เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1395

บทที่ 1394 ยุติธรรมมากเกินไป

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ทั้งตัวเจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกไม่ดีแล้ว

เธอคิดจริงจังกับเรื่องนี้ในสมอง ว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรดี

เดิมทีทั้งสองได้ตกลงกันไว้แล้ว หลังจากครั้งนี้กลับไปก็จะสารภาพกับคุณแม่ของเซียวซู่ ใครจะรู้ล่ะว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

แผนการไม่สามารถตามทันการเปลี่ยนแปลงได้จริงๆใช่ไหม?

เจียงเสี่ยวไป๋คิดในใจอย่างขมขื่น ถ้าหากเซียวซู่รู้ว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์กัน เขาจะรับผิดชอบหรือไม่?

แต่ว่าความรับผิดชอบแบบนี้ เป็นสิ่งที่เจียงเสี่ยวไป๋ต้องการหรือไม่?

เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตา

ช่างมันเถอะ ยังไงซะเรื่องนี้เธอก็ไม่ขาดทุน เธอเป็นผู้หญิงยุคใหม่เชียวนะ ก็แค่นอนกับผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ? นอกจากนี้ผู้ชายคนนี้ยังหน้าตาดูดี และหุ่นดีอีก และเธอก็ไม่นับว่าขาดทุน

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกยุติธรรมในใจแล้ว และตัดสินใจรอจนกว่าเซียวซู่ตื่นขึ้นมาแล้วนั้นจะทำเป็นราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่ว่าทำแบบนี้ เซียวซู่จะอยากรับผิดชอบหรือเปล่า?

ถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็หนีไปเงียบ ๆดีกว่าไหม ?

เมื่อความคิดเหล่านี้มารวมกัน เหมือนกับเสือติดปีก อย่างรวดเร็วมากๆ เจียงเสี่ยวไป๋ มองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเซียวซู่เป็นเวลานาน จากนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้นมา

เสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นทำให้เธอหน้าแดง รีบเดินไปหยิบขึ้นมาสวม แล้วรวบผมยาวยุ่ง ๆ ของเธอมัดไปด้านหลังศีรษะอย่างลวกๆ จากนั้นแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขย่งเท้าเดินไปทางห้องน้ำ

เมื่อเจียงเสี่ยวไป๋ออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งนั้นเธอได้จัดเสื้อผ้าบนตัวเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นเซียวซู่ ที่นอนอยู่บนเตียงยังไม่มีปฏิกิริยาใด ๆเช่นเดิม เธอจึงรีบไปหยิบกระเป๋าและโทรศัพท์มือถือของตัวเอง และเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ

ตอนที่เจียงเสี่ยวไป๋หนีออกไปนั้นไม่มีใครสังเกตเห็น และก็ไม่ได้บอกคนอื่น ในเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แม้ว่าจะนับว่าเป็นมารยาทแต่เธอก็ไม่อยากคุยกับคุณแม่ของเซียวซู่แล้ว มันน่าอายมากเกินไป

ดังนั้นเธอจึงนั่งแท็กซี่ด้วยตัวเอง จากนั้นจึงออกไปก่อน

เมื่อเซียวซู่ตื่นขึ้นมานั้น ก็เป็นเวลาสองชั่วโมงต่อมาแล้ว

และเป็นเหลียงหย่าเหอที่มาเคาะประตู เพื่อดูว่าตอนนี้พวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง เซียวซู่ถึงจะตื่นขึ้นมาได้ ตอนแรกเขานอนอย่างงุนงง พอได้ยินเสียงมีคนมาเคาะประตู ก็แค่ลุกขึ้น และออกไปเปิดประตูตามจิตใต้สำนึก

หลังจากเปิดผ้าห่มขึ้นนั้น เซียวซู่ถึงตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างได้ ก้มศีรษะลงและนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็กลับเข้าไปในผ้าห่มใหม่อีกครั้ง

ตำแหน่งข้างๆเย็นเหมือนน้ำแข็ง ราวกับว่าไม่มีใครอยู่มาก่อน

แต่ว่าภายในผ้าห่มกลับมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ กลิ่นนี้เซียวซู่คุ้นเคยมากๆ เจียงเสี่ยวไป๋อาศัยอยู่ในบ้านของเขาเป็นเวลานานขนาดนั้น สถานที่ที่เธอเคยพัก และบนร่างกายล้วนแต่เป็นกลิ่นนี้

หอมหวาน และไม่เลี่ยน ดมแล้วรู้สึกสบาย

ความทรงจำของเมื่อวานเรียกกลับคืนมา ภาพทั้งหมดถูกฉายซ้ำในสมองของเขาอย่างต่อเนื่อง หลังจากที่ความทรงจำฉายจนหมด เซียวซู่ก็ขยับตา แล้วมองไปด้านข้าง

ตำแหน่งของผ้าห่มหนาวเย็นขนาดนั้น เห็นได้ว่าเจียงเสี่ยวไป๋หนีไปตั้งนานแล้ว แล้วตัวเขาเองนอนนานแค่ไหนกัน?

เธอไปไหน?

อาจเป็นเพราะเขาไม่ได้เดินไปเปิดประตูเป็นเวลานาน ดังนั้นเสียงออดจึงดังขึ้นอีกครั้ง เซียวซู่ถึงได้สวมเสื้อผ้าอย่างตัวแข็ง หลังจากสวมเสื้อผ้าเสร็จเขาก็นั่งลงบนเตียงและยื่นมือไปนวดขมับของตัวเอง

ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วย เห็นได้ชัดว่าแม้ว่าในเมื่อคืนเขาจะดื่มเยอะ แต่เขาก็ไม่ได้สูญเสียสติไป แต่ทำไมเขาถึง ...เธอในสถานการณ์แบบนี้ล่ะ

ไอ้ชั่ว!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เซียวซู่ก็ด่าตัวเองอย่างเหี้ยมโหดในใจ เขาสมควรตายจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะทำเรื่องแบบนี้กับผู้หญิงคนหนึ่งได้

ติ้งต่อง ติ้งต่อง——