เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1325

บทที่ 1324 กลัวเธอเสียเปรียบ

เมื่อเห็นว่าเธอไม่พูดอะไร พี่เหวินเหวินรู้สึกว่าตัวเองคงถามอะไรไม่ได้แล้ว แต่ก็ไม่ยอมตัดใจยอมแพ้ จึงต้องใช้แผนทางอ้อมเข้าโจมตี

“จริงสิ เมื่อก่อนเธอเรียนจบอะไรมาเหรอ? ทำไมจู่ๆถึงมาทำงานที่บริษัทพวกเราล่ะ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องในอดีต ความหวาดระแวงของสวี่เย็นหวั่นก็กลับขึ้นมาตั้งรับอีกครั้ง

หรือเป็นเพราะมีเรื่องเกิดขึ้นกับเธอเยอะเกินไป ทำให้ตอนนี้เธอต้องมีสติและป้องกันตัวเองมากขึ้น

สวี่เย็นหวั่นรู้สึกว่า นอกจากหานชิงแล้ว เธอไม่ควรจะเชื่อใจใครอีก

“คือว่าธุรกิจบ้านล้มเหลว ต้องการเงิน ก็เลยออกมาทำงานค่ะ”

แบบนี้ก็ไม่ถือว่าเป็นการโกหกรึเปล่า แต่ก็ไม่ได้เล่าเรื่องของตัวเองออกมา สวี่เย็นหวั่นรู้สึกว่าคำตอบนี้ทำให้เธอพอใจมาก และเธอก็ไม่คิดที่จะให้อีกฝ่ายซักถามเรื่องเกี่ยวกับตัวเองมากไปกว่านี้แล้ว เมื่อตอบกลับไปเสร็จก็รีบพูดต่อ: “พี่เหวินเหวิน เอกสารฉบับนั้นที่พี่ให้ฉันมาตอนเช้า ฉันยังทำไม่เสร็จเลย ฉันขอตัวไปทำก่อนนะ ส่งให้พี่ช้าหน่อยนะคะ”

นี่หมายความว่าไม่คิดจะพูดอะไรต่อแล้วใช่ไหม

แสงบางอย่างพาดผ่านสายตาของเจี่ยงเหวินเหวิน จากนั้นaพยักหน้าลง

“ได้สิ เธอไปทำงานก่อนเถอะ”

หลังจากที่สวี่เย็นหวั่นเดินออกไป เจี่ยงเหวินเหวินก็พูดในใจ หญิงสาวคนนี้จัดการด้วยยากจริงๆ พูดอะไรไม่มีหลุด หากจะให้พูดความจริงคงไม่มีทางแน่นอน

และเธอก็ไม่สามารถถามตรงๆได้

ช่างปวดหัวเหลือเกิน

**

ตั้งแต่เสี่ยวเหยียนรู้ว่าตัวเองท้อง จึงเริ่มทำทุกอย่างด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างมาก ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่มักจะชอบกระโดดโลดเต้น และไม่สามารถใส่กางเกงยีนส์รัดรูปได้อีกแล้ว จึงเปลี่ยนเป็นใส่กระโปรงสบายๆและชุดคลุมยาว

หลัวหุ้ยเหม่ยเห็นเธอแต่งตัวแบบนี้ ยังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเธอ

“นี่ลูกเปลี่ยนรูปแบบการแต่งตัวหรือเป็นอะไรเนี่ย?”

เสี่ยวเหยียนทำสายตาน้อยใจ “ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่ช่วงนี้อยากแต่งตัวน่ารักๆบ้าง แอ๊บแบ๊วน่ารัก”

เมื่อหลัวหุ้ยเหม่ยได้ยินเช่นนั้น จึงอดไม่ได้ที่จะเหลือบตามองบน “พอเถอะ อายุอย่างลูกในตอนนี้ ยังจะมาทำตัวน่ารักแบ๊วๆ ระวังทำให้คนอื่นตกใจจนหนีไปล่ะ”

เสี่ยวเหยียนทำหน้าทำตาใส่เธอ และยังหยอกล้อแกล้งทำหน้าผี จากนั้นก็หันหลังวิ่งหนีไป

เมื่อวิ่งไปได้หนึ่งก้าว เสี่ยวเหยียนก็หยุดชะงักลงทันที จากนั้นยกมือขึ้นมากุมท้องของตัวเองไว้ ตกใจหมดเลย เกือบลืมว่าตัวเองกำลังท้องอยู่อีกแล้ว

ต่อไปเธอต้องท่องไว้ให้ดีว่าตอนนี้ตัวเองกำลังท้องอยู่ แม้ว่าลูกน้อยเพิ่งจะมีอายุได้เพียงหนึ่งเดือน แต่ตอนนี้เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าร่างกายมีพละกำลังเต็มที่มาก

มีความสุขมากๆ

เธออยากแบ่งปันความสุขนี้ให้หานชิงรับรู้มากๆ แต่ก็ไม่สามารถบอกตอนนี้ได้ ทำได้เพียงอดใจรอไว้

เพราะยังไงอีกนานสักพักจึงจะเห็นชัดว่าท้อง ตอนนี้เธอเองก็ไม่รีบร้อนอะไร อยู่รอเงียบๆแบบนี้ไปก่อนดีกว่า

แม้ว่าเสี่ยวเหยียนท้องแล้ว ไม่อยากไปไหนมาไหนเยอะ แต่สำหรับหานชิงเธอยังคงทนนั่งไม่ติด พอถึงเวลาก็ตักซุปที่ตัวเองทำไว้ ใส่หม้ออุ่น และออกไปหาเขา

เมื่อพ่อจางเห็นเช่นนี้ รู้สึกหวงลูกขึ้นมาทันที จึงพูดกับหลัวหุ้ยเหม่ย

“มีแต่คนบอกว่าลูกสาวแต่งงานไป ก็เหมือนสาดน้ำออกไป แต่คุณดูสิ นี่ขนาดลูกยังไม่แต่งออกไป ก็ลุกลี้ลุกลนไปหาคนอื่นแบบนี้แล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สายตาของหลัวหุ้ยเหม่ยก็เหลือบมองไปที่แผ่นหลังของเสี่ยวเหยียน จากนั้นส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจ: “นั่นสิ เสี่ยวเหยียนชอบเสี่ยวชิงมาก”

“แค่กลัวว่าต่อไปจะถูกเอาเปรียบ”