เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1509

บทที่1508 คาดคะเน

พอชนแล้วตัวเธอเองก็กระเด็นออก เสี่ยวเหยียนล้มนั่งลงบนพื้นเย็นเฉียบ

ส่วนคนที่ถูกชนกลับยืนมั่นคงอยู่กับที่ หลังจากที่เสี่ยวเหยียนคลานขึ้นมาแล้ว เขาก็จับแขนเธอเอาไว้

“เธอเอง ?”

น้ำเสียงที่คุ้นเคยทำให้เสี่ยวเหยียนเงยหน้าขึ้น มองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ

คนที่เธอชนเข้าเมื่อกี้ก็คือเซียวซู่ เห็นเธอสีหน้าซีดเผือดและล้มลงไป ตอนลุกขึ้นมาเซียวซู่ก็ดึงเธอเอาไว้ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเสี่ยวเหยียน

เสี่ยวเหยียนมองเซียวซู่ ในหัวคิดอะไรไม่ออก คิดออกแค่ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับหานชิง เธอต้องรีบไปหาเขา

ในความมึนงง เธอมองเซียวซู่เพียงแค่ครั้งเดียวแล้วถอนสายตากลับ จากนั้นก็สะบัดแขนเขาทิ้งแล้ววิ่งออกไปด้านนอก

เดินไปแค่สองก้าว ตรงข้อเท้าของเธอก็เจ็บแปลบขึ้นมา ทำเอาเธอเกือบจะคุกเข่าลงกับพื้น ยังดีที่เซียวซู่เข้ามาพยุงเธอไว้ก่อน

“เป็นอะไรไป มีเรื่องอะไรทำไมรีบร้อนขนาดนี้”

ความเจ็บปวดอันใหญ่หลวงทำให้หน้าผากของเสี่ยวเหยียนมีเหงื่อซึมออกมา เจ็บจนเธอเดินไม่ไหว น่าจะกระแทกโดนตอนที่เธอล้มเมื่อครู่ แต่ว่าเธอยังต้องไปหาหานชิง ตอนนี้ไม่รู้ว่าหานชิงเป็นอย่างไรบ้างแล้ว เธอต้องไปหาเขาทันที

พอคิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เธอจับมือของเซียวซู่ไว้อย่างแรง

“ขอร้องล่ะ พาฉันไปโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้วิทยาเขตตะวันออกที โรงพยาบาลใกล้วิทยาเขตตะวันออก！”

โรงพยาบาลใกล้วิทยาเขตตะวันออก ?

เซียวซู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ ?”

ทำไมเธอถึงได้ร้อนรนขนาดนี้

เสี่ยวเหยียนเห็นว่าเขาไม่พาเธอไป แล้วยังจะถามตัวเองอีก เธอก็เลยจะไปด้วยตัวเองอีกครั้ง เซียวซู่เลยทำได้แค่พูดว่า “ฉันพาเธอไป แต่เธอรอฉันอยู่ที่นี่เดี๋ยวนะ”

เขามาซื้อของด้วยกันกับเสี่ยวไป๋ เสี่ยวไป๋ลองเสื้อผ้าอยู่ข้างใน เขารออยู่ข้างนอก ดังนั้นเขาจะต้องไปบอกเสี่ยวไป๋คำหนึ่งก่อน

พอเซียวซู่หันกลับไป ด้านหลังเสี่ยวเหยียนก็ลากเท้าวิ่งออกไปแล้ว ทั้งๆที่บนข้อเท้าเจ็บจนทุ่มแทงกระดูก แต่เธอกลับวิ่งไปข้างหน้าราวกับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด

หมดหนทาง เซียวซู่จึงทำได้แค่เข้าไปดึงเสี่ยวเหยียนเอาไว้ แต่เสี่ยวเหยียนในขณะนี้ฟังอะไรไม่เข้าทั้งนั้น คิดเพียงแค่ว่าต้องไปโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้วิทยาเขตตะวันออก สุดท้ายเซียวซู่สู้เธอไม่ไหว เลยต้องส่งเธอไปที่โรงพยาบาล

เขาคิด พอส่งเธอถึงโรงพยาบาลแล้ว ค่อยโทรไปบอกเสี่ยวไป๋แล้วกัน

ถึงแม้ว่าพอเสี่ยวไป๋ออกมาไม่เจอเขา คงจะโกรธ แต่เพราะสถานการณ์คับขัน เธอน่าจะเข้าใจตัวเอง

พอคิดถึงตรงนี้ เซียวซู่ก็สบายใจขึ้นไม่น้อย

เขาก็เลยขับรถพาเสี่ยวเหยียนไปส่งที่โรงพยาบาลใกล้วิทยาเขตตะวันออก ตลอดทาง เสี่ยวเหยียนไม่พูดอะไรเลย นั่งลืมตาเขม็งอยู่ตรงนั้น ราวกับหุ่นไม้

เซียวซู่เห็นท่าทางของเธอ ก็เดาได้ว่าน่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น ดังนั้นก็เลยไม่กล้าถาม

เจียงเสี่ยวไป๋มาเพื่อซื้อชุดคลุมท้อง ช่วงนี้เธอกินเยอะมาก ดังนั้นบนตัวก็เลยมีเนื้อหนังเพิ่มขึ้น บวกกับที่ท้องก็เริ่มโตแล้ว ดังนั้นชุดคลุมท้องที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ก็เริ่มใส่ไม่ได้แล้ว พอมาวันนี้เห็นร้านชุดคลุมท้องมีแบบกระโปรงดูท่าทางใช้ได้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็เลยเข้าไปลอง

จากนั้นเธอก็ใช้เวลาอยู่ในห้องลองเสื้อครู่ใหญ่ สุดท้ายก็เปลี่ยนชุดได้ จากนั้นก็ยืนส่องกระจกแต่ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองตอนนี้อ้วนเหมือนหมูแล้วจริงๆ

คิดอยู่ว่าเดี๋ยวออกไปจะต้องไปพูดกับเซียวซู่ นายดูสิว่าฉันทำเพื่อคลอดลูก ถึงได้อ้วนแบบนี้ รูปร่างเสียหมด ต่อไปนายจะต้องดีกับฉันเป็นพันเท่าหมื่นเท่านะ ห้ามให้ฉันเจอเรื่องหดหู่แม้แต่น้อย