เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 132

บทที่131 ไม่คู่ควร

ทนมานาน เสิ่นเฉียวมองเขาด้วยดวงตาโกรธขึ้ง เธอกลับหลังหันเตรียมจะเดินจากไป

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

เย่โม่เซินสั่งเธอ

เสิ่นเฉียวหยุดยืนอยู่ที่เดิม อย่างน้อยนี่เป็นคำสั่งของเขา ไม่ทำตามไม่ได้ แต่ถึงเธอจะหยุดเดินแต่กลับหันหลังให้เขา

แต่ผลปรากฏว่าวินาทีถัดมา เย่โม่เซินก็สวมกอดเธอแน่น เธอตกใจจนร้องเสียงหลง

นิ้วร้อนของเย่โม่เซินแตะลงบนต้นคอของเธอ น้ำเสียงนุ่มทุ้มดังขึ้น

“บนตัวคุณยังสวมเสื้อผ้าขอผมอยู่เลยนะ มาหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดนี้ ได้ถามผมบ้างหรือยัง?”

มือของเขายังคงรัดแน่นอยู่บนเอวของเธอราวกับเป็นโซ่ตรวน เธอเลยขยับไปไหนไม่ได้ เสิ่นเฉียวหันหน้าไปมองเขาด้วยความโมโห “ขู่ฉันหรอ!”

แววตาของเย่โมเซินมาดร้าย เขาก้มลงไปชิดตัวเธอมากขึ้น “หรือว่าผมพูดผิด?”

“ยังไงเสียคุณก็ตั้งใจจะขู่ฉันอยู่ดี”

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตั้งใจจะขู่เธอ แล้วทำไมไม่บอกเธอตั้งแต่แรกว่าร้านอาหารร้านนั้นเป็นของตระกูลเย่ ทำไมต้องรอจนถึงตอนที่เธอกำลังรีบร้อนออกไปแล้วค่อยบอกเธอว่าเป็นของตระกูลเย่ ตอนแรกพูดเป็นปมปริศนา ตอนหลังค่อยมาอธิบายให้เธอฟัง

มันน่าโมโหจริงๆ!

“ได้ อย่างนั้นก็ถือว่าผมตั้งใจ คุณทนได้หรือเปล่าล่ะ?” เย่โม่เซินพูดออกมาอย่างหน้าไม่อายจนทำให้คนฟังถึงกับอึ้งตาค้าง

“เมื่อกี้ในห้องน้ำที่ร้านอาหาร ผมบอกกับคุณว่ายังไง?” เย่โม่เซินถอดสูทของเธอทิ้ง น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น “ผมมีอารมณ์”

เสิ่นเฉียวตาโต เธอทั้งเขินทั้งโมโห

แน่นอนว่าเธอรู้ว่าที่เขาพูดมันหมายความว่ายังไง และต่อให้ไม่รู้ แต่การกระทำของเขามันก็บอกได้อยู่ดี

เพราะว่า! เย่โม่เซินกำลังใช้ส่วนใดของส่วนหนึ่งของร่างกายถูเธอไปมา ท่าทางแบบนั้นกำลังบอกเธอว่าเขาต้องการอะไร........

เสิ่นเฉียวที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาหน้าซีดลงทุกที “เย่โม่เซิน ตกลงคุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”

หลังจากที่สูทโดนออก มันก็โดนโยนทิ้งลงไปบนพื้นเย็นๆ

เย่โม่เซินใช้มือใหญ่ของเขาลูบไปบนหลังเกลี้ยงเกลาของเธอ เอ่ยถามขึ้น “ตอนที่กลับมา สวมสูทตัวนี้ไว้ตลอดใช่ไหม? ผู้หญิงของเย่โม่เซินไม่ใช่ว่าใครก็สามารถมองได้หรอกนะ”

“……..” ตกลงนี่เขาได้ฟังในสิ่งที่เธอพูดบ้างหรือเปล่า?

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ มันกำลังบอกว่าเย่โม่เซินไม่ได้ฟังเธอเลย

เขาก้มลงมาจูบลงไปบนต้นคอของเธอ เสิ่นเฉียวหมดความอดทนแล้ว เธอผลักเขาออก “คุณจะทำอะไร?”

เย่โม่เซินพูดขึ้นเสียงต่ำ “ทำต่อไง”

“ทำต่อ?”

“ตอนที่อยู่ในห้องน้ำ ยังทำไม่จบ”

พอโดนขัดจังหวะ คิ้วของเย่โม่เซินก็ขมวดขึ้น แสดงท่าทีไม่พอใจ เขากัดเธอไปเขี้ยวหนึ่ง เสิ่นเฉียวตกใจจนร้องออกมา

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันกะทันหันไป เสิ่นเฉียวคาดไม่ถึงว่าอยู่ๆเย่โม่เซินก็จะ…… เอ่อ กระตือรือร้นจนถึงขนาดที่ถอดเสื้อผ้าเธอออก แล้วฝังหน้ามาบนต้นคอเธอ

ตัวเขายังคงทำต่อไปเรื่อยๆ แต่มือใหญ่ของเขาที่กำลังแตะลงบนผิวเนื้อของเธอ มันทิ้งความร้อนรุ่มเอาไว้ทุกพื้นที่ที่โดนสัมผัส นั่นทำให้เสิ่นเฉียวอาย

เขาไม่ได้ชอบเธอสักหน่อยนี่

แต่ก่อนก็เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเธอ เขามักจะใช้สายตาเหยียดหยามมองมาทางเธอประจำ ชอบพ่นคำพูดที่ทำร้ายจิตใจ เด็กในท้องของเธอก็ไม่ใช่ลูกของเขา และต่อให้เปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่น พวกเขาก็ไม่มีทางชอบผู้หญิงแบบเธอ