เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1365
บทที่1364 คู่หมั้นอะไรกัน
“นี่คุณตื่นอยู่เหรอ?! ”
เสี่ยวเหยียนถามเขาอย่างประหลาดใจ และผลลัพธ์ที่ได้นั้นก็คือ
“ตื่นอยู่ตลอดนั่นแหละ”
เสี่ยวเหยียน：“？？？”
“ถ้ายังงั้นฉันหาอยู่ตั้งนาน ทำไมคุณถึงไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยล่ะ? ”
หานชิงพูดเสียงทึมๆ น่าจะเพราะว่าพึ่งตื่น เสียงของเขาก็เลยแหบแห้งเล็กน้อย “ก็เห็นว่าเธอพยายามหาอย่างเต็มที่ ก็เลยทนไม่ได้ที่จะรบกวนเธอ”
ฟังเขาพูดประโยคนี้ เสี่ยวเหยียนก็รู้ว่ามันเป็นการประชดประชัน ทันใดนั้นเธอก็โกรธมาจนพุ่งข้างหน้าแล้วตีเขา
“นี่คุณจงใจชัดๆ ทั้งๆ ที่ตื่นแล้ว แต่ก็ไม่เตือนฉัน เอาแต่มองดูฉันพลิกกล่องเทตู้อยู่ทั้งห้อง ลับๆ ล่อๆ เหมือนกับโจร คงภูมิใจมากเลยสินะ? ทั้งๆ ที่เป็นของของฉันแท้ๆ แต่ว่าคุณกลับเอาไปเป็นของของ ตัวเอง ไม่ให้ฉันก็ช่างเถอะ แต่ยังมามองฉันเป็นเรื่องตลกขบขันแบบนี้ สนุกมาไหม? ”
ก่อนหน้านี้สีหน้าของหานชิงยังดูสบายใจเล็กน้อย แต่หลังจากที่เสี่ยวเหยียนโมโหนั้น รอยยิ้มในดวงตาของเขาก็ค่อยๆ จางลงไป
“ไม่สนุกเลย ถ้าเกิดว่าทำได้ล่ะก็ ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะเก็บกระเป๋าตังค์กับบัตรประชาชนของเธอไว้หรอก แต่ว่าถ้าเกิดว่าฉันไม่เก็บพวกนี้ไว้ วินาทีต่อมากเธอก็จะหนีไป แล้วถ้าเธอหนีไปแล้ว ฉันจะทำยังไง? ”
ถ้าเธอหนีไปแล้ว ฉันจะทำยังไงงั้นเหรอ?
ชั่วพริบตาหนึ่ง เสี่ยวเหยียนรู้สึกหวั่นไหวกับประโยคนี้ ถ้าเกิดว่าเธอหนีไปแล้วเขาจะทำยังไงน่ะเหรอ? หรือว่าเขาไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไง?
เขาต้องการเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?
แต่ว่า….ต่อให้เขาต้องการเธอ แต่ว่าเธอก็ยังไม่มีทางที่จะขัดกับหลักศีลธรรมของตัวเองหรอก ถ้าเกิดว่าเป็นตอนที่เธอยังไม่รู้ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าตอนนี้เธอก็รู้แล้วอย่างชัดเจน ถ้าเกิดว่าเธอยังจะคบกับเขาต่อไปล่ะก็ เธอจะกลายเป็นคนแบบไหนกัน?
พอคิดได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็กัดฟันแน่นและโต้กลับ
“คุณควรจะทำยังไงก็ทำแบบนั้นแหละ ฉันหนีไปแล้ว คุณก็ไปหาอีกคน”
พอได้ยินดังนี้ สายตาของหานชิงก็จมดิ่ง มือที่จับข้อมือเธออยู่นั้นก็กระชับขึ้นเล็กน้อย “หาอีกคนงั้นเหรอ? ”
“ใช่! ”เสี่ยวเหยียนพยักหน้าอย่างแรง “ฉันไม่ต้องการคุณแล้ว ดังนั้นคุณก็ไปหาคนใหม่สิ? ”
“เรื่องความรู้สึกเธอบอกว่าไม่ต้องการก็คือไม่ต้องการยังงั้นเหรอ? ถ้าเกิดว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ ตอนแรกทำไมต้องมายั่วฉันด้วย? ”
“อ้อ”เสี่ยวเหยียนพูดอย่างไม่เห็นด้วย “ตอนแรกฉันชอบความหล่อเหลาของคุณไง ตอนนี้ผ่านมานานแล้วก็ดูจนเบื่อแล้ว ฉันก็เลยไม่ต้องการคุณแล้ว แล้วอีกอย่างฉันก็พบว่าคุณเนี่ยนะ ไม่สนใจแฟนเลยแม้แต่นิดเดียว วันๆ ก็เอาแต่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตัวเอง วันๆ มีแต่ฉันที่วิ่งโร่เอาของไปให้คุณที่บริษัท แล้วคุณล่ะ? คุณเคยเอาอะไรมาให้ฉันบ้าง? เมื่อพนักงานของคุณพูดถึงแฟนของคุณลับหลังนั้น คุณกำลังทำอะไรอยู่? คู่หมั้นของคุณ……”
พอพูดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็หยุดกะทันหัน
เธอนี่สมควรตายจริงๆ ทำไมถึงพูดถึงคู่หมั้นของเขาอีกแล้ว? พูดออกไปมันเป็นการตบหน้าตัวเองไม่ใช่เหรอ?
และหานชิงเองก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเธอ เขาหรี่ตาลง “คู่หมั้นอะไรกัน? ”
เสี่ยวเหยียนหันหน้าไปทางอื่น ไม่สนใจเขา
ทั้งๆ ที่ในใจก็รู้ดีอยู่แล้ว แต่กลับเสแสร้งทำเป็นไม่รู้แล้วมาถามเธออีก เห็นว่าเธอเป็นคนถูกรังแกง่ายยังงั้นเลยเหรอ?
“ในใจคุณก็รู้ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องมาถามฉัน”
พอได้ยินดังนั้น สุดท้ายหานชิงก็ขมวดคิ้วขึ้น ตอนแรก เขานึกว่าเสี่ยวเหยียนเตรียมจัดงานวันเกิดให้เขา แต่เขากลับออกไป เลยทำให้เธอทุกข์ใจแล้วก็โกรธเขา
แถมยังพูดคำพูดที่ทำร้ายจิตใจคนอย่างมาก ตอนนั้นหานชิงนึกว่าเธอโกรธและอยากเลิกกับเขาเพราะเรื่องนี้ แต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่เขาทำร้ายเธอก่อน
แต่ว่าตอนนี้ เขาพบว่าเหมือนกับว่าเสี่ยวเหยียนไม่ได้โกรธเรื่องวันเกิดงั้นเหรอ?
พอนึกถึงเรื่องนี้ หานชิงก็ถามในสิ่งที่ตัวเองคาดเดาออกมา “ที่จู่ๆ เธอบอกว่าจะเลิกกับฉัน ไม่ใช่เพราะว่าเรื่องฉลองวันเกิดของฉันงั้นเหรอ? ”
เรื่องฉลองวันเกิด?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่