เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1363

บทที่1362 เพาะเลี้ยงความรู้สึก

ตัวเธอเองไม่รู้อะไรเลย ก็ต้องกลายมาเป็นชู้อย่างแปลกประหลาด ตอนนี้เธออยากจะเลิก ยุติชะตากรรมที่เลวร้ายนี้ แต่ผลก็คือเขากลับมาก่อกวนไม่หยุด

เธอไม่มีโอกาสที่จะได้เลือกอะไรเลย

ทำไมเมื่อก่อนถึงไม่เคยรู้เลยว่าหานชิงจะมีช่วงเวลาแบบนี้ด้วย ในสายตาของเสี่ยวเหยียนแล้วนั้น หลังจากที่เธอบอกว่าจะเลิกกัน เขาน่าจะขมวดคิ้ว ถึงแม้ว่าจะไม่สบายใจ แต่ว่าเขาก็จะตั้งใจทำงานต่อไป แล้วก็ไม่สนใจอะไรเธออีกสิถึงจะถูก

เพราะว่าจะไปไหนก็ไปไม่ได้ แถมประตูก็ยังถูกหานชิงควบคุมไว้อีก

ต่อให้ออกไปเธอก็ไม่มีเงินที่จะไปเปิดห้อง ดังนั้นเสี่ยวเหยียนก็เลยนั่งลงข้างเตียง โมโหจนไม่อยากจะพูดอะไร

หานชิงเกลี้ยกล่อมให้เธอไปอาบน้ำ เสี่ยวเหยียนนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ ให้เธอนอนหลับ เธอก็นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเหมือนกัน

“ถ้ายังงั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เธอก็อย่าไปไหนมั่วซั่ว”

ปัง!

หลังจากที่หานชิงเข้าไปในห้องน้ำนั้น ก็มีเสียงน้ำกระเซ็นดังขึ้น

พอเสี่ยวเหยียนได้ยินเสียงน้ำกระเซ็นนั้น ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง?

ตอนนี้เขาอยู่ในห้องอาบน้ำ ถ้ายังงั้นตอนนี้เธอก็สามารถแอบหาบัตรประชาชนกับกระเป๋าตังค์ของตัวเอง หลังจากนั้นก็แอบออกไปจากที่นี่ได้ใช่ไหม?

พอความคิดนี้เกิดขึ้น เสี่ยวเหยียนก็รีบลุกขึ้นจากเตียงทันที หลังจากนั้นก็เริ่มค้นหาของของหานชิง

เธอทำตัวลับๆ ล่อๆ เหมือนกับขโมยยังไงยังงั้น และหัวใจของเธอก็เต้นแรกขึ้นเยอะมาก เธอหาไปด้วยแล้วก็ภาวนาในใจไปด้วย ว่าอย่าให้หานชิงออกมาในเวลานี้เด็ดขาด

หวังว่าเขาจะอาบน้ำนาน นานกว่านี้หน่อย

หาอยู่เกือบสิบนาที สุดท้ายเสี่ยวเหยียนก็หาสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่เจอ เธอโกรธมาก เธอเหมือนกับลูกบอลยางที่เหี่ยวฟีบแล้วยืนด่าอยู่ตรงนั้น

“คนเลว เอาของฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน ทำไมหาไม่เจอ? ”

“เธอหาสิ่งนี้อยู่เหรอ? ”

ทันใดนั้นเสียงที่หานชิงก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ ทำให้เสี่ยวเหยียนตกใจอย่างมาก เขาออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เสี่ยวเหยียนหันหน้าไป

หานชิงห่อผ้าเช็ดตัวอยู่ผืนหนึ่งหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ผมสีดำสนิทยังคงมีหยดน้ำเกาะอยู่ หยดหล่นลงบนผิวสีข้าวสาลีของเขา แล้วก็ไหลลงมาที่หน้าอก ผ่านกล้ามท้อง สุดท้าย……

ไม่ได้ ห้ามมองต่อ

เสี่ยวเหยียนพบว่าตัวเองเกือบจะน้ำลายไหลแล้ว

เธอโกรธอย่างมาก เธอจะมาถูกล่อลวงด้วยความงามตอนนี้ได้ยังไง? เธอต้องการหาบัตรประชาชนของตัวเอง!

ต่อมาเสี่ยวเหยียนถึงได้รู้ว่าบัตรประชาชนกับกระเป๋าตังค์ของตัวเองอยู่ในมือของเขา

หานชิงเบะปากให้เธอ “เธออยากจะหนีขนาดนั้น แล้วเธอคิดว่าฉันจะวางไว้ในสถานที่ที่เธอสามารถเข้าถึงได้ยังงั้นเหรอ? ”

เสี่ยวเหยียน：“……ดังนั้นเมื่อกี้คุณก็เลยเอาของพวกนี้เข้าไปในห้องน้ำด้วยยังงั้นเหรอ? ”

เขาไม่ได้ตอบ แต่ว่ามันก็เห็นได้ชัดว่าเป็นการยอมรับ เสี่ยวเหยียนพูดอะไรไม่ออกในทันที

“หน้าด้าน! ”เสี่ยวเหยียนด่าเขาออกมาประโยคหนึ่ง ก้าวไปด้านหน้าเพราะว่าอยากจะแย่งกระเป๋าตังค์ของตัวเองคืน หานชิงยกมือขึ้นสูงๆ เสี่ยวเหยียนก็เขย่งตาม “คืนฉันมานะ นี่คือของของ ฉัน คุณมีสิทธิอะไร มาควบคุมเสรีภาพของฉัน”

พอเห็นว่าเธอโมโหจนหน้าบิดเบี้ยว หานชิงก็ปวดใจอย่างมาก เอามือดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมอก

เขาพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ อุณหภูมิร่างกายสูงมาก แถมยังมีหยดน้ำอยู่ เมื่อถูกเขากอดเสี่ยวเหยียนก็รู้สึกได้ถึงหยดน้ำพวกนั้นที่ซึมเข้าไปในเสื้อผ้าของเธอทันที

“หน้าด้านงั้นเหรอ? ”หานชิงเบะปาก แววตาของเขามีประกายการเหน็บแนมอย่างไม่มีทางเลือก “หน้าด้านก็ยังดี อะไรก็ดีทั้งนั้น ขอแค่เธอไม่ไปก็พอแล้ว”

ในใจของหานชิงมีเพียงแค่ความคิดเดียวเท่านั้น ก็คือไม่ว่าจะยังไงก็ปล่อยให้เสี่ยวเหยียนไปไม่ได้

ถ้าเกิดว่าปล่อยให้เธอหนีไปได้จริงล่ะก็ เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก สรุปก็คือ ต้องให้เธออยู่ข้างตัวเขาไว้

“ถ้าเกิดว่าไม่ต้องอาบน้ำล่ะก็ ก็รับพักผ่อนเถอะ”