เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1280

บทที่ 1279 ท่านเลือกมาได้แค่เพียงคนเดียว!

ผู้หญิงคนนึงกำลังถามชายคนนึง

“ตกลงท่านรักฉันหรือหล่อน? ระหว่างฉันกับหล่อน ท่านเลือกมาได้แค่เพียงคนเดียว!”

“ที่รัก คุณเชื่อผมนะ คนที่ผมชอบแต่ไหนแต่ไรมาก็มีเพียงแค่คุณคนเดียว ไม่เคยมีเธอ”

หรือไม่ก็เป็นอย่างนี้

“นังแพศยา วันนี้ฉันจะทำให้แกได้รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ควรทำ อะไรคือสมบัติผู้ดี”

ไม่ใช่ละครน้ำเน่าแนวชู้สาว แต่เป็นละครแนวจักรๆวงศ์ๆหลากหลายเรื่อง ครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนแรกที่เซียวซู่ได้ยินก็แปลกใจ จนในภายหลังก็ได้พบว่าในวงการโทรทัศน์นี่มันน่าอัศจรรย์เสียจริง นึกไม่ถึงว่าจะมีพล็อตเรื่องอย่างนี้อยู่ได้

แต่พล็อตเรื่องอย่างนี้ นึกไม่ถึงว่าจะมีคนดูมากขนาดนี้

เขาไม่เข้าใจคนพวกนี้เลยจริงๆ

อย่างเช่นเจียงเสี่ยวไป๋ที่ถึงกับทำตัวเองร้องไห้ออกมาได้ มีบางครั้งในตอนที่เซียวซู่กลับมาก็เห็นเจียงเสี่ยวไป๋กอดหมอน ตรงหน้าก็มีกระดาษทิชชู่โยนกองเอาไว้ เธอร้องไห้จนตาบวมออกมา

เซี่ยวซู่ก็ยังคิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พอถามไปแล้วเจียงเสี่ยวไป๋ก็ชี้ไปยังนางเอกที่แท้งคนนั้นในทีวีพร้อมพูดออกมาว่า “คุณดูสิเธอน่าสงสารมากเลย แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยเห็นนางเอกที่น่าสงสารขนาดนี้มาก่อนเลย ฮือๆๆ...”

เซียวซู่ “...”

เป็นเขาผิดไปแล้ว เขาไม่น่าถามมากไปเลย

ครั้งนี้เขาผลักประตูเปิดเข้าไป ในขณะเดียวกันก็ได้กลิ่นอาหารหอมออกมา และยังได้ยินเจียงเสี่ยวไป๋พูดไปด่าไปอยู่ตรงนั้นอีก “อ้าก ยัยนางร้ายน่าตาย นึกไม่ถึงว่าจะเลวขนาดนี้ เอามีดให้ฉัน ให้ฉันจัดการหล่อนซะ!”

เซียวซู่ “...”

อินเอาเสียจริง

เขาปิดประตูลง เปลี่ยนรองเท้าเข้าห้องไปด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ในตอนที่เดินเข้าห้องไปนั้น จู่ๆฝีเท้าของเซี่ยวซู่ก็ชะงักไป เจียงเสี่ยวไป๋ได้ยินเสียงฝีเท้า พลางพูดออกมา “คุณกลับมาแล้ว”

“อืม” เซียวซู่ตอบออกไป แล้วก็ได้นึกถึงคำพูดนั้นของพนักงานสาวที่บริษัทเมื่อสักครู่

ที่แท้พวกเธอก็คิดว่ามีคนทำอาหารให้คือแต่งงานแล้วงั้นหรอ? ถ้าให้พวกเธอมาเห็นว่าภาพสถานการณ์ตอนที่ตนอยู่บ้านเป็นอย่างนี้ อย่างนั้นแล้วเขาก็กลัวเพียงแค่ว่า...

เซียวซู่เดินเข้าไป พบว่าเธอกำลังดูละครจักรๆวงศ์ๆอยู่ จากคำพูดของเจียงเสี่ยวไป๋ นั่นคือละครที่ดังมากในช่วงนี้

“กับข้าวฉันทำเสร็จแล้ว แต่ตอนนี้ใกล้จบแล้ว เดี๋ยวฉันดูจบแล้วค่อยยกออกมา หรือไม่คุณก็ไปจัดการเองก็ได้

เซียวซู่ไม่พูดอะไรมากมายกับเธอตามปกติ ถกแขนเสื้อขึ้นเดินเข้าไปในห้องครัว

ผ่านไปได้สักพัก เขายกเอาของออกมา รอจนเจียงเสี่ยวไป๋ดูละครจบ ก็ปิดทีวีไป พบว่าเซียวซู่ได้จัดแจงอาหารเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เธอเดินเข้าไปพลางเอ่ยเย้า “คุณนี่ช่างมีเซ้นส์สุดๆ ไม่เหมือนคนที่มีความคิดผู้ชายเป็นใหญ่จำพวกนั้นเลย”

พูดจบ ก็เตรียมจะนั่งลง แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเซียวซู่จะพูดเสียงเย็นออกมา “ไม่ล้างมือ?”

เจียงเสี่ยวไป๋จึงได้สติกลับมา “ลืมไปเลย ฉันจะไปล้างเดี๋ยวนี้”

จากนั้นก็หันไปล้างมือในห้องน้ำ ในตอนที่ล้างมือภายในใจก็คิดอยู่ว่า นึกไม่ถึงว่าจะมีวันที่วันพระไม่ได้มีหนเดียวจริงๆ เมื่อก่อนเธอบอกให้เขาล้างมือ แต่ตอนนี้เขามาบอกให้เธอล้างมือแทน

เจียงเสี่ยวไป๋ตบปากตัวเอง เช็ดมือสะอาดแล้วออกไป

ทั้งสองคนนั่งกินข้าวตรงกันข้ามกัน

ความจริงแล้วในตอนแรก จะบอกว่าไม่อึดอัดนั่นมันก็ดูปากแข็งไป อันที่จริงชายหญิงแปลกหน้าสองคนนั่งกินข้าวด้วยกันเดิมทีก็เป็นเรื่องที่น่าอึดอัดสุดๆอยู่แล้ว แต่เจียงเสี่ยวไป๋ก็ได้รับมือมันได้อย่างหน้าด้านๆ

วันเวลาผ่านไป เธอก็เคยชินกับมันเสียแล้ว