เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1287

บทที่ 1286 อิจฉาคนรอบข้าง

"ใช่แล้วค่ะสามี คนเยอะมากเกินไป เข้าไปก็ไม่สามารถอวยพรวันเกิดได้ ดังนั้นฉันและเสี่ยวไป๋ก็เลยรออยู่ที่นี่สักครู่ เมื่อสักครู่ก็พูดคุยกับทุกๆคนอย่างสนุก"

คนที่เฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างคำพูดในเมื่อสักครู่นี้ "... "

พูดคุยกันอย่างสนุก?

ฉันเชื่อเธอก็บ้าแล้ว!

เป็นเธอที่ตอกกลับคนอย่างสนุกล่ะสิ?

ทว่าเจียงเหย็นเคอกลับเผยรอยยิ้มอย่างโล่งใจ มองผู้หญิงที่สำคัญที่สุดสองคนในชีวิตแบบนี้ที่ควงแขนซ้ายและขวาของตัวเอง รู้สึกมีความสุขอย่างมาก!

"พูดคุยกันอย่างสนุกก็ดีแล้ว ฉันยังกลัวว่าวันนี้พวกเธอจะไม่ชินซะอีก คิดไม่ถึงว่าเป็นฉันที่คิดมากเกินไปแล้ว"

ไม่ ไม่ ไม่! นายคิดมากเกินไปแล้วจริงๆ แต่ว่าพวกเธอไม่ได้ไม่ชิน แค่กล้าหาญมากเกินไป!

ทุกคนตะโกนในใจ

และท่าทางของตู้เซียวหยู่ทางนั้นยังคนแข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้อิงแอบอยู่ข้างๆเจียงเหย็นเคอ เห็นได้ชัดว่าเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆคนหนึ่ง

มองไปทางเจียงเสี่ยวไป๋อีก แม้ว่าจะไม่อ่อนโยนเหมือนน้ำดั่งเช่นตู้เซียวหยู่ แต่ว่าเธอก็รับบทเป็นลูกสาวที่ว่านอนสอนง่ายด้วยเช่นกัน

คนหนึ่งเรียกว่าคุณพ่อ อีกหนึ่งคนเรียกว่าสามี ครอบครัวทั้งสามคนก็เดินเข้าทางฝูงคนอย่างสนิทสนมเช่นนี้

หลังจากที่พวกเขาเดินออกไปแล้วนั้น ทุกคนมองไปหน้าซึ่งกันและกัน และทันใดนั้นก็มีคนถอนหายใจออกมาเบา ๆ

“ ทำไมจู่ๆผมก็รู้สึกว่า ลูกชายคนที่สามของตระกูลเจียงคนนี้ ... หน้าตา ... ดูมีความสุขล่ะ?”

คนที่พูดเป็นผู้ชายคนหนึ่ง และคำพูดของเขาคำนี้ ก็แสดงถึงความในใจของผู้ชายที่อยู่ตรงนี้ด้วย

ภรรยาของตัวเองคนอ่อนโยนเหมือนดั่งน้ำ ลูกสาวว่านอนสอนง่าย แข็งกระด้างกับโลกภายนอก แต่กลับเชื่อฟังตัวเขาเองมากอย่างไร้ที่เปรียบ คนหนึ่งเป็นภรรยา และอีกคนเป็นลูกสาว แถมยังไม่ทะเลาะกัน และเข้ากันได้ดี เป็นความสุขที่สุดในโลกของมนุษย์แล้วไม่ใช่เหรอ ...

เฮ้อ เดิมทีชายหนุ่มที่ยังสงสารเจียงเหย็นเคอก็อิจฉาเขาขึ้นมาโดยทันที

คุณหญิงใหญ่เจียงถูกรายล้อมไปด้วยคนกลุ่มใหญ่

วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของเธอ ย้อนกลับไปตอนนั้นที่เธอดิ้นรนให้กำเนิดลูกชายทั้งสามคน สามีวัยรุ่นของเธอก็ทิ้งเธอและวิ่งหนีไป จากนั้นเธอก็เลี้ยงลูกทั้งสามคนขึ้นมาด้วยตัวเอง ตอนนี้ในที่สุดก็เห็นสำเร็จลูกชายตัวเองแล้ว แถมยังเป็นเจ้าภาพจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ให้เธอด้วย หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความสำเร็จ

แม้ว่าตอนเธอวัยรุ่นนั้น สามีของเธอจะทิ้งเธอและวิ่งหนีไป ทำให้เธอรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมโกรธและเสียใจ และน้อยใจมากๆด้วย แต่ในฐานะที่เธอเป็นแม่คนหนึ่ง เธอเป็นไปไม่ได้ที่จะทิ้งลูกของตัวเองและวิ่งหนีไป

ดังนั้นเธอจึงกัดฟันและเลี้ยงลูกทั้งสามคนแบบนี้มา

เจียงเสี่ยวไป๋รู้เรื่องเหล่านี้ และเคยได้ยินคุณพ่อของเธอพูดถึงเรื่องนี้ตั้งหลายครั้ง มันยากแค่ไหนที่ตอนนั้นคุณย่าของเธอเลี้ยงลูกทั้งสามคนด้วยตัวเอง

และด้วยเหตุนี้ ความประทับใจของเจียงเสี่ยวไป๋ที่มีต่อคุณย่าคนนี้จึงไม่เลวร้ายนัก

เธอก็มีความคิดที่ว่าผู้ชายสำคัญมากกว่าผู้หญิงฝังแน่นเกินไปเท่านั้น แต่ในอีกแง่หนึ่ง คุณย่าเจียงกลับเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง และยิ่งใหญ่คนหนึ่ง

ถ้าหาก หล่อนสามารถลดทิฐิเกี่ยวกับตัวเธอเอง คุณพ่อและคุณแม่ของเธอได้ก็จะดี

“ คุณแม่ เซียวหยู่และเสี่ยวไป๋มาแล้วครับ”

เจียงเหย็นเคอพาภรรยาและลูกสาวของตัวเองมาตรงหน้าของคุณหญิงใหญ่เจียง และยิ้มพูดตักเตือนหนึ่งประโยค

ภรรยาและลูกๆของพี่ชายคนโตและพี่ชายรองได้ทักทายคุณหญิงใหญ่เจียงกันเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกเขายืนอยู่ใกล้ๆ มองดูพวกเธอ