“ทำไมเธอถึงต้องจ้องฉันอย่างนี้ น่ากลัวเสียจริง...”

“ฉันกำลังคิดว่า ตอนนี้เธอเพียงแค่เอาของย้ายไปที่ห้องเขา แล้ว...จะอยู่กับเขาไปเลยมั้ยล่ะ?”

คำพูดนี้ได้ทำให้เจียงเสี่ยวไป๋นิ่งตะลึงอยู่กับที่ขึ้นมาทันที ผ่านไปสักพักกว่าจะได้สติกลับมา ต่อว่าฟางถังถังไปอย่างแรง “ประสาท จะเป็นไปได้ยังไง! ฉันกับเขาเป็นแค่แฟนหลอกๆกัน ไม่มีทางอยู่บ้านของเขาหรอกนะ!”

เซียวซู่คนนั้น เตือนเธออยู่บ่อยๆว่าทั้งสองคนเป็นแฟนหลอกๆกัน ทำเสียอย่างกับเธอไปเกาะแกะเขาอย่างนั้นแหละ ถ้าไม่เป็นเพราะต้องรับมือกับแม่ที่ขี้เซ้าซี้คนนั้น เธอก็คงไม่ต้องทำอย่างนี้

คนอย่างฉันนี่มันยากเต็มทีจริงๆ!!

“ฉันว่าไม่แน่” ฟางถังถังกลับเข้าประชิดเธอด้วยใบหน้าจริงจัง “บางทีสุดท้ายการเล่นละครของพวกเธออาจจะเป็นจริงขึ้นมาก็ไม่แน่นะ”

“เป็นไปไม่ได้” เจียงเสี่ยวไป๋ปฏิเสธออกมาอย่างรวดเร็ว

“เธอไม่มั่นใจในตัวเองขนาดนั้นเลย? หรือว่าเธอจะไม่ชอบเขาเลยสักนิด?”