เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1447

บทที่1446 เป็นเขาที่พยายามไม่พองั้นหรอ

ในคืนนั้นทั้งสองคนก็ได้คืนดีกัน

บทที่เซียวซู่นอนลง ทั้งร่างก็เจ็บไปหมด เดิมทีเขานึกว่าตัวเองจะนึกถึงเสี่ยวเหยียน แต่นึกไม่ถึงในหัวล้วนเต็มไปด้วยใบหน้าโกรธน้อยใจนั้นของเจียงเสี่ยวไป๋เต็มไปหมด บทที่เธอหลุบตาต่ำลงขนตานั้นเปื้อนไปด้วยความแวววาวเป็นกระจุกๆ แล้วยังมีเสียงบทที่เธอพูดออกมาอีก

แล้วก็ยังมีท่าทางบทที่เธอขึ้นไปฆ่าล้างบางอยู่บนเวทีอีก

มันช่างสวยมากจริงๆ

คิดไปแล้ว มุมปากของเซียวซู่ก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ยิ้มบ้าอะไร?”

จู่ๆข้างๆมีเสียงคำถามของเจียงเสี่ยวไป๋ดังเข้ามา เซียวซู่ชะงักไปเล็กน้อย รอยยิ้มมุมปากก็หายไป ลืมตาขึ้นมาก็สบเข้ากับสายตาของเจียงเสี่ยวไป๋

“เธอยังไม่นอน?”

เจียงเสี่ยวไป๋เบะปากออกมา เบียดเข้าไปข้างๆร่างของเขามองเขาไปด้วยสายตาเศร้าสร้อย

“นอนไม่หลับอ่ะ เป็นห่วงมากเลย”

ได้ยินเธอบอกว่าเป็นห่วง เซียวซู่ก็เกิดความละอายใจขึ้นมาทันที นึกว่าเธอกำลังหมายถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวัน เก็บกลั้นความเจ็บปวดตรงแผลบนร่างพลิกตัวหันเข้าหาเจียงเสี่ยวไป๋

“ยังโกรธเรื่องเมื่อตอนกลางวันอยู่?”

พูดไปแล้ว เซียวซู่ก็ได้จับมือเธอเอาไว้ พูดเสียงค่อยๆออกมา “อย่าโกรธอีกเลย เธอก็รู้นี่ว่าฉันง้อใครไม่เป็น ถ้าเธอโกรธอีก ฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงแล้ว”

“ใครเขาโกรธเรื่องเมื่อกลางวันกัน?”

ไม่ใช่เพราะเรื่องเมื่อกลางวัน? เซียวซู่สีหน้าแปลกใจออกมาเล็กน้อย แล้วมันเป็นเรื่องอะไรกัน?

“บทที่คุณอยู่ที่บาร์ ตกลงแล้วทำไมถึงต้องเสียเงินจ่ายบิลให้คนอื่นด้วย? คืนนี้ซื้อทั้งของกิน ทั้งยังซื้อสร้อย แล้วยังจ่ายบิลให้คนอื่นเขาอีก คืนเดียวคุณจ่ายเงินไปเท่าไหร่แล้ว?”

บทที่พูดถึงเงินพวกนี้ขึ้นมา ใบหน้าของเจียงเสี่ยวไป๋แทบจะสามารถบรรยายด้วยสองคำได้เลย:เสียดาย

เธอเสียดายเงินพวกนั้นจริงๆ จากที่เธอรู้มา งานของเซียวซู่นั้นไม่ได้สบายอย่างนั้น เงินเดือนเองก็ไม่ได้สูงเช่นกัน แล้วเขาต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะหาเงินพวกนั้นมาได้กัน?

ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธจริงๆ เจียงเสี่ยวไป๋จึงต่อว่าออกไป “คุณไปโชว์ออฟอะไรกัน? รออีกสักนิดไม่ได้เลยหรือไง? ตอนหลังฉันก็เตรียมจะแก้อยู่แล้ว”

เซียวซู่ตะลึงงันออกมาสุดๆ นึกไม่ถึงว่าสิ่งที่เธอเจ็บใจก็คือเงินพวกนั้น และก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าเรื่องนี้จะสามารถเบนความสนใจของเธอได้เร็วอย่างนี้ เห็นใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความเสียดาย ดวงตาของเซียวซู่ลุ่มลึกลงหลายส่วน หลุดหัวเราะเบาๆพร้อมเอ่ยออกไป “ฉันกลัวว่าถ้ารอต่อไปอีก จะมีคนแย่งจ่ายไปจริงๆ”

“จะเป็นไปได้ยังไง? ค่าใช้จ่ายของทุกคนมันไม่ใช่น้อยๆ จะมีใครยอมเป็นคนโง่ให้คนอื่นหลอกเอาเงินไปเปล่าๆอย่างนั้นกัน?”

“มี”

เสียงของเซียวซู่เรียบนิ่ง “เมื่อคืนตอนฉันไปจ่ายเงิน หลังจากนั้นก็ยังมีอีกตั้งหลายคน เห็นฉันแย่งจ่ายไปก่อนแล้ว แล้วก็ยังมีท่าทางฉุนเฉียวออกมาอีก”

พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็ชะงักไปเล็กน้อย แล้วก็ได้กลับไปเอ่ยอย่างจริงจังขึ้นมาอีกครั้ง “เห็นได้เลยว่าถ้าฉันช้าไปก้าวนึง เธอก็จะต้องไปเต้นกับคนอื่นแล้ว”

ไม่รู้ว่าทำไม เจียงเสี่ยวไป๋ถึงได้รู้สึกได้ว่าในคำพูดนี้มีความหึงหวงออกมาเล็กน้อย เธอเข้าใจผิดไปหรอ? เพื่อยืนยันการคาดเดาในใจของตัวเอง เจียงเสี่ยวไป๋จึงเล่นหูเล่นตาถามออกไป “เต้นกับคนอื่นมีอะไรที่ไม่ดีกัน? เพราะถึงยังไงคุณก็ทิ้งแฟนของคุณไปช่วยคนอื่นได้อยู่แล้ว แน่นอนว่าแฟนของคุณเองก็สามารถเต้นกับผู้ชายคนอื่นได้เหมือนกัน? คุณว่าใช่หรือเปล่า?”

ทั้งสองคนเดิมทีก็อยู่ใกล้กันมากแล้ว แต่เธอก็ยังเอาแต่พูดไร้สาระออกมาไม่หยุดอย่างนี้ออกมาต่อหน้าเซียวซู่อีก ริมฝีปากชมพูอ้าๆหุบๆ เหมือนกับกำลังเชื้อเชิญให้เข้ามาลิ้มรส

เซียวซู่ก็เลยไม่ได้คิดให้มากมาย จึงได้จูบเข้าไปในทันที

บทที่จูบเข้าไปนั้น ตรงส่วนลึกภายในใจก็เกิดครางด้วยความพึงพอใจดังออกมา ในขณะเดียวกันนั้นเซียวซู่ก็คิดอยู่เหมือนกัน ได้โอกาสให้เธอได้เพิ่มประสบการณ์พอดีเลย เธอจะได้รู้ว่าจิตมุ่งมาดปรารถนาของผู้ชายเป็นยังไง

มือของเจียงเสี่ยวไป๋ผลักไปตรงหน้าเขา เพื่อยับยั้งจูบที่เข้ามาอย่างกะทันหันของเขา แต่ใครจะรู้ว่าเขาบาดเจ็บมาแต่ก็ยังแรงเยอะขนาดนั้นอยู่ จูบเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เจียงเสี่ยวไป๋อ้าปากอ้าปากเตรียมที่จะพูดอะไรออกไป แต่ผลสุดท้ายก็ยิ่งเป็นการให้โอกาสเขาไปกว่าเดิม ให้เขาได้กระทำลงไปอย่างไม่ลดละไม่เกรงกลัวใคร

“อื้อๆ ปล่อยฉัน!” เจียงเสี่ยวไป๋ผลักเขาออกไปอย่างแรง พูดก็พูดสิ ทำไมจู่ๆถึงจูบเข้ามาด้วย?

แต่แรงที่เธอผลักออกไปนั้น เซียวซู่ก็ได้ร้องครางด้วยความเจ็บปวดดังออกมาจากปาก ถอยออกไปครึ่งคืบพร้อมเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “เธอผลักเบาๆหน่อย เจ็บแผล”

“เจ็บแผลแต่คุณก็ยังจะมาอีกเนี่ยนะ? ไม่นอนไปดีๆล่ะ!”

เจียงเสี่ยวไป๋โกรธไม่ไหวแล้ว ยังคิดที่จะพูดอะไรออกไปอีก แต่เซียวซู่ก็อย่างกับกำลังเสพติดอยู่ก็ไม่ปาน จูบเข้ามาอีกครั้ง ริมฝีปากของเธอถูกประกบเอาไว้อีก มือก็เลยยื่นออกไปผลักอีกครั้ง

เพียงแต่ครั้งนี้ หลังจากที่แตะโดนแผลของเขา เจียงเสี่ยวไป๋ก็จะลงแรงผลักออกไปก็ทำไม่ลง เพราะว่ากลัวว่าเขาจะเจ็บ ก็เลยผลักอยู่แป๊บนึงแล้วก็เก็บมือกลับไป

ไอ้คนระยำ

เจียงเสี่ยวไป๋ด่าเงียบๆอยู่ในใจ แต่เพียงไม่นาน เธอก็ถูกเซียวซู่จูบจนไม่รู้วันรู้คืน จวบจนเซียวซู่พลิกตัวกดร่างเธอให้อยู่ข้างล่าง บทที่ผละออกจากริมฝีปากของเธอเตรียมที่ปลดกระดุมเสื้อของเธอ ก็ได้ยินเจียงเสี่ยวไป๋ที่สติพร่าเลือนพูดออกมาประโยคนึง “รีบบอกฉันมา คืนวันนี้คุณจ่ายไปเท่าไหร่กันแน่?”

หลังจากที่เซียวซู่ได้ยินคำพูดนี้แล้วการกระทำบนมือของเขาก็ชะงักไปในทันที มองเจียงเสี่ยวไป๋ไปอย่างจนใจ

เป็นเพราะเขาพยายามไม่พอหรือว่ายังไง ทำไมในหัวของเธอถึงได้เอาแต่คิดเรื่องเงินอย่างนี้อยู่ตลอดเลย?