เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1482

บทที่1481 กลัวที่ไหนกัน

“เชอะ!” เจียงเสี่ยวไป๋เชอะเขาคำนึงทันที:“ใครจะเอาเงินของคุณ ฉันเองก็หาเงินเก่งไม่ใช่ย่อยเลยนะ เอาเถอะ ในเมื่อคุณสปอร์ตขนาดนี้ งั้นถึงเวลาฉันก็ออกเงินสินสอดเยอะหน่อยก็แล้วกัน ฉันไม่เอาของคุณฟรีๆหรอก!”

ถึงแม้แต่งงาน แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะให้อีกฝ่ายออกเงินหมด จุดนี้เจียงเสี่ยวไป๋แยกย้ายได้

แต่หลังจากเซียวซู่ฟังแล้ว กลับขมวดคิ้ว เสียดายเจียงเสี่ยวไป๋ไม่สนใจเขาแล้ว แค่ดึงเขาเข้าร้าน: “พวกเราบอกความคิดของพวกเราออกมาก่อน จากนั้นค่อยรวมเป็นหนึ่งเดียว คุณคิดว่าแบบนี้เป็นไงบ้าง?”

“โอเคครับ”

ทั้งสองใช้เวลาไปประมาณสองสามชั่วโมงถึงคุยเสร็จ พอตอนจากไป เจียงเสี่ยวไป๋ถึงตระหนักได้ว่าร้านของคนอื่นจะปิดร้านอยู่แล้ว ส่วนพวกเขาได้ทำให้พวกเธอเสียเวลาไปครึ่งชั่วโมงกว่าๆ

แต่แบรนด์ดังก็คือแบรนด์ดัง ถึงทำให้คนอื่นเสียเวลา แต่ท่าทีการบริการของพวกเธอนี่ไม่มีจะพูดจริงๆ

แต่เจียงเสี่ยวไป๋หิวจนกระสับกระส่าย กอดแขนของเซียวซู่และออดอ้อน:“อากาศหนาวจังเลย เราไปกินสุกี้กันเถอะ”

“โอเคครับ”เซียวซู่ก็คิดไม่ถึงว่าจะใช้เวลาเยอะขนาดนี้ สำหรับผู้ชายแล้ว ซื้อของไวที่สุด และให้ความสำคัญกับความประทับใจตั้งแต่ครั้งแรก

แต่ผู้หญิงก็จะไม่ค่อยเหมือนกัน อีกอย่างพอเลือกกับเสี่ยวไป๋แล้ว เซียวซู่ก็พบว่าของมากมายมีความรู้อยู่ในนั้นจริงๆ

ถึงแม้กลางดึกแล้ว แต่คนที่กินสุกี้ก็ไม่น้อยเลย โชคดีที่เซียวซู่กับเสี่ยวไป๋มาเช้า ได้ที่นั่งสุดท้าย

หลังจากพวกเขานั่งลงมา คนที่มาทีหลังก็ล้วนต้องเข้าแถวต่อคิวแล้ว

ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ จู่ๆเจียงเสี่ยวไป๋เห็นแหวนบนมือของตัวเอง ระยิบระยับใต้แสงไฟ เธอแกว่งนิ้วมือให้เซียวซู่ “แหวนวงนี้ตอนนั้นซื้อมาเท่าไหร่คะ หรือไม่เราเอาอันนี้ไปคืน?”

เซียวซู่ฟังแล้วอึ้งไปครู่หนึ่ง เหมือนคิดไม่ถึงว่าสามารถทำแบบนี้ได้ หลังจากตะลึงไปครู่หนึ่งถึงพูด: “ของที่ให้คุณแล้ว จะคืนกลับไปได้ยังไง? นอกจากคุณไม่เอาผมแล้ว ถึงมีวิธีทำแบบนี้”

ไม่อยากเอาเขาแล้ว?

แค่ฟังก็ไม่เป็นมงคลแล้ว ดังนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ก็เลยรีบกุมแหวนไว้ ทำหน้าเหมือนล้ำค่าสุดขีดและพูด:“งั้นก็ช่างเถอะ ใส่ไม่ได้ฉันก็เก็บมันไว้ ทั้งชาติก็ไม่คืนให้คุณเลย”

พอพูดจบ เจียงเสี่ยวไป๋ยังใกล้เข้าไปทิ่มนิ้วมือของเซียวซู่

“นี่ ฉันจะบอกคุณนะ พอตัดสินใจแล้วก็กลับใจไม่ได้ชั่วนิรันดร์แล้วนะ พองานแต่งกำหนดลงมา ต่อไปถึงคุณไม่อยากเอาฉัน คุณก็กำจัดฉันไม่ได้แล้วค่ะ”

พูดพวกนี้ก็เพื่อจงใจสะกิดเขา เธออยากให้เซียวซู่รู้ แต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นี่เป็นเรื่องทั้งชีวิตเลย

ตอนแรกเซียวซู่เงียบกริบไว้ ผ่านไปประมาณหลายวินาที เขากุมนิ้วมือของเจียงเสี่ยวไป๋ที่กำลังจิ้มเขาไว้“ขอแค่คุณไม่ทิ้งผม งั้นชาตินี้เซียวซู่ก็จะไม่มีทางทรยศคุณ”

น้อยมากที่เขาจะให้คำมั่นสัญญา แต่ถ้าให้คำมั่นสัญญาแล้ว ชาตินี้ก็จะรักษาคำมั่นสัญญาแน่นอน

เดิมทีบรรยากาศแบบนี้ดีมาก ถ้าไม่อยู่ร้านสุกี้ล่ะก็ เจียงเสี่ยวไป๋อยากกระโจนไปจูบเขาทีนึงจริงๆ

แต่เวลานี้ พนักงานกลับเริ่มเสิร์ฟอาหารแล้ว มาขัดจังหวะบรรยากาศระหว่างเจียงเสี่ยวไป๋กับเซียวซู่

เจียงเสี่ยวไป๋ได้แต่ดึงมือตัวเองกลับ หลังจากสุกี้เดือดแล้ว ทั้งสองได้เริ่มตั้งใจทานอาหารเย็น

ระหว่างทาน เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกอาหารต่างๆของสุกี้ร้านนี้ไม่เลว อีกอย่างน้ำซุปเมื่อเทียบกับที่เธอปรุงก็ไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่

เซียวซู่รับผิดชอบลวกผัก แถมยังคีบผักให้เจียงเสี่ยวไป๋ ทั้งกระบวนการเทคแคร์เธอมากเป็นพิเศษ

เจียงเสี่ยวไป๋ว่างจนไม่มีอะไรทำ ก็เลยถามเขาว่า:“พวกเราตัดสินใจตามนี้เลยนะ แล้วจะบอกกับผู้ใหญ่เมื่อไหร่คะ?”

“ได้หมด ดูความคิดเห็นของคุณเลย”