เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1431

บทที่1430 ให้เธอตกอยู่ในอันตรายไม่ได้

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? อยู่ดีๆ ทำไมไฟไหม้ได้? ”

“ใช่ แล้วหนูออกมาแล้ว ทำไมพ่อของหนูยังไม่ออกมาอีก? เขายังหยิบข้าวของอะไรอยู่รึเปล่า? หนูอย่าพึ่งร้อนรนไป เดี๋ยวพ่อของหนูก็อาจจะออกมาแล้ว! ”

มีคนบอกว่าอยากดูมือของหานชิง แต่ว่าหานชิงกลับเอาแต่เอามือซ่อนไว้ด้านหลัง เอาแต่พูดกับพวกเขาไม่หยุด “ขอร้องพวกคุณล่ะครับ คุณลุงคุณป้า พ่อของผมหมดสติไป เขาออกมาไม่ได้ ขอร้องไปช่วยเขาหน่อยเถอะครับ! ”

พอได้ยินว่าเขาหมดสติไป ผู้ใหญ่หลายคนก็รู้ทันทีว่าเรื่องราวมันร้ายแรงกว่าที่พวกเขาคาดคิดไว้ เดิมทีพอเห็นเด็กน้อยสามารถวิ่งออกมาจากกองเพลิงได้ พวกเขาก็นึกว่าผู้ชายตัวใหญ่อย่างพ่อหานก็ต้องออกมาได้อย่างแน่นอน แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะหมดสติไป

ดังนั้นก็มีหลายคนลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปตรงนั้นทันที

แต่ว่า พอเดินมาถึงหน้าประตูหลายคนนั้นก็รู้สึกลังเล พวกเขาลังเลที่จะก้าวไปด้านหน้า

“ไฟ ไฟแรงขนาดนี้ ถ้าเกิดว่าเข้าไปแล้วจะออกมาได้ไหม? ”

ประโยคเดียวทำให้คนอื่นลังเลขึ้นไปอีก

“ใช่ ไฟนี้มันแรงมากเกินไปจริงๆ เข้าไปแล้วต้องมีอันตรายอย่างแน่นอน หรือว่าพวกเราดับไฟกันก่อนไหม? ”

“เสี่ยวชิง หนูไปอยู่ข้างๆ ก่อน ตรงนี้ให้ลุงๆ ป้าๆ จัดการเองโอเคไหม? ”

ถึงแม้ว่าหานชิงจะอายุยังน้อย แต่ว่าก็มองเห็นความลังเลของพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยืนอยู่หน้าประตูแต่ว่าก็ไม่ได้เข้าไป ด้านในนั้นพ่อของเขายังคงทนทุกข์อยู่

เขาตอบสนองได้ในแทบจะทันที เตรียมจะวิ่งเข้าไปด้านใน แต่ว่าก็โดนผู้ใหญ่คนหนึ่งที่อยู่ใกล้เขามากที่สุดดึงเอาไว้ “เอ้ะ ทำไมเด็กคนนี้ไม่เชื่อฟังเลย ไฟลุกฮือขนาดนี้หนูเข้าไปไม่ได้ ถ้าเกิดว่าหนูถูกไฟคลอกจะทำยังไง? รีบไปรออยู่ข้างๆ ก่อน ห้ามเข้าไปอีกแล้ว”

“พ่อ พ่อยังอยู่ข้างใน! ” หานชิงดิ้นรนจะเข้าไปข้างในให้ได้ แต่ว่าผู้ใหญ่ก็เอาแต่ดึงเขาไว้ แรงของเขาไม่สามารถสู้ได้เลย

“พ่อครับ! พ่อ! ” หานชิงน้อยเอาแต่ตะโกนเรียก อาจจะเป็นเพราะว่าเสียงร้องของเขามันช่างแหลมและน่ารันทดจนเกินไป ผู้ใหญ่หลายคนด้านข้างก็เริ่มรู้สึกทนไม่ค่อยไหว

“หรือว่า พวกเราลองเข้าไปดูหน่อยไหม? เมื่อกี้เด็กอย่างเขายังวิ่งออกมาได้เลย”

“ใช่ เด็กน้อยยังไม่กลัวเลย แต่พวกเราเป็นผู้ใหญ่แล้วยังเอาแต่กลัวหัวหดอยู่แบบนี้ ดูแย่จริงๆ เลย”

“ไป เสี่ยวชิงหนูรอพวกเราอยู่ข้างนอกนะ ตอนนี้พวกเราจะเข้าไปช่วยพ่อของหนู”

ผู้ชายหลายคนพับแขนเสื้อขึ้นเตรียมจะเข้าไปข้างใน ผลก็คือตอนนี้เจ้าหน้าที่ดับเพลิงก็มาแล้ว พวกเขาล้อมรอบกองไฟทันทีที่มาถึง แล้วก็เริ่มอพยพประชาชนโดยรอบ

หานชิงน้อยเห็นว่าคนพวกนั้นล้อมบ้านของพวกเขาไว้ ก็ร้อนใจและอยากจะวิ่งเข้าไป พร้อมกับร้องเรียกพ่อของเขาไปด้วย

แต่ว่าลุงนักดับเพลิงคนหนึ่งก็นั่งยองๆ และกอดเขาเอาไว้

“เพื่อนตัวน้อย ด้านในไฟลุกแรงมาก หนูจะวิ่งมั่วเข้าไปไม่ได้งั้น ไม่ยังงั้นหนูจะได้รับบาดเจ็บ”

หลังจากพูดจบ ลุงนักดับเพลิงก็สังเกตเห็นมือที่เสียรูปเสียร่างของหานชิง “บาดเจ็บได้ยังไง? ”

“พ่อ！พ่อครับ！”

หานชิงน้อยยังคงอยากที่จะวิ่งเข้าไปข้างใน คุณลุงนักดับเพลิงคนนั้นรับรู้แล้วว่าเขาพูดอะไร สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที “หนูหมายความว่า พ่อของหนูยังอยู่ข้างในเหรอ?! ”

“คุณลุงครับ คุณลุงช่วยพ่อผมหน่อยได้ไหมครับ? ขอบคุณครับ! ”

ในฐานะที่เป็นนักดับเพลิง คำขอประเภทนี้มันเป็นเรื่องที่ต้องทำอยู่แล้ว เขารีบพูดอย่างจริงจังทันที “ได้ ลุงจะเข้าไปช่วยพ่อของหนู แต่ว่าหนูต้องรับปากลุงนะ ว่าห้ามวิ่งไปมั่วซั่วเด็ดขาด เข้าใจไหม? ”

หานชิงน้อยพยักหน้า “ขอบคุณครับคุณลุง คุณลุงต้องช่วยพ่อผมออกมาให้ได้นะครับ”