เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1393

บทที่ 1392 คออ่อน

คนในครอบครัวของตระกูลเซียว ค่อนข้างเรียบง่ายเล็กน้อย และไม่ได้มีความคิดพลิกผันอะไรมากนักบอกให้เซียวซู่สู้ๆ ก็ให้เขาสู้ๆจริงๆ โดยไม่ได้นำสิ่งอื่นเข้ามาผสม

ลูกพี่ลูกน้องก็มีแค่ไม่กี่คน ดังนั้นทุกคนจึงมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

คนหนึ่งกลุ่มดื่มเหล้าจนหมดแล้วนั้น จะนั่งจะยืนตัวก็เอียงไปมาเล็กน้อยแล้ว แต่ในเมื่อเป็นวันแห่งการเฉลิมฉลอง ดังนั้นทุกคนจึงยังคงตะโกนอย่างตื่นเต้นว่า ดื่ม ดื่ม ดื่ม

เซียวซู่ยังคงมีสติอยู่บ้าง แต่เวียนศีรษะมากๆ แทบจะไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้

เหลียงหย่าเหอเข้ามาบีบหูของเขา “ ลูกชาย นายเป็นอะไรไป？นายไม่ได้เมาใช่ไหม？ เสี่ยวไป๋ทางนั้นก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฉันจะไปดูเธอสักหน่อย”

"อืม" เซียวซู่พยักหน้า จากนั้นก็มองเซียวหมิงจื้อคุณพ่อของเขาที่อยู่ข้างๆหนึ่งครั้ง

เขาเมาแล้ว ทั้งตัวคนนอนนิ่งอยู่บนโต๊ะไม่ขยับ

“ พี่ชาย เปิดห้องชั้นบนไว้แล้ว พี่ส่งคุณลุงขึ้นไปพักเถอะครับ”

เซียวซู่คิดว่าให้คุณพ่อของเขานอนอยู่ที่นี่ก็ไม่ค่อยดี จึงพยักหน้าและลุกขึ้นพยุงตัวคนขึ้นมา จากนั้นก็ส่งเขาไปที่ห้องชั้นบน

เมื่อเขาส่งเข้าไปเสร็จ ตอนที่เซียวซู่กลับไปที่ชั้นล่างก็เวียนศีรษะขึ้นไปอีก เขาก้าวไปข้างหน้าเตรียมที่จะไปหาเจียงเสี่ยวไป๋และพวกเหลียงหย่าเหอ

เมื่อเดินได้ครึ่งทางเหลียงหย่าเหอก็วิ่งเข้ามาหาเขาอย่างกะทันหัน

"ลูกชาย!"

ฝีเท้าของเซียวซู่หยุดลงชั่วคราว มีลางสังหรณ์ที่ไม่ชัดเจนบางอย่างปรากฏขึ้น

"เฮ้อ นายหายไปไหนมา？ฉันตามหานายตั้งนานก็หาไม่เจอ"

“ คุณพ่อเมาแล้ว ผมเลยส่งขึ้นไปที่ห้องชั้นบน”

"อะไรนะ？" เมื่อเหลียงหย่าเหอได้ยิน สีหน้าก็มีความโมโหขึ้นมาทันที "ตาแก่คนนี้ ยังติดเหล้าขนาดนี้ บอกให้เขาอย่าดื่มมากเกินไปก็ยังดื่มมากขนาดนี้ น่าโมโหที่สุดเลย ช่างมันเถอะ เห็นแก่วันนี้เป็นวันที่ดีหรอกนะ ฉันก็จะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเขาแล้ว เขาเป็นอย่างไรบ้าง？เมาหนักหรือเปล่า？ฉันจะไปดูเขาสักหน่อย "

เซียวซู่บอกหมายเลขห้อง เหลียงหย่าเหอเพียงแค่ได้ยินก็จะออกไปทันที เซียวซู่เม้มริมฝีปากบางของเขาและจับแขนของเธอ: "คุณแม่ครับ เสี่ยวไป๋ล่ะ?"

เมื่อถูกเขาถามเช่นนี้ เหลียงหย่าเหอก็มีปฏิกิริยาตอบกลับทันที "โอ้พระเจ้า ฉันแค่รีบร้อนก็ลืมเสี่ยวไป๋ไปเลย ผิดไปแล้วจริงๆ ขอโทษว่าที่ลูกสะใภ้ของฉันด้วยนะ"

เซียวซู่ปวดศีรษะ “ คุณแม่ครับ”

"ลูกชาย เสี่ยวไป๋เธอเมาแล้ว นายรีบไปดูเธอหน่อย ฉันห้ามปรามเธอไม่ได้นิดหน่อยแล้ว!"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ การแสดงออกบนใบหน้าของเหลียงหย่าเหอก็ดูลึกซึ้งเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่า ว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอจะเมาถึงขนาดนี้ เธอโบกมือ "นายรีบไปหาเธอเถอะ ฉันจะไปดูคุณพ่อของนายก่อน”

ลูกสะใภ้ยังคงให้ลูกชายเธอคิดไม่ออก

เป็นไปอย่างที่คิดไว้จริงๆ ลางสังหรณ์ที่คลุมเครือของเซียวซู่นั้นถูกต้องจริงๆ เขาได้ยินว่าเจียงเสี่ยวไป๋เมาแล้ว ก็นึกได้ทันทีว่าครั้งที่แล้วที่เจียงเสี่ยวไป๋เมานั้นเป็นแบบไหน กอดคอเขาพูดเรื่องไร้สาระทุกอย่าง และก็ไม่รู้เลยว่าตัวเองคือใคร

แล้วตอนนี้เธอ ...

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เซียวซู่ก็หายใจแรงเล็กน้อย และก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไม่หยุด

เมื่อตอนที่พบเจียงเสี่ยวไป๋ เพราะว่าเธอเสียงดังเกินไป เด็กผู้หญิงสองสามคนไม่สามารถรั้งเธอไว้ได้ จึงไปหาลูกพี่ลูกน้องสองคนตระกูลเซียว ซึ่งลูกพี่ลูกน้องทั้งสองคนยังเป็นผู้ไม่บรรลุนิติภาวะ อายุสิบหกสิบเจ็ดปี ทั้งสองคนประคองเจียงเสี่ยวไป๋

แต่ว่าเจียงเสี่ยวไป๋กลับยิ้มและจับคางพวกเขา “ หนุ่มน้อย ปีนี้นายอายุเท่าไหร่แล้ว？ทำไมหน้าตาดูดีขนาดนี้？พี่แนะนำแฟนให้นายรู้จักดีไหม?”