เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 142

บทที่141 ต้องการฉันรึเปล่า

มีเวลาเหลือไม่ถึงห้าเดือนแล้ว?

ในตอนแรกเย่โม่เซินยังไม่เข้าใจว่าเธอกำลังหมายถึงอะไร แต่ทันใดนั้นเขาก็คิดขึ้นได้ เธอหมายถึงข้อตกลงระหว่างพวกเขาสองคน

ทันใดนั้นเย่โม่เซินก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟและพูดขึ้นด้วยความโกรธ: “จนป่านนี้เธอยังจำเรื่องข้อตกลงเรื่องนี้อยู่อีกเหรอ?”

เสิ่นเฉียวหันหลังให้เขา เมื่อได้ยินคำพูดนี้มันทำให้ไหล่ของเธอถึงกับหดลงอย่างชัดเจน เพียงชั่วอึดใจเธอจึงได้พยักหน้าหงึก ๆ

เธอจะทำลืมเรื่องข้อตกลงนี้ได้อย่างไร?

ข้อตกลงนี้เป็นเหมือนกับการวาดเส้นขั้นกลางระหว่างเธอกับเย่โม่เซินที่ไม่สามารถจะก้าวข้ามผ่านมันไปได้ เพียงแค่มีข้อตกลงนี้อยู่ เธอก็จะสามารถควบคุมจิตใจของตัวเอง ไม่ให้มันไม่ก่อหวอดแบบนี้ต่อไป

“ดังนั้น เธอก็เลยงี่เง่ากับฉันเพราะเรื่องนี้งั้นเหรอ?” เย่โม่เซินพูดเหมือนคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“...ไม่ใช่” คำพูดของเสิ่นเฉียวตัดขาดลำแสงในใจของเย่โม่เซิน

ดวงตาที่สว่างไสวก่อนหน้าได้อับแสงลง เหมือนเหล่าดวงดาวที่ถูกปกคลุมไปด้วยกลุ่มเมฆดำ รอบด้านปกคลุมไปด้วยความมืดมิด

เสิ่นเฉียวรู้สึกได้ถึงลมหายใจของคนข้างหลังที่เปลี่ยนเป็นเย็นเยียบ ความอบอุ่นรอบด้านก็ลดต่ำลง เธอทางด้านนี้ที่เตรียมผ้าห่มไว้แล้ว ก็ล้มตัวลงนอน

ทั้งสองคนที่อยู่ในห้องต่างไม่พูดจา

คืนนี้เสิ่นเฉียวก็ต้องทนทุกข์จากการนอนไม่หลับอีกแล้ว อาจจะเป็นเพราะกลิ่นของผ้าห่มใหม่ ทำให้เธอนอนหลับไม่สนิทในตอนกลางคืน จนถึงเวลารุ่งสางเธอจึงได้หลับสนิท

ในฝัน เหมือนกับมีหมาป่าดุร้ายที่จ้องมองเธออยู่ เสิ่นเฉียวถูกจ้องหลังจนหนาวสั่น สั่นสะท้านไปทั้งตัว เหตุใดจึงมีหมาป่ามาจ้องเธอได้นะ?

เธอคิดจะถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว แต่สุดท้ายก็พบว่าข้างหลังเธอนั้นเป็นหุบเหวลึกไม่สิ้นสุด เธอก้าวไปข้างหลังพบกับความว่างเปล่าแล้วตกลงไป

เสิ่นเฉียวตกใจตื่น เหงื่อท่วมไปทั้งตัว

ในตอนที่เธอลืมตานั้น รู้สึกว่าบรรยากาศโดยรอบนั้นไม่ปกติ เธอกลอกตาไปมาและพบว่าดวงตาลึกลับและเยือกเย็นคู่หนึ่งราวกับหมาป่า คนคนนั้นจ้องมองเธอด้วยแววตาดุร้ายจนเส้นเลือดแดงโปนจนลูกตาแทบถลน เหมือนหลุดออกมาจากในฝัน

แต่เจ้าของดวงตาคู่นั้นคือ——

เย่โม่เซิน!

ทันใดนั้นเสิ่นเฉียวก็จับผ้าห่มแน่นแล้วลุกขึ้นนั่ง เสิ่นเฉียวที่เดิมทีง่วงจนแทบจะไม่ไหวเมื่อเห็นหน้าเย่โม่เซินแบบนั้นก็หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง

คุณคงไม่เข้าใจ สภาพเขาตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหมาป่าดุร้าย สามารถตะครุบและฉีกร่างคุณเป็นชิ้น ๆ ได้ทุกเมื่อ

“คุณ คุณทำอะไรน่ะ?”

ทำไมไม่นอนดี ๆ มาจ้องหน้าเธออยู่ทำไมกัน?

เย่โม่เซินจ้องเธอด้วยดวงตาแดงก่ำ “ยายผู้หญิงหลายผัว เธอกล้าสวมเขาให้ฉันงั้นเหรอ?”

“คุณพูดอะไรอยู่น่ะ?” เสิ่นเฉียวที่เพิ่งตื่นแล้วถูกเขาทำให้เสียขวัญเช่นนี้ ใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ

ปัง——

รูปถ่ายจำนวนหนึ่งโยนลงตรงหน้าเสิ่นเฉียว ในตอนแรกเสิ่นเฉียวไม่รู้ว่ามันคืออะไร เธอจึงพลิกรูปขึ้นมาดูอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็หยิบมันขึ้นมา

หลังจากดูรูปถ่ายพวกนั้นชัด ๆ แล้ว เสิ่นเฉียวก็เบิกตาโพลง มองดูคนในนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ

นั่นมันเธอกับเย่หลิ่นหานที่ไปทานสุกี้กันไม่ใช่เหรอ? ทำไม...ทำไมถึงโดนคนถ่ายเอาไว้ล่ะ?