เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1344

บทที่1343 เหมือนกับกลืนเข็มลงไป

ดังนั้นในตอนที่เธอไปหาหานชิงนั้น ในระหว่างที่หานชิงอยู่ในระหว่างการประชุม เธอก็รอจนนอนหลับไปบนโซฟา

ตอนที่หานชิงเข้ามา เสี่ยวเหยียนก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

เธอหลับเป็นตาย

หานชิงไม่ได้รบกวนเธอ เข้าไปในห้องพักหยิบผ้าห่มมาห่มให้เธอ เพื่อไม่ให้เธอโดนอากาศเย็นจนจับไข้ จากนั้นก็ไปทำงานต่อ

หานชิงคิดว่าเสี่ยวเหยียนจะตื่นขึ้นมาเองในระหว่างนั้น

แต่จนถึงตอนเลิกงานแล้ว เธอก็ยังนอนอยู่

ดังนั้นแล้วสุดท้ายหานชิงก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติ เดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าเสี่ยวเหยียนด้วยจิตใจที่เป็นกังวล แต่ก็พบว่าเธอหายใจคงที่ นอนจนหน้าแดงไปหมด

แต่บนใบหน้าขาวนั้นปรากฏขอบตาที่ดำคล้ำออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนมาก

นี่จึงเป็นสาเหตุที่วันนี้เธอนอนนานอย่างนี้งั้นหรอ?

สาวน้อยของเขาช่วงนี้ทำอะไรอยู่?

คิดถึงตรงนี้แล้ว หานชิงก็ได้นั่งยองๆตรงหน้าโซฟา ค่อยๆยื่นมือออกไป

ปลายนิ้วที่อ่อนโยนจรดลงไปตรงบริเวณรอบดวงตาของเสี่ยวเหยียน การกระทำของเขาเป็นไปอย่างเบาๆ เหมือนกับแมลงปอเดินบนน้ำก็ไม่ปาน

ประตูห้องทำงานไม่ได้สนิทดี สวี่เย็นหวั่นที่เตรียมจะเข้ามาหาหานชิงนั้นในตอนที่ยกมือขึ้นมาจะเคาะประตู ก็เห็นเข้ากับภาพนั้นพอดี

เธอตกตะลึงอยู่กับที่

หานชิงที่เย็นชามาตลอด นึกไม่ถึงว่าจะมีสายตาที่อ่อนโยนอย่างนี้กับคนอื่นเขาเหมือนกัน ย่อตัวนั่งลงตรงหน้าหญิงสาวคนนึง นิ้วมือสัมผัสลงไปเบาๆบนหนังตาของอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง

สายตาที่นอกจากความรักใคร่ ยังมีความโหยหาและความเอ็นดูที่ท่วมท้น

สวี่เย็นหวั่นรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเจ็บเหมือนกับมีเข็มทิ่มแทงลงมาทันที

ทำไม ต้องให้เธอเห็นภาพนี้ด้วย?

สวี่เย็นหวั่นรู้ว่าตัวเองไม่อาจมองต่อไปได้อีกแล้ว แต่เท้าของเธอมันไม่ขยับเลย ยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิม มองผู้ชายที่ตนชอบคนนั้น กำลังมองผู้หญิงที่ไม่ใช่ตัวเองด้วยสายตารักใคร่

หัวใจก็เหมือนกับกลืนเข็มลงไป

ในตอนที่สวี่เย็นหวั่นควบคุมฝีเท้าตัวเองเตรียมที่จะเดินออกไปนั้นเอง หานชิงก็เหมือนจะสังเกตเห็น มองมาทางฝั่งที่เธอกำลังยืนอยู่

สบเข้ากับสายตาของเขาพอดี

สวี่เย็นหวั่นนิ่งตะลึงไปแป๊บนึง หลบสายตาไปอย่างตื่นตกใจ เหมือนกับแมวขโมยที่ถูกจับได้ ถอยออกไปหลายก้าวยืนอยู่ด้านนอกประตูไม่ส่งเสียงไม่ขยับเขยื้อน

หานชิงเม้มริมฝีปากบางเอาผ้าห่มบนตัวของเสี่ยวเหยียนห่มลงไปให้ดี จากนั้นก็เดินออกไป

หลังจากที่ออกไป มือของเขาก็ดึงประตูปิดลง อยากจะกั้นเสียงด้านนอก อย่างนี้จะได้ไม่เสียงดังไปถึงเสี่ยวเหยียนที่อยู่ด้านใน

“มาหาฉันมีธุระ?””

ได้ยินอย่างนั้น สวี่เย็นหวั่นก็ช้อนสายตามองเขา