เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1336

บทที่1335 เกิดอะไรขึ้น

แต่เซียวซู่ก็คิดผิดไป เจียงเสี่ยวไป๋ตอนนี้กำลังอาละวาดอยู่ เพียงแค่วิธีการอาละวาดของเธอนั้นต่างออกไปก็เพียงแค่นั้น

ไม่เหมือนบางคนที่ดื่มจนเมาแล้ว ทั้งอ้วกเอยทั้งร้องไห้เอย หรือไม่ก็กรีดร้องอะไรจำพวกนั้นออกมา

อาการหลังจากที่เมาของเจียงเสี่ยวไป๋เป็นอย่างนี้ เพียงแค่ทำตามที่เธอชอบไปสักหน่อย เธอก็ไม่ร้องไห้ไม่โวยวายออกมาแล้ว

ดังนั้นแล้วในตอนที่เซียวซู่ถามเธอว่าไม่สบายตัวหรือเปล่านั้น บนใบหน้าของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ได้เผยสีหน้าเขินอาย พร้อมทั้งเอ่ยเสียงหวานออกมา “องค์ฮ่องเต้ไม่ต้องเป็นห่วงหม่อมฉันหรอกเพคะ หม่อมฉันเพียงแค่ร่ำสุรามาเล็กน้อย ไม่เป็นอะไรเลยเพคะ”

“...”

นี่มันเสพติดการแสดงไปแล้วจริงๆ

เซียวซู่ไม่มีทางปล่อยให้เธอไปอาบน้ำในตอนนี้แน่ ไม่แน่ว่าหญิงสาวคนนี้อาจจะก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีกก็ได้ ดังนั้นแล้วจึงทำได้แค่เพียงกลับห้องไปจัดการอะไรสักหน่อย แล้วหยิบผ้าห่มของตัวเองออกมา

“ห้องให้เธอนอนไป ตอนนี้เธอก็เข้าไปนอนดีๆเสียเถอะ”

ได้ยินคำพูดนั้นแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็กะพริบตาปริบๆอย่างงงงวยออกมา “แล้วองค์ฮ่องเต้ล่ะเพคะ?”

เซียวซู่ชี้ไปทางที่นั่งของเธอ เจียงเสี่ยวไป๋ก็เลยลุกขึ้นเดินไปทางห้องนอน เซียวซู่คิดว่าเธอจะเข้านอน ก็เลยเอาผ้าปูที่นอนกับหมอนวางไว้บนโซฟาเตรียมที่จะนอนลงไป ทันทีที่กำลังนอนลงไปนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ก็ได้เดินกลับมาอีกครั้ง

“องค์ฮ่องเต้เพคะ พระองค์ประทานพระแท่นบรรทมของพระองค์ให้หม่อมฉัน แต่พระองค์กลับมาอยู่ตรงนี้...ฮือๆ หม่อมฉันซาบซึ้งพระทัยอย่างหาที่สุดไม่ได้เลยเพคะ”

เจียงเสี่ยวไป๋ย่อตัวนั่งลงพูดอยู่ที่ข้างๆตัวเซียวซู่ จับมือเขาเอาไว้ เอ่ยออกมาด้วยดวงตาที่เอ่อไปด้วยน้ำตา “หม่อมฉันจะอยู่ที่นี่กับพระองค์เองเพคะ”

เซียวซู่ถูกคำว่าหม่อมฉันคำแล้วคำเล่าของเธอพูดออกมาจนทำเอารู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ พลิกมือจับแขนของเธอแล้วลุกขึ้นนั่ง พาเธออุ้มขึ้นมา แล้วสาวก้าวใหญ่ๆเข้าไปในห้อง

เจียงเสี่ยวไป๋ยังไม่ทันได้เรียกสติกลับมาได้ก็ได้ถูกวางลงไปเตียงนุ่ม ต่อจากนั้นก็ได้ยินเซียวซู่พูดห้วนๆออกมา “นอนอยู่ที่นี่ดีๆไปซะ อย่าไปไหนซี้ซั้วอีก”

ท่าทางขึงขังอย่างนี้ทำเอาเจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตาออกมาเบาๆ หลังจากนั้นก็เงียบไปอีกครั้ง

“งั้นก็เอาเถอะเพคะ องค์ฮ่องเต้โปรดรักษาพระพลานามัยด้วยนะเพคะ หม่อมฉันขอพักก่อนนะเพคะ”

หลังจากที่จัดการเจียงเสี่ยวไป๋เสร็จแล้ว ในที่สุดเซียวซู่ก็ผ่อนลมหายใจออกมาได้ แล้วก็ออกไปนอน

แต่หลังจากที่นอนลงไปนั้น เซียวซู่ก็นอนไม่สำเร็จ เพราะว่าโซฟาตัวนี้เป็นโซฟาตัวที่เจียงเสี่ยวไป๋ใช้อยู่ตลอด และยังเป็นตัวที่เธอตั้งใจย้ายมาจากที่บ้านของเธอเองโดยเฉพาะ ดังนั้นแล้วหลังจากที่นอนลงไปแล้วลมหายใจก็เหมือนกับจะได้กลิ่นที่เต็มไปด้วยความหอมหวานของผู้หญิงทั้งนั้น ไม่เหมือนกับกลิ่นพวกนั้นที่เซียวซู่ได้กลิ่นตอนนอนในวันปกติ

เขาขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย ไม่คุ้นชินกับสิ่งนี้เลย แต่...ก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดอะไร

ดังนั้นแล้วสุดท้ายแล้วเซียวซู่ก็ได้ค่อยๆนอนหลับไปช้าๆอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นชินอย่างนี้

ในวันต่อมา

เจียงเสี่ยวไป๋ในตอนที่ตื่นขึ้นมานั้น รู้สึกเพียงแค่ปวดหัวจนหัวแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนกับว่ามันจะระเบิดออกมา ใบหน้าเล็กแทบจะขมวดเข้าหากันเป็นก้อน กุมหัวลุกขึ้นนั่ง

หลังจากที่เห็นบรรยากาศรอบๆแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋นิ่งตะลึงไปเล็กน้อย เพียงไม่นานก็รู้ว่านี่มันคือที่ไหน

ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอตื่นขึ้นมาครั้งแรกก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน แต่เมื่อคืนเธอไปดื่มเหล้า แล้วเหมือนกับว่าจะไม่ระวังจนดื่มเยอะไป หลังจากนั้น เธอก็จำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เจียงเสี่ยวไป๋รีบดึงผ้าห่มที่อยู่บนร่างของเธอออกไปทันที

เสื้อผ้าตัวเมื่อวานยังอยู่บนตัวครบ และยังไม่มีอะไรที่ผิดไป

โชคดีโชคดีจริงๆ...เมื่อวานเธอเมาจนไม่ได้สติ ตอนนี้นึกอะไรไม่ออกเลย ไม่เกิดอะไรขึ้นก็ดีแล้ว

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ดึงผ้าห่มออก ย่องลงไปบนพื้นเบาๆ ต่อจากนั้นก็เดินเท้าเปล่าออกไปข้างนอก