เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1410

บทที่ 1409 เธอเหมือนโรคจิตสะกดรอยตาม

ช่างน่าละอายใจเหลือเกิน

สวี่เย็นหวั่นหัวเราะเย้ยหยันตัวเอง พลางเก็บกระจก และเตรียมออกไปจากโรงพยาบาล

ด้านหน้ามีเงาของคุ้นเคยเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อสวี่เย็นหวั่นลองมองดู จึงหยุดเดินทันที

เพราะคนที่เดินผ่านหล่อนไปไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเสี่ยวเหยียนที่นอนฝันร้ายมาทั้งคืน จึงอยากมาตรวจที่โรงพยาบาล

เมื่อเห็นเสี่ยวเหยียนอยู่ที่นี่ และสีหน้าท่าทางยังดูรีบร้อนมาก สวี่เย็นหวั่นจึงรู้สึกสงสัยขึ้นมา หล่อนมาทำอะไรที่โรงพยาบาลตอนนี้? อีกทั้งยังมาคนเดียวอีกด้วย

คงเป็นเพราะหล่อนคือศัตรูหัวใจของตัวเอง สวี่เย็นหวั่นจึงจับสังเกตเสี่ยวเหยียนเป็นพิเศษ เธอถือกระเป๋าเดินตามเสี่ยวเหยียนไปอย่างเงียบๆ

จากนั้น สวี่เย็นหวั่นเห็นเสี่ยวเหยียนเดินเข้าไปที่แผนกสูตินรีเวช จึงเกิดความรู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีก

ทั้งๆที่หล่อนยังไม่ได้แต่งงาน แล้วมาทำอะไรที่แผนกสูตินรีเวชตอนนี้ล่ะ? และยังเดินด้วยท่าทีรีบร้อนอีกด้วย หรือว่า...

จู่ๆก็มีความคิดบางอย่างแวบเข้ามา สวี่เย็นหวั่นตกใจขึ้นมาทันที เบิกตากว้าง ยืนตกตะลึงราวกับอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง

หล่อนยังไม่ได้แต่งงาน แต่มาที่แผนกสูตินรีเวชในตอนนี้ คงมีเพียงเหตุผลเดียว นั่นก็คือหล่อนอาจจะท้อง

สวี่เย็นหวั่นเลือดขึ้นหน้าทันที จ้องมองแผ่นหลังของเสี่ยวเหยียนจนชาไปหมดทั้งตัว ความอิจฉาที่ฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ ความไม่ยินยอม โมโห เคียดแค้น ปะทุออกมาอย่างบ้าคลั่งในทันที แผ่ซ่านออกไปราวกับเปลวไฟที่ลุกโชนไปทั่วทุกพื้นที่ อารมณ์และสติของหล่อนในตอนนี้แทบจะถูกเผาจนมอดไหม้วอดวายไปหมดแล้ว

เป็นแบบนี้ได้อย่างไร เป็นแบบนี้ได้อย่างไร!!?

ทำไม พระเจ้าถึงไม่ยุติธรรมกับหล่อนแบบนี้! ทำไม?

สวี่เย็นหวั่นยืนอยู่ที่เดิม แต่ในใจกับเรียกร้องอย่างบ้าคลั่ง ถ้าตอนนี้มีกระจก หล่อนก็จะเห็นหน้าตาอันเรียบนิ่งและสงบของตัวเองในทุกๆวันกลับกลายเป็นความดุร้ายอย่างเหี้ยมโหด!

หล่อนเป็นคนแรกที่อยู่ข้างกายของหานชิงต่างหาก แต่หล่อนหายไปเพียงแค่หนึ่งปี ทำไมเรื่องทั้งหมดถึงเปลี่ยนไปเช่นนี้ล่ะ!

หล่อนไม่มีครอบครัว ไม่มีพ่อแม่ ผู้ชายที่รักมากที่สุดก็รั้งไว้ไม่อยู่ หล่อนยังจะมีศักดิ์ศรีอะไรใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้อีก?

ทำไม ทำไมกัน?

สวี่เย็นหวั่นรู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมร่างกายและจิตใจของตัวเองได้ ตัวสั่นไปทั้งตัว แต่กลับค่อยๆเดินตรงเข้าไปหาเสี่ยวเหยียนทีละก้าว

หล่อนท้องแล้ว งานแต่งก็ใกล้เตรียมเสร็จแล้ว ชีวิตนี้สวี่เย็นหวั่นคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว ทำไมล่ะ? เธอชอบหานชิงมากขนาดนี้ เธอยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เก่งขึ้นเพื่อหานชิง ปฏิเสธคนที่ตามจีบไปอย่างมากมาย

เมื่อก่อนมีคนตามจีบหล่อนเยอะมาก แต่ไม่มีใครเทียบเท่าหานชิงได้เลย ดังนั้นสวี่เย็นหวั่นจึงตัดสินใจปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด อีกทั้งยังคงเชื่อมั่นว่า ขอเพียงแค่ตัวเองอดทนพยายามต่อไป ต้องมีสักวันที่หานชิงจะเห็นถึงความพยายามของตัวเอง

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เรื่องทั้งหมดกลับเปลี่ยนไปแล้ว

เขาไม่ได้เพิกเฉยเย็นชา เขาเพียงแค่ไม่อยากรักตัวเองเท่านั้น

เสี่ยวเหยียนรับการตรวจเสร็จ เมื่อคุณหมอบอกว่าเด็กในท้องยังแข็งแรงอยู่ หล่อนจึงรู้สึกสบายใจโล่งอกขึ้นมา แต่ยังคงมีเรื่องที่ไม่สบายใจจึงถามต่อ: “แต่เมื่อวานฉันเกือบล้มลงไป ตอนกลางคืนยังฝันร้ายอีกด้วย แล้วทำไมถึงรู้สึกปวดท้องได้คะ? ต้องอยู่รักษารึเปล่าคะ?”

คุณหมอยกมือขึ้นมาขยับแว่นตาขึ้น พูดด้วยท่าทีจริงจัง: “คุณโจว ลูกของคุณปกติดีทุกอย่าง ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้วไม่มีอะไรครับ อาการที่คุณบอกคงเป็นเพราะตื่นกลัวมากเกินไป ทำใจให้สบายถือเป็นเรื่องดีที่สุดครับ อ่านนิตยสารเกี่ยวกับเด็กเยอะๆ ฟังเพลงสบายๆ ไม่ต้องคิดมาก”

เสี่ยวเหยียนจึงพยักหน้าลง: “ขอบคุณค่ะ”