เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1288

บทที่ 1287 ไม่มีข้อห้าม

หรือว่าสิ่งที่เธอพูดในวันนี้ จึงทำให้หักห้ามใจไม่ได้แล้ว?

ก็จริง เมื่อก่อนเจียงเสี่ยวไป๋ล้วนแต่ขี้เกียจจะสนใจหล่อน วันนี้ตอกกลับหล่อนไปตั้งหลายครั้ง ดังนั้นเจียงเหมยถึงได้รู้สึกมีวิกฤตแล้ว?

อยากใช้โอกาสนี้เพื่อเหยียบเธอให้จมลงไป？

คุณแม่ของเจียงเหมยเกือบจะร้องไห้อย่างโง่เขลาแล้ว ลูกสาวของเธอเก่งมากในการให้กำลังครอบครัวมาโดยตลอด และเกลี้ยกล่อมให้คุณหญิงใหญ่เจียงมีความสุข ดังนั้นการปฏิบัติต่อครอบครัวของเธอจึงไม่ต่างจากครอบครัวของพี่ชายคนโตและตระกูลมากนัก..

แถมยังไล่น้องชายคนสุดท้องและทั้งครอบครัวออกห่างไปไกลอีกด้วย

แต่ว่าตอนนี้ละ? คิดไม่ถึงว่าเจียงเหมยจะทำเรื่องโง่ ๆ ในสถานที่สำคัญเช่นนี้จริงๆ!

คุณป้ารองกระซิบบอกเจียงเหมย "เหมยเหมย เธอกำลังพูดจามั่วซั่วอะไรอยู่？รีบกลับมาเดี๋ยวนี้!"

เจียงเหมยไม่ยอม ทำปากจู๋และพูดว่า "คุณแม่"

"รีบกลับมา!"

เจียงเหมย ยังคงยืนอยู่ที่นั่นไม่ขยับตัว เธอมองไปทางเจียงเสี่ยวไป๋อย่างเหี้ยมโหด เจียงเสี่ยวไป๋ก็ยืนอยู่อย่างนั้น และไม่มีความคิดที่จะอธิบายอะไร เมื่อเทียบกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้นของเจียงเหมยนั้น เธอดูสงบเรียบร้อยโดยทั้งสิ้น

คุณหญิงใหญ่เจียงโมโหอย่างมากจนทนไม่ไหว รู้อย่างชัดเจนว่าเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของตัวเอง หัวข้อและแกนหลักของวันนี้ควรจะเป็นของเธอถึงจะถูก สุดท้ายยัยเจียงเหมยคนนี้ก็วิ่งมาตรงหน้าเธอโดยไม่มีเหตุผลอยากจะฟ้องในเรื่องที่ไม่ดี หล่อนอยากจะทำลายงานเลี้ยงวันเกิดของเธอเองเหรอ?

ในเมื่อเรื่องราวได้ถูกหล่อนเปิดโปงออกมาแล้วนั้น ตอนนี้อยากให้เธอหุบปากก็ยากที่จะแก้ไขอะไรได้แล้ว

เพราะว่าคุณป้ารองเห็นว่าเจียงเหมยอืดอาดไม่ไปไหนสักที จึงเดินไปข้างหน้าเพื่อดึงเจียงเหมย อยากจะดึงเธอกลับเข้าไปในกลุ่มคน

"เดี๋ยวก่อน"

คุณหญิงใหญ่เจียงที่ไม่อยากเอ่ยพูดกลับเอ่ยปากห้ามเธอไว้

สีหน้าของคุณป้ารองเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเอ่ยพูดอธิบายว่า "คุณแม่ เจียงเหมยยัยเด็กคนนี้ไม่รู้เรื่องรู้ราว จะฟังเธอไร้สาระได้อย่างไรกัน วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณ คุณควรที่จะมีความสุขถึงจะถูก เดี๋ยวฉันค่อยให้เธอขอโทษคุณแม่ในภายหลังนะคะ"

คุณหญิงใหญ่เจียงรู้สึกไม่พอใจแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจของแก้ต่างของลูกสะใภ้คนที่สองโดยสิ้นเชิง เพียงแค่จ้องไปที่เจียงเหมย

เจียงเหมย "... "

จู่ๆเธอก็กลัวแล้ว

เพราะเธอเห็นความดุร้ายในดวงตาของคุณย่า และคุณย่าก็ไม่ได้เรียกเธอว่าคุณหญิงใหญ่เจียงอีก โดยเรียกเธอด้วยชื่อและนามสกุลอย่างเต็มยศ

“ คุณย่า ฉัน... ”

“ พูดมาสิ ในเมื่อเริ่มพูดมาแล้ว ก็ไม่มีข้อห้ามอะไรอีกแล้ว”

ทุกคนควรรู้อะไรก็ได้รู้ไปแล้ว และอาจไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะนำมันกลับมาในตอนนี้

"คุณแม่ วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณ ฉันว่าไม่ควรปล่อยให้สิ่งเหล่านี้มีผลกระทบต่อการจัดเลี้ยงวันเกิดของคุณดีกว่านะคะ?" ลูกสะใภ้คนที่สองยังคงพยายามช่วยไว้ และแม้แต่ลูกชายคนที่สองก็ยังออกหน้าพูดด้วยเช่นกัน

แต่ว่าคุณหญิงใหญ่เจียงกลับไม่สนใจคำพวกนี้ เพราะว่าลูกชายคนโตไม่ได้มา ดังนั้นคุณหญิงใหญ่เจียงจึงกวักมือเรียกลูกสะใภ้คนโตเข้ามา

“ สะใภ้ใหญ่ ไหนเธอบอกมาสิว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?”

ลูกสะใภ้คนโตถูกเรียกตัวไป รู้สึกจนปัญญาในใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ถึงอย่างไรก็ตามเธออยู่ในอันดับที่ใหญ่ที่สุดของที่นี่ เธอมองไปรอบ ๆ แล้วพูดแนะนำเบา ๆ ว่า "คุณแม่ เดิมทีวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณ ยกเว้นเรื่องอารมณ์ของคุณและเรื่องอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับคุณ เรื่องอื่นๆไม่ควรที่จะพูดถึง ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่เจียงเหมยพูดในเมื่อสักครู่นี้ ล้วนแต่เป็นเรื่องระหว่างรุ่นหลานๆ เด็กพวกนี้ ยังเด็กอยู่ ตราบใดที่ไม่ได้ทำสิ่งที่ละเมิดศีลธรรม และสิ้นมโนธรรมอะไร ทำผิดเล็กน้อย แอบขี้เกียจก็พอให้อภัยได้ เสี่ยวไป๋และเจียงเหมยก็ถือว่าฉันเห็นมาตั้งแต่เล็กจนโต เด็กผู้หญิงสองคนนี้ก็โตแล้ว ถ้าคุณแม่อยากเห็นเรื่องสนุกๆ ก็สามารถให้พวกเธอโต้เถียงกันได้สักหน่อย ถึงจะพูดแบบนี้แต่ถึงอย่างไรก็ตามล้วนแต่เป็นข้อพิพาทระหว่างรุ่นหลานๆ คุณแม่อย่าโมโหไปเลยนะคะ ฟังเฉยๆก็พอแล้ว "

ความหมายของเธอชัดเจนมาก