เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1392

บทที่ 1391 คุณได้ยินไหม

“ แฟนเซียวซู่คนนี้ดูดีจริงๆเลย อายุเท่าไหร่แล้ว？เรียนคณะอะไรมา？ตอนนี้ทำงานอะไร？พ่อแม่ทำงานอะไร？”

ผู้คนกลุ่มหนึ่งเริ่มสอบถามอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องทุกอย่างของเจียงเสี่ยวไป๋

ไม่มีทางเลือก พอญาติ ๆ มารวมตัวกัน แม่สื่อแม่ชักก็ชอบสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางครั้งก็ไม่ได้คิดร้ายอะไร ก็แค่เบื่อและไม่มีหัวข้อพูดคุยดังนั้นจึงแค่ถามไปเฉยๆ

เช่นเดียวกับที่พวกเธอกำลังถามเจียงเสี่ยวไป๋อยู่ในตอนนี้

และไม่ได้คิดร้ายอะไรกับเจียงเสี่ยวไป๋ เพราะว่าถ้าหากไม่ใช่เจียงเสี่ยวไป๋ แต่เปลี่ยนเป็นแฟนตัวจริงของเซียวซู่ ก็จะถูกคนเหล่านี้สอบถามด้วยเช่นกัน

ดังนั้นเจียงเสี่ยวไป๋จึงไม่โกรธอะไร และกำลังเตรียมที่จะตอบทุกคำถามทีละคำนั้น

ใครจะรู้ว่าเซียวซู่ที่เม้มริมฝีปากบาง ๆ และไม่พูดมาโดยตลอดจู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า “งานแต่งงานจะเริ่มเมื่อไหร่？ ตอนนี้เตรียมตัวเข้างานใช่ไหม？”

"ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว อีกยี่สิบนาที พวกคุณมาพอดีเลย ไม่อย่างนั้นก็เข้าไปไปดื่มเหล้าสักแก้วก่อนสิ"

ดื่มเหล้า?

เจียงเสี่ยวไป๋ยกริมฝีปากขึ้น และยิ้มเมื่อได้ยินคำนี้

เหล้าเป็นสิ่งที่ดีสิ่งหนึ่ง เธอรู้สึกโอเค

หัวข้อถูกเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เหลียงหย่าเหอมองไปที่แก้มที่ไม่แสดงออกของลูกชาย ถึงจะตระหนักได้ว่า คนพวกนี้ถามคำถามมากเกินไปแล้ว เด็กผู้หญิงหน้าบาง จะบอกเรื่องพวกนี้กับคนอื่นอย่างเกินงามได้อย่างไรกัน?

ดังนั้นเธอจึงรีบไกล่เกลี่ย "ใช่ ใช่ อย่ามายืนโง่ ๆอยู่ตรงนี้เลย จะทำให้คนที่เข้ามาข้างหลังเสียเวลา พวกเราเข้าไปก่อนเถอะ"

ด้วยเหตุนี้ผู้คนกลุ่มหนึ่งจึงเดินเข้าไปข้างในแล้ว

เจียงเสี่ยวไป๋และเซียวซู่เดินอยู่ด้านหลังสุด เดิมทีแสดงแกล้งทำเพื่อให้เจียงเสี่ยวไป๋ควงแขนของเขา พอตอนนี้หลังจากที่ทุกคนไม่ได้สนใจพวกเขาแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็ปล่อยมือออก และรักษาระยะห่างกับเซียวซู่

“ ฉันบอกนายก่อนเลยว่า งานแต่งนี้ในครั้งนี้เป็นของญาตินาย ถ้าตัวนายเองไม่อยากได้หน้าตาศักดิ์ศรีก็ไม่เป็นไร แต่ฉันไม่อนุญาต แม้ว่าจะต้องเสียหน้า ก็เป็นนายที่ยอมเสียหน้าเอง ฉันจะไม่ยอมเสียหน้า ดังนั้นถ้าต้องการให้นายทำอะไรก็ร่วมมือดีๆ อยากจะสารภาพความจริงอย่างไร ก็รอกลับไปก่อนค่อยว่ากัน "

น้ำเสียงของเธอฟังดูเย็นชา ไม่มีความอบอุ่นเลยสักนิดเดียว เซียวซู่เหลือบมองเธอหนึ่งครั้ง และไม่ได้พูดจา

"ที่ฉันพูด นายได้ยินไหม？"

เจียงเสี่ยวไป๋หยุดฝีเท้าลงอย่างไม่พอใจและถามเขาว่า "ถ้านายไม่เห็นด้วยล่ะก็ ก็อย่าเข้าไปในตอนนี้ ฉันจะรีบเรียกรถแท็กซี่และออกไปจากที่นี่"

เซียวซู่คิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดอย่างเด็ดขาดขนาดนี้ จ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ สักพัก “ ตกลง ผมตกลงคุณพูดถูก ในเมื่อมาที่นี่แล้ว ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่ปล่อยให้คุณเสียหน้า กลับไปสารภาพความจริงก็ได้แล้ว"

"โอเค พูดคำไหนคำนั้น ไม่คืนคำ"

แม้ว่าทั้งสองจะตกลงกันหมดแล้ว แต่เพราะว่าเมื่อสักครู่ที่ทะเลาะกันและก่อนที่จะพูดอย่างดิบดีว่าสารภาพความจริง ดังนั้นทั้งสองคนจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีก้อนในใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดคุยกันดี ๆแล้ว ดังนั้นหลังจากเข้าไปในงานนั้น เซียวซู่จึงถูกเรียกตัวไป เจียงเสี่ยวไป๋ก็เลยที่นั่งด้วยตัวเอง

เซียวซู่เป็นญาติสนิทมากๆของพวกเขา ดังนั้นจึงได้รับเชิญให้ไปนั่งที่โต๊ะเดียวกับเจ้าของงานแต่ง แต่เจียงเสี่ยวไป๋ไม่เต็มใจ จึงหาโต๊ะนั่งคนเดียวตามลำพัง ไม่ว่าเหลียงหย่าเหอจะพูดชักชวนเธออย่างไร เธอก็ไม่ยอมไปอยู่ดี

ในที่สุดเหลียงหย่าเหอก็จนปัญญา ก็เลยบอกว่าเดี๋ยวจะมาหาเธอในภายหลัง และกำชับให้เธอทานอาหารดีๆแล้วก็อย่าเพิ่งกลับก่อน

มีเด็กผู้หญิงหลายคนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเจียงเสี่ยวไป๋อยู่บนโต๊ะอาหาร เมื่อเห็นว่าเหลียงท่าทีของหย่าเหอดูสนิทสนมต่อเธอ จึงเขยิบเข้ามาใกล้ และถามเกี่ยวกับตัวตนของเธออย่างระมัดระวัง

"พี่สาว ได้ยินมาว่าคุณเป็นแฟนของพี่เซียวซู่？จริงเหรอ?"

“ พี่สาวคุณสวยมากๆเลย คุณกับพี่เซียวซู่รู้จักกันได้อย่างไรเหรอ?”