เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1374

บทที่ 1373 ไม่มีทางให้โอกาสคุณ

ณ ร้านกาแฟ

ก่อนที่สวี่เย็นหวั่นจะเข้ามาก็มองหานชิงอย่างพินิจพิจารณาที่ข้างทางอยู่นาน เวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ไม่เห็นหน้าของเขานี้ดูเหมือนจะซูบผอมกว่าแต่ก่อนมาก บนใบหน้าหล่อเหลามีความเหนื่อยล้า รอบดวงตามีรอยหมองคล้ำอย่างเห็นได้ชัด

เขาเปลี่ยนเป็นแบบนี้ ก็เป็นเพราะแฟนของเขา

พอคิดได้เช่นนี้ ในใจสวี่เย็นหวั่นก็รู้สึกขมขื่นยิ่งขึ้น เธอกล้ำกลืนอารมณ์เศร้าเสียใจและภาระทั้งหมด ให้รอยยิ้มตราตรึงอยู่บน จากนั้นก็เดินเข้าไป

ตอนที่เห็นเธอ สีหน้าหานชิงยังคงไร้ความรู้สึก ได้แต่ถามเธอประโยคหนึ่ง แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอื่นอีก

สวี่เย็นหวั่นสั่งกาแฟหนึ่งแก้ว จากนั้นก็นั่งลงเงียบๆ

เธออาจจะเดาได้ว่าหานชิงจะพูดอะไร เธอรู้ว่าหานชิงคิดจะทำอะไร แต่ว่าตอนนี้เธอกลับไม่อยากพูดอะไรแม้แต่ประโยคเดียว

ก็ปล่อยให้หานชิงเปิดฉากก่อน

ที่แท้ รอจนกาแฟของเธอมา หานชิงก็เอ่ยปาก

“เมื่อก่อนตระกูลหานและตระกูลสวี่ ความจริงแล้วผู้ใหญ่ทั้งสองต่างก็มีความคิดที่จะร่วมเป็นร่วมตายกัน ตัวอย่างเช่นหากบริษัทตระกูลหานเกิดเรื่องบริษัทตระกูลสวี่ก็ไม่อาจนั่งดูอย่างเพิกเฉยได้ หากตระกูลสวี่เกิดเรื่อง บริษัทตระกูลหานเองก็ไม่อาจนิ่งนอนใจได้ แต่ต่อมาตระกูลตกต่ำ ตระกูลหานของพวกเรากลับไม่พยายามที่จะรักษาสัญญาและรับผิดชอบในตอนนั้น ข้อนี้เป็นความผิดของผมเอง”

สวี่เย็นหวั่นคนกาแฟในแก้วตรงหน้าอย่างเงียบๆ

“ก่อนหน้านี้คุณไม่ยอมให้ผมยื่นมือเข้าช่วย แต่ตอนนี้กลับไม่ทำแบบนี้ไม่ได้ เย็นหวั่นก่อตั้งบริษัทใหม่เถอะ พนักงานบริหารจัดการของบริษัทตระกูลหานคุณสามารถใช้ได้ตามอำเภอใจ จนกว่าจะตั้งบริษัทสำเร็จ กระทั่งตระกูลสวี่กลับมาฟื้นคืนอีกครั้ง แบบนี้ภารกิจของผมก็เสร็จสิ้น และก็จะไม่รู้สึกผิดต่อคุณลุงสวี่และคุณป้าสวี่”

ความจริงคำพูดพวกนี้ธรรมดามาก เพราะอย่างไรเสียก็เป็นคำสัญญาของผู้ใหญ่ที่จากไปแล้ว และหานชิงก็รับปากแล้ว ดังนั้นเขาจึงช่วยตนเองให้ทำให้ได้

แต่สวี่เย็นหวั่นก็ยังไม่สบายใจ เธอกัดริมฝีปากล่างเงยหน้าขึ้น

“ความจริงที่คุณทำแบบนี้ ก็คืออยากจะกำจัดฉันออกไปล่ะสิ”

รอยยิ้มของเธอขาวซีด　“ความจริงแล้วฉันไม่ได้ทำอะไร ฉันเองก็ไม่อยากคิดจะทำอะไรด้วย ก็แค่อยู่ในบริษัททำงาน อย่างนี้ก็ไม่ได้เหรอ”

สีหน้าหานชิงเคร่งเครียดลง

“เย็นหวั่น คุณโตมากับผม ผมไม่อยากจะพูดให้มันน่าเกลียดมากนัก”

“น่าเกลียดเหรอ” สวี่เย็นหวั่นยิ้มอย่างไม่แยแส“อย่างนั้นฉันก็อยากจะฟังจริงๆ ว่าคุณจะพูดอะไรที่น่าเกลียด”

มองสวี่เย็นหวั่นที่อยู่ตรงหน้า หานชิงนึกถึงหญิงสาวที่เศร้าเสียใจคนนั้นของตนเอง ก็คิดขึ้นได้ทันทีว่าไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อม เอ่ยถามออกมาตรงๆ：“ระหว่างคุณกับผมเคยมีสัญญาว่าจะแต่งงานกันมั้ย”

สวี่เย็นหวั่นตกตะลึง มองเขาอย่างอึ้งๆ

เธอเดาว่าเขาจะต้องพูด แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะถามตรงๆแบบนี้ ตอนนี้จึงไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่นั่งอึ้งอยู่ที่เดิม

“มีมั้ย” หานชิงถามซ้ำอีกครั้ง