บทที่1447 ทั้งหมดมันผ่านไปแล้ว
“เซียวซู่”
หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋ถามไปแล้วนั้น ก็ไม่ได้รับการตอบกลับมา เอื้อมมือออกไปจับข้อมือของเขา น้ำเสียงอ่อนหวาน “คุณรีบพูดมาเถอะ ฉันถามคุณมาตั้งหลายรอบแล้ว ตกลงจ่ายไปเท่าไหร่กัน?”
“อยากรู้ขนาดนั้น?” เซียวซู่หรี่ตาลงมองผู้หญิงที่แสดงสีหน้าปรือๆตรงหน้า โน้มตัวลงประชิดตัวเธอมากขึ้น ริมฝีปากจรดลงไปข้างๆใบหูของเธอ ลมหายใจอบอุ่นโอบล้อมรอบตัวเธอ ค่อยๆบอกจำนวนตัวเลขไปช้าๆ
จากเดิมที่ตาของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ยังปรือออกมาทีละนิดๆ หลังจากที่ได้ยินจำนวนนั้นก็ตื่นเต็มตาขึ้นมาทันที เบิกตากว้างจ้องมองเซียวซู่
“จ่าย จ่ายไปเยอะขนาดนั้นเลย?”
พอนึกถึงเงินจำนวนนั้น เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกว่าใจของเธอนั้นมีเลือดที่กำลังหลั่งริน ใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา “ทำไมถึงจ่ายไปตั้งเยอะแยะขนาดนั้นกัน? คุณนี่มันตัวล้างผลาญเงินจริงๆ เงินเยอะขนาดนั้นแต่คุณกลับจ่ายไปทั้งหมดตาไม่กระพริบเลย คุณต้องหามานานแค่ไหนกัน? ทั้งๆที่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องจ่ายไปเลยแท้ๆ...”
ยิ่งพูดเจียงเสี่ยวไป๋ก็ยิ่งปวดใจ หัวใจก็กำลังมีเลือดไหล่หลั่งออกมา
บรรยากาศดีๆระหว่างทั้งสองคนที่เคยมี ได้ถูกเจียงเสี่ยวไป๋ทำลายไปจนสิ้น
เซียวซู่ได้ยินคำว่าตัวล้างผลาญเงินคำนั้น ก็จูบต่อไม่ลงแล้วจริงๆ จึงถือโอกาสพลิกตัวนอนลงข้างๆตัวเธอ “ไม่จ่ายเงิน ปล่อยให้เธอเต้นกับผู้ชายคนอื่น?”
เขารู้ตัวเองดีว่าเขามันไร้ความสามารถ
พูดไปก็เหมือนว่าจะใช่ เต้นกับผู้ชายคนอื่นความจริงแล้วเธอก็ไม่ได้อยากทำหรอก เธอเองก็นึกไม่ถึงว่าพี่สาวนักเต้นของร้านจะให้เธอเล่นใหญ่ขนาดนี้ เฮ้อ ถ้ารู้ก่อนก็ไม่บอกหล่อนหรอก
เซียวซู่นั้นเป็นแฟนของเธอ เสียเงินก้อนใหญ่อย่างนั้นไปอย่างไร้เหตุผล
นึกถึงอะไรขึ้นมา ทันใดนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ก็พลิกตัว มองเซียวซู่ไปด้วยสายตานิ่งเรียบ
“จะว่าไปคุณก็จ่ายไปตั้งเยอะขนาดนั้น หลังจากนี้คุณจะยังมีเงินแต่งงานอยู่อีกหรือเปล่า?”
เซียวซู่ชะงักไป มองเจียงเสี่ยวไป๋ไปด้วยสายตาลึกซึ้ง นี่เธอกำลังกังวลเรื่องนั้นอยู่?
ริมฝีปากบางแสยะออกมาเล็กน้อย เซียวซู่ก็ได้พลิกตัวหันไปหาเธอเช่นเดียวกัน “ฉันอยู่คนเดียวมาตั้งหลายปี จะไม่เก็บสะสมเอาไว้เลยได้ยังไงกัน นอกจากนี้เงินเดือนของฉันก็ไม่ได้น้อย เงินที่จะขอเธอแต่งงานมันยังมีเหลือเฟือ”
เผชิญกับสายตาเย้าหยอกของเขา ใบหน้าของเจียงเสี่ยวไป๋แดงออกมา พูดโต้กลับออกไปทันที “คุณกำลังพูดอะไร? ฉันก็แค่กังวลว่าหลังจากนี้คุณจะแต่งภรรยาไม่ได้เท่านั้นเอง ใครบอกว่าคุณต้องขอฉันแต่งงานกัน? ถ้าคุณอยากแต่งกับฉัน มันก็ไม่แน่ว่าฉันจะแต่งกับคุณหรอกนะ!”
แฟนก็เพิ่งจะเป็นได้ไม่กี่วันเอง คิดจะมาแต่งเธอแล้ว!
เซียวซู่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองเธอไปด้วยรอยยิ้มจางๆ ในสายตาที่กำลังมองเจียงเสี่ยวไป๋นั้น เหมือนกับว่าเขามองตัวเองไปอย่างทะลุปรุโปร่งไม่มีผิด เธอเกิดอาการลนลานขึ้นมาเล็กน้อย
“คุณมองอะไรกันฮะ? ที่ฉันพูดไปมันก็เป็นความจริงทั้งนั้น คุณคงไม่ได้คิดว่าฉันจะอยากแต่งกับคุณจริงๆหรอกมั้งคะ?”
“อืม เป็นความจริงทั้งนั้น ง่วงหรือเปล่า? ถ้าง่วงก็รีบนอนเสียเถอะ”
พูดไป เซียวซู่เอื้อมมือออกไปสวมเสื้อผ้าเธอให้ดี จากนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรอีกแล้วจริงๆ เจียงเสี่ยวไป๋เองก็ได้สติกลับมาในเวลานี้เหมือนกัน บรรยากาศดีๆก่อนหน้านี้ของทั้งสองคนมันเหมือนกับถูกเธอทำลายไปจนไม่เหลือ
ฮือ เสียดายมันก็เสียดายอยู่บ้าง เผชิญกับร่างเยาว์วัย นึกไม่ถึงว่าเธอจะพลาดไปอย่างนี้ ช่างเถอะ เห็นแก่ที่เขาบาดเจ็บอยู่หรอกนะจะไม่เต๊าะเขาก็ได้
เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตาปริบๆออกมา แนบเข้าไปในอ้อมกอดของเขาแล้วหลับตาลง ลมหายใจเร็วถี่ได้เปลี่ยนเป็นสม่ำเสมอขึ้นมา
หลังจากที่เซียวซู่แน่ใจแล้วว่าเธอได้หลับไปแล้ว ก็ได้หลับตามไปด้วยความสบายใจ
。
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่