เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1384

บทที่1383ถึงเวลาจะไม่ทัน

ตอนที่ไปจากออฟฟิศ สวี่เย็นหวั่นใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

มือของเธอยังถือเอกสารชุดนั้นไว้ ตอนเดินไม่ได้ดูตรงหน้าเลยด้วยซ้ำ ลิฟต์ขึ้นๆลงๆ ลิฟต์เปิดๆปิดๆเธอก็ไม่ได้สังเกตเห็น ในหัวเหลือแค่คำพูดที่หานชิงให้เธอไปดื่มเหล้ามงคล

ทำไม ทำไมถึงเร็วอย่างนี้?

เธอรับปากว่าจะพลิกฟื้นตระกูลสวี่แล้วแท้ๆ ให้เวลาเธอหน่อยไม่ได้หรือยังไง? พวกเขาเพิ่งจะอยู่ด้วยกันไม่นานเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมก็ขอแต่งงานแล้ว?

ในหัวของสวี่เย็นหวั่นยุ่งเหยิงไปหมด นึกถึงวันนั้นเสี่ยวเหยียนมองตัวเองด้วยสีหน้ามีความคับแค้นมาก ก็รู้สึกหายใจลำบาก ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

ถ้าพวกเขาแต่งงานกันจริงๆ งั้นเธอจะทำยังไง?

ต่อไปเธอยังมีอะไรให้อาลัยอาวรณ์อีก?

เสี่ยวเหยียนในช่วงนี้อาศัยแหวนเพชรในมือ ได้โชว์ความหวานใส่พนักงานอย่างแรงหลายครั้ง

อีกอย่าง ตอนที่ลูกค้าประจำมาอุดหนุนร้านราเม็งเห็นเธอมาเสิร์ฟอาหาร แหวนเพชรที่สวมอยู่ในนิ้วมือนั้น ก็อดถามเธอไม่ได้

จากนั้นเสียวเหยียนก็อดหน้าแดงและอดยิ้มทุกครั้งไม่ได้

พนักงานทั้งหลายต่างก็พูดคุยกันด้วยรอยยิ้มอยู่ด้านหลัง

“พวกเธอเห็นหรือเปล่า? ตั้งแต่พี่เสี่ยวเหยียนสวมแหวนเพชร เธอก็ยิ่งอยู่ยิ่งสวยแล้วว่ามั้ย? ต่างก็บอกว่าความรักสามารถชุ่มฉ่ำผู้หญิง ทำให้ผู้หญิงเปลี่ยนมายิ่งสวยขึ้น เมื่อก่อนฉันไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว! ช่วงนี้พี่เสี่ยวเหยียนดูมีราศีมาก”

“ฮือๆๆแหวนเพชรเม็ดนั้นใหญ่และวิบวับมาก ฉันอิจฉาตาร้อนแล้ว มิหนำซ้ำแฟนของพี่เสี่ยวเหยียนหล่อมาก ได้ยินว่าเป็นประธานของบริษัทด้วย ดวงดีสุดๆเลย”

“อย่าพูดเลย ฉันก็อิจฉาตาร้อนมาก วันนี้เป็นคนขี้อิจฉาอีกวันแล้ว”

“ขืนพวกเธอยังมัวแต่พูดคุยไม่ทำงานอย่างนี้ พี่จะหักเงินเดือนพวกเธอ”

ตอนที่เสี่ยวเหยียนเปิดผ้าม่าน ก็ได้ยินพวกเธอกำลังพูดคุยเรื่องของตัวเองพอดี จึงจงใจกดเสียงต่ำขู่พวกเธออย่างดุ

พนักงานหลายคนนี้ต่างก็มาช่วยงานเธอนานแล้ว รู้ว่าเสี่ยวเหยียนเป็นคนที่เข้าหาได้ง่าย ไม่หักเงินเดือนของพวกเธอจริงๆหรอก

เพราะฉะนั้นเลยไม่กลัวเสี่ยวเหยียนเลย แม้กระทั่งยังแซวเล่นกันต่อหน้าเธอ

“พี่เสี่ยวเหยียน ผู้หญิงที่ตกหลุมรักเจ้าอารมณ์แบบนี้ไม่ได้นะ อีกอย่างพี่ตัดใจหักเงินเดือนพวกเราได้เหรอคะ? พวกเราล้วนอวยพรพี่มากเลยนะ”

“ใช่ค่ะๆ อ้อใช่ พี่เสี่ยวเหยียน แหวนเพชรก็มีแล้ว งานแต่งก็คงไม่ไกลแล้วมั้งคะ? พวกพี่แต่งเมื่อไหร่คะ? ถึงเวลาให้พนักงานของร้านเราหยุดงาน ไปร่วมงานแต่งได้มั้ยคะ?”

เอ่อ ถึงแม้พวกเธอยังไม่ได้พูดถึงเรื่องแต่งงาน แต่เสี่ยวเหยียนก็ยังได้พยักหน้า:“แน่นอนอยู่แล้ว รอหาฤกษ์ได้แล้วพี่ค่อยบอกพวกเธอนะ ถึงเวลาจะให้ทุกคนหยุดงานสามวัน และเรียนเชิญพวกเธอมาร่วมงานแต่ง เป็นไงบ้าง?”

“เย้ๆ พี่เสี่ยวเหยียนจงเจริญ!”

“พี่ขอบค่ะ พี่เสี่ยวเหยียน”

ทั้งหลายส่งเสียงโห่ร้องดีใจขึ้นมา จากนั้นก็ยิ่งทุ่มเทแรงกายทำงานแล้ว

หานมู่จื่อรู้เรื่องที่เสี่ยวเหยียนถูกขอแต่งงานก็หลังจากเรื่องผ่านมาหลายวันแล้ว เพราะเรื่องของคราวก่อน ยังไงในใจเธอก็ค่อนข้างกังวล และเสี่ยวเหยียนก็ไม่ติดต่อเธอสักที ดังนั้นเธอก็เลยมาหาเสี่ยวเหยียนถึงที่ร้านเลย

ตอนที่เห็นหานมู่จื่อ ทันใดนั้นเสี่ยวเหยียนไม่สมเหตุสมผลและกินปูนร้อนท้องจะแย่

ส่วนหานมู่จื่อก็เห็นแหวนเพชรบนนิ้วมือเธอแล้ว จากนั้นได้หรี่ตาขึ้นมา

“เก่งหนิ ตอนนี้แอบดำเนินการเงียบๆแล้ว ฉันที่เป็นน้องสาวและเพื่อนรักไม่มีสิทธิ์จะรู้แล้วใช่มั้ย?”

เสี่ยวเหยียนรีบวิ่งมาจับมือเธอไว้ และพูดคำพูดที่กอบกู้สถานการณ์

“เปล่า ไม่ใช่ๆ แค่ไม่ทันบอกเธอเฉยๆ ฉันลืมไปอ่ะ”