เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1335
สรุปบท บทที่1334 ไม่โวยวาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
สรุปเนื้อหา บทที่1334 ไม่โวยวาย – เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บท บทที่1334 ไม่โวยวาย ของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย สือหวู อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่1334 ไม่โวยวาย
“ปล่อย”
เซียวซู่เอ่ยเสียงเย็นออกมา
เจียงเสี่ยวไป๋น้ำตาเอ่อออกมา “องค์ฮ่องเต้เกลียดหม่อมฉันหรือเพคะ? องค์ฮ่องเต้อย่าเกลียดหม่อมฉันเลยได้หรือไม่เพคะ? หม่อมฉันจะแปลงร่างให้กับพระองค์เถอะนะเพคะ?”
ยังจะมาแปลงร่างอีก เธอคิดว่าเธอเป็นอุลตร้าแมนหรือไง?
เซียวซู่จับคางเธอเอาไว้ โน้มเข้าไปกดเสียงต่ำพูดออกไป “เจียงเสี่ยวไป๋ ฉันไม่สนว่าเธอจะเมาหรือว่าอะไร แต่ถ้ายังมาทำตัวเมาแล้วเรื้อนอย่างนี้อีก ฉันจะทิ้งเธอไว้บนถนนแล้วไม่สนใจเธอแล้ว เชื่อมั้ย?”
ในตอนที่เขาโน้มตัวแนบชิดเข้ามา ก็แค่อยากให้เธอเห็นสีหน้าดุดันของตัวเองสักหน่อย แต่เจียงเสี่ยวไป๋นั้นเห็นได้ชัดว่าตกใจกับการที่จู่ๆถูกเขาโน้มตัวเข้าใส่อย่างนั้น จึงยืนแข็งค้างอยู่กับที่
เซียวซู่คิดว่าเธอได้ยินชัดเจนแล้ว ในตอนที่กำลังจะเตรียมถอยออกไป มือของเจียงเสี่ยวไป๋จู่ก็เข้ามาโอบรัดลำคอของเขาเอาไว้ แล้วจูบเข้ามา
ในตอนที่ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มที่มีกลิ่นเหล้าฟุ้งประกบเข้ามา เรี่ยวแรงอันมหาศาล ทำเอาเซียวซู่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา ผ่านไปสักพักใหญ่ๆก็ยังไร้การตอบสนองออกมา
จนในตอนที่เขามีการตอบสนองกลับมา ตอนที่กำลังคิดจะผลักเจียงเสี่ยวไป๋ออกไปนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็ได้ถอยออกไปเอง จากนั้นก็มองไปยังเขา
“องค์ฮ่องเต้เพคะ อย่าทิ้งหม่อมฉันไปเลยนะเพคะ หม่อมฉันสำนึกผิดแล้ว~”
เซียวซู่ “...”
ที่แท้เมื่อกี้นี้ที่เธอจูบเขา ก็เป็นเพราะว่าได้ยินคำขู่พวกนั้นของเขา ก็เลย?
แต่...เซียวซู่ขมวดคิ้วแน่น นึกไม่ถึงว่าเมื่อกี้นี้เธอจะเข้ามาจูบเขา หรือริมฝีปากทั้งสี่แตะกันจำพวกนั้นได้
ก่อนหน้านี้ตอนที่ทั้งสองคนไปบ้านของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเคยจูบเขามาก่อน แต่ตอนนั้นจูบตรงมุมปาก ไม่เหมือนกับตอนนี้
ผู้หญิงคนนี้เมาแล้วอาการแย่มากเหลือเกิน เซียวซู่กำลังคิดอยู่ว่าจะคิดบัญชีกับเธอยังไง
ดวงตาของเจียงเสี่ยวไป๋กลับกะพริบตาปริบๆออกมาอีก ขนตายาวๆคู่นั้นเหมือนพัดเล็กๆสองอัน “องค์ฮ่องเต้ไม่พูด คือยังทรงกริ้วหม่อมฉันอยู่หรือเพคะ? งั้นหม่อมฉันจะจุมพิตพระองค์อีกครั้งดีมั้ยเพคะ?”
“ฉัน...”
คำพูดยังไม่ทันได้พูดออกมาจนจบ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ได้ก้าวเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว จูบลงไปบนริมฝีปากของเซียวซู่เบาๆ ดวงตาเป็นประกายออกมา เหมือนกับว่ากำลังขอรางวัลอยู่ไม่มีผิด
เซียวซู่โน้มตัวลง จ้องมองเจียงเสี่ยวไป๋ที่อยู่ใกล้กันมากๆด้วยสายตาที่แผดเผา น้ำเสียงแหบห้าว “เธอรู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่?”
เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตาปริบๆอย่างงงงวย แววตาใสซื่อไร้เดียงสา
“องค์ฮ่องเต้ไม่โปรดหรือเพคะ?”
ท่าทางที่ดูอ่อนหวานน่ารักของเจียงเสี่ยวไป๋ ความนุ่มนวลเย้ายวนใจที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีมาก่อนในตอนนี้ได้เผยออกมา เธอทำให้คนอื่นเขาคิดไม่ถึงเลย
“งั้นองค์ฮ่องเต้ทรงชอบหม่อมฉันแบบไหน? หม่อมฉันจูบพระองค์อีกทีดีมั้ยเพคะ...”
เสียงของเธอเบาลงเรื่อยๆ ริมฝีปากแดงสวยเข้าใกล้ริมฝีปากเซียวซู่ขึ้นมาเรื่อยๆ เซียวซู่รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงขึ้น เหมือนราวกับว่ากำลังจะระเบิดออกมาก็ไม่ปาน
ในตอนที่เจียงเสี่ยวไป๋จะประกบลงมาบนริมฝีปากเขาอีกครั้งนั้นเอง เซียวซู่ก็ได้ดึงสติของตัวเองกลับมาได้ทัน แล้วได้เบือนหน้าออกไปอย่างรวดเร็ว
ริมฝีปากอ่อนนุ่มของเจียงเสี่ยวไป๋ประทับลงไปบนแก้มของเขา ใบหน้างงงวยไม่ได้ตอบอะไรออกไป เซียวซู่ถอยออกมาจากรถ จากนั้นก็ปิดประตูรถเสียงดังปังออกมา
เจียงเสี่ยวไป๋หน้าตื่นออกมาทันที นอนพิงไปบนหน้าต่างรถแล้วหันไปทางเซียวซู่แล้วตะโกนไปว่าอะไร
เซียวซู่อ้อมไปอีกทาง นั่งลงที่นั่งคนขับ เจียงเสี่ยวไป๋เดิมที่หน้าตื่นอยู่นั้นเอง เห็นเขากลับมา ก็เข้าไปจับมือเขาเอาไว้ทันที “ที่แท้องค์ฮ่องเต้ก็ไม่ได้จะทิ้งหม่อมฉันไป เมื่อครู่หม่อมฉันกลัวมากๆเลยเพคะ”
เซียวซู่ “...”
แต่...แล้วมองดูเจียงเสี่ยวไป๋ที่เข้าห้องมาแล้วก็นั่งเรียบร้อยอยู่บนโซฟาอีกที เขาก็เริ่มหน่ายใจขึ้นมาอีกครั้ง ที่นี่เขาไม่ได้เตรียมห้องของเธอเอาไว้ หลังจากนั้นเธอก็ไม่นอนที่นี่เลย แต่ไหนแต่ไรมาเซียวซู่ก็อยู่คนเดียวมาตลอด ก็เลยไม่ได้เตรียมห้องนอนแขกเอาไว้
นี่จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมเมื่อเช้าเขาถึงอุ้มเธอเข้าไปนอนในห้องตัวเอง
ให้เขาพาคนเมากลับบ้านเธอไปไม่มีใครคอยดูแลมันก็ไม่ได้ เขารู้ว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน แต่ดึกขนาดนี้ให้พาเธอกลับบ้านไป ถึงตอนนั้นวันต่อมาเจียงเสี่ยวไป๋มาคิดบัญชีกับเขาจะทำยังไง?
พอคิดก็ปวดหัวขึ้นมา เซียวซู่เดินเข้าไป เม้มริมฝีปาก จากนั้นก็เอ่ยพูดออกไป “ฉันจะไปอาบน้ำ เธอนั่งอยู่ที่นี่ดีๆล่ะ คอแห้งก็ดื่มน้ำสักหน่อย ง่วงก็นอนตรงนี้ไปก่อนสักพัก ห้ามเดินวุ่นไปไหน เข้าใจมั้ย?”
เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้าอย่างว่าง่าย “น้อมรับบัญชาเพคะฝ่าบาท~”
เซียวซู่ “...”
เริ่มมาอีกแล้ว แต่เซียวซู่ก็ยังตกกระไดพลอยโจนตอบกลับไปอย่างไม่รู้ตัว “ถ้าเดินวุ่นล่ะก็จะจับเข้าตำหนักเย็น”
หลังจากที่เข้าห้องอาบน้ำไป เซียวซู่ก็ได้มองตัวเองในกระจก หลุดหัวเราะเจื่อนๆออกมา
เซียวซู่เอ๋ยเซียวซู่ ทำไมแกถึงเด็กอย่างนี้? แม้แต่คำว่าตำหนักเย็นอะไรจำพวกนี้ก็พูดออกมาได้?
ต่อจากนั้นเซียวซู่ก็ไม่ได้คิดวุ่นขึ้นมาอีก เพราะรู้ว่าเจียงเสี่ยวไป๋จะต้องเชื่อฟัง เขาก็เลยอาบน้ำให้ตัวเองก่อน แล้วค่อยออกไป
อย่างที่คิดหลังจากที่เขาออกไปเจียงเสี่ยวไป๋ก็ยังคงนั่งสงบเสงี่ยมอยู่ตรงนั้นเหมือนเดิม แต่เห็นได้ชัดว่าเธอยังรักษาท่านั่งก่อนหน้านี้เอาไว้เหมือนเดิม ไม่ได้มีการขยับเขยื้อนอื่นใด
จะว่าไปแล้วเธอตอนนี้ได้คิดว่าตัวเองเป็น “หม่อมฉัน” แล้วคิดว่าเขาเป็น “ฮ่องเต้” จริงๆ
เห็นเซียวซู่ออกมา เจียงเสี่ยวไป๋ก็เผยสีหน้าคาดหวังออกมา แต่เซียวซู่ก็ไม่ได้สนใจเธอ แต่กลับเดินเข้าครัวไปรินน้ำส่งให้เธอ “ดื่มซะ”
“อ่อ” เจียงเสี่ยวไป๋รับแก้วน้ำมาอย่างว่าง่าย จากนั้นก็เงยหน้ากระดกเข้าไป
“รู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?” เซียวซู่ถาม เธอดื่มเยอะขนาดนั้น ทั้งหน้าก็แดงไปหมด ทำไมถึงยังว่าง่ายอย่างนี้ได้? ไม่โวยวายออกมาเลย?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่