เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1286

บทที่ 1285 เธอเป็นผู้หญิงนะ

เนื่องจากลูกชายคนโตของตระกูลเจียงประสบความสำเร็จทางธุรกิจนิดหน่อย ดังนั้นผู้ที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานจึงเต็มใจที่จะให้ศักดิ์ศรีแก่คุณหญิงใหญ่เจียง และให้ของขวัญ พูดจาดีๆด้วย อย่างไม่ขาดสาย

คุณแม่ของเจียงเสี่ยวไป๋ไม่รู้ตัวเข้ามาข้างๆตัวเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ และก็ยืนอยู่ด้วยกันทั้งสอง

แม่ลูกทั้งสองคนชำเลืองมองกันซึ่งกันและกันหนึ่งครั้ง แต่ไม่พูดจา

กลับมีบทสนทนาเสียงแหลม ๆแรกเข้ามาจากด้านหลัง

"พวกเธอดูคุณหญิงใหญ่เจียงสิ ฉันได้ยินมาว่าสภาพครอบครัวของเธอก่อนหน้านี้แย่มากๆ แต่ก็ยังให้กำเนิดลูกชายตั้งสามคนอย่างสุดชีวิต ตอนนี้ลูกชายพยายามมุมานะไม่เป็นสองรองใครก็เลยเริ่มหยิ่งยโสแล้ว เมื่อก่อนตอนที่ลูกๆยังเด็ก ใครจะไม่รู้ความเคราะห์ร้ายของคุณหญิงใหญ่เจียงคนนี้ละ ใบหน้าเหมือนหมดอาลัยตายอยากทุกวัน เป็นผู้หญิงที่ทั้งเชยและไม่ดูแลตัวเองหน้าตาน่าเกลียด เพราะเหตุนี้สามีของเธอจึงทอดทิ้งเธอและหนีไป "

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ บางคนก็แอบหัวเราะเบา ๆ

“ ถ้าอย่างนั้นยายแก่คนนี้ก็น่าเวทนาไปหน่อย เธอคิดว่าตัวเองให้กำเนิดลูกชายสามคนอย่างสุดชีวิต สามีก็จะเชื่อฟังและทำตามเธอทุกอย่างเหรอ？ใครจะไปรู้ว่าใช้ชีวิตอย่างน่าเกลียดมากเกินไป ขนาดสามีของเธอก็ยังหนีไป”

"ใช่ แม้ว่าฉันจะไม่เคยเห็นเธอในอดีตมาก่อน แต่ว่าหล่อนดูใบหน้าของเธอตอนนี้สิ มีริ้วรอยย่นตั้งมากมายเชียว"

เจียงเสี่ยวไป๋ได้ยินการสนทนานี้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา

แม้ว่าเธอจะไม่ชอบคุณหญิงใหญ่เจียง แต่ก็มีข้อจำกัดสำหรับตัวเธอเอง ไม่ว่าเธอจะไม่ชอบมากแค่ไหน นั่นก็เป็นคุณย่าของเธอ เป็นคุณแม่ของคุณพ่อเธอ

ในวันธรรมดาแม้ว่าเธอจะไม่ชอบคุณย่าคนนี้ แต่ก็ไม่เคยเอาออกไปพูดข้างนอก

ดังนั้นเมื่อได้ยินใครบางคนวิพากษ์วิจารณ์อยู่ข้างหลังตัวเธอเองนั้น ว่าคุณหญิงใหญ่เจียงเสียๆหายๆ เจียงเสี่ยวไป๋ไม่สามารถรับฟังได้โดยสัจธรรม เธอเหลือบมองไปที่ตู้เซียวหยู่ตามจิตใต้สำนึกหนึ่งครั้ง ทั้งคู่สามารถมองเห็นอารมณ์นัยน์ตาของกันและกันได้

ดูท่า คุณแม่ของเธอก็รู้สึกเหมือนกันกับเธอ

ทั้งสองสบตากัน จากนั้นก็หันตัว ยิ้มและมองไปที่คนทั้งสองที่คุยกันอยู่

"วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าฉัน แต่ว่าการทำความสะอาดและสุขอนามัยของโรงแรมนี้ไม่ได้เรื่องเลย มีแมลงวันบินว่อนเต็มไปหมด เสียงดังจนทำให้ฉันปวดศีรษะมากๆ"

ทันทีที่เจียงเสี่ยวไป๋พูดออกมา คุณแม่เจียงก็เข้าใจโดยทันที เห็นด้วยกับลูกสาวของตัวเอง ทำท่าทางสูดดมไปรอบ ๆ อย่างเกินเหตุ แล้วอุทานว่า "เสี่ยวไป๋เธอลองดมดูสิ นี่มันกลิ่นอะไรนะ?"

คนซุบซิบทั้งสองคนมองเห็นการกระทำอย่างกะทันหันของแม่และลูกทั้งสอง ตอนแรกถูกพวกเธอทำให้มึนงงไปหมด แต่ว่าต่อมาก็ได้ยิน ตู้เซียวหยู่ พูดว่า "กลิ่นเปรี้ยวแรงมาก เสี่ยวไป๋ เธอดูสิสุขาภิบาลของโรงแรมนี้เกินไปจริงๆ แมลงวันมีก็ตั้งเยอะ แถมยังมีกลิ่นเปรี้ยวแรงขนาดนี้อีก "

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม "ฉันก็ได้กลิ่นเหมือนกัน เหม็นเปรี้ยวมากๆเลย เอ๊ะ ไม่อย่างนั้นรอเลิกงานเลี้ยงแล้ว พวกเราค่อยไปฟ้องกันเถอะ พนักงานของโรงแรมนี้ทำงานสะเพร่าและไม่ตั้งใจมากๆเลย จะปล่อยแบบนี้ไว้ไม่ได้”

“ พูดถูก วันนี้ตระกูลเจียงของพวกเราจ่ายเงินไปแล้ว ทำความสะอาดไม่เรียบร้อย ปล่อยให้แมลงวันพวกนี้เข้าอยู่ที่นี่ ส่งผลต่อความอยากอาหารที่สุดเลย”

หนึ่งในสองคนที่ถูกว่านั้นก็โง่จริงๆ ได้ยินสิ่งพวกเธอสองคนพูด คิดไม่ถึงว่าจะมองไปรอบ ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น จากนั้นก็พูดอย่างแปลกใจว่า "มีแมลงวันที่ไหนกัน ทำไมฉันมองไม่เห็นละ？และฉันก็ไม่ได้กลิ่นอะไรแปลกๆนี่ พวกเธอได้กลิ่นมาจาก... "

เธอยังพูดไม่จบ ก็ถูกเพื่อนของเธอขัดจังหวะ "ไอ้โง่!"

คนนั้นถูกเพื่อนของตัวเองด่าว่าไอ้โง่ไปหนึ่งคำ ก็กะพริบตาปริบๆ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่