เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1516

บทที่1515 เธอกำลังแคร์อะไรอยู่

“คลอดก่อนแล้วค่อยออกไป?” เจียงเสี่ยวไป๋ประคองเอวของตัวเอง ใช้แรงไปมากกว่าจะนั่งลงบนโซฟาได้ พลางพูดออกไปอย่างไม่พอใจ “รอให้คลอดแล้วฉันเกรงว่าจะไม่มีโอกาสน่ะสิ ถึงตอนนั้นก็ยังต้องอยู่เดือนอีก อีกอย่างหลังจากที่คลอดลูกแล้วก็ต้องเลี้ยงลูกอยู่ทุกวัน ฉันจะไม่สามารถทิ้งเขาไว้ที่บ้านแล้วออกไปเองได้หรอก”

“ได้สิ” เสี่ยวเหยียนให้คำแนะนำเธอไปด้วยรอยยิ้ม “ถึงตอนนั้นเธอให้ลูกดื่มนม แล้วให้พ่อแม่เธอช่วยดู เธอออกไปเดินเล่นข้างนอกเป็นครั้งคราว เป็นไง?”

พูดไปแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกมีความสุขมาก

พ่อแม่ของเธอต่างมีชีวิตแข็งแรงดีอยู่กันทั้งคู่ พ่อแม่ของเซียวซู่เองก็ด้วย ถึงตอนนั้นถ้าคลอดฝาแฝดมาคู่นึง ก็มีญาติๆกลุ่มใหญ่เข้ามาช่วยเลี้ยงอยู่แล้ว

เจียงเสี่ยวไป๋กับเซียวซู่ทั้งสองฝ่ายต่างก็เป็นลูกชายลูกสาวคนเดียวกันทั้งคู่ เด็กที่คลอดออกมาก็เลยจะต้องเป็นสิ่งมีค่าในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสี่คนนี้แน่ๆ

ฟังมาจนถึงตรงนี้แล้ว เจียงเสี่ยวไป๋คิดว่าที่เธอพูดมาเหมือนจะไม่เลวเลย

“ที่เธอพูดมาก็ถูก แต่ฉันก็ยังอยากออกไปเดินเล่นข้างนอกก่อนที่จะเข้าห้องคลอดอยู่เลย เธอออกไปเป็นเพื่อนฉันเถอะนะ?”

“ไม่ได้จริงๆ!” เสี่ยวเหยียนส่ายหน้า ปฏิเสธเธอไปอย่างแน่วแน่มาก “ตอนนี้เธอมีโอกาสคลอดลูกได้ตลอดเวลา ถ้าเกิดออกไปเดินกันอยู่แล้วเธออยากคลอดขึ้นมาจะทำไง? ดังนั้นแล้วเธอก็อยู่บ้านดีๆน่าจะกว่านะ? จริงสิ เซียวซู่ล่ะ?” พูดกันมาอยู่นาน เสี่ยวเหยียนเพิ่งจะสังเกตได้ว่าเซียวซู่ไม่อยู่บ้าน

“ออกไปแล้วล่ะมั้ง ที่บ้านมีแค่ฉันคนเดียว อีกอย่างวันนี้เขาต้องออกไปทั้งวันกว่าจะกลับมา ฉันอยู่บ้านคนเดียวมันน่าเบื่อมาก ก็เลยอยากให้เธอออกไปเดินเล่นกับฉัน”

ที่แท้เซียวซู่ก็ไม่อยู่นี่เอง?

เสี่ยวเหยียนเอาของขวัญวางลงบนโต๊ะ

“งั้นก็ดูเหมือนว่าฉันจะหมดหนทางที่จะเอาของขวัญขอบคุณส่งให้ถึงมือเขาแล้วสิ”

“ของขวัญขอบคุณ?”

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่เข้าใจ “อยู่ดีๆทำไมถึงให้ของขวัญขอบคุณเขาล่ะ?”

“ช่วงก่อนหน้านี้หานชิงเกิดอุบัติเหตุ”

“อะไรนะ?” เจียงเสี่ยวไป๋ได้ยินเสี่ยวเหยียนบอกว่าสามีของเธอเกิดอุบัติเหตุ ก็เกิดความกังวลขึ้นมาทันที “ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?”

หลังจากที่กังวลออกมาเสร็จ ก็สูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง “ไม่ใช่สิ ดูจากท่าทางเธอตอนนี้แล้ว คงจะไม่เป็นอะไรเสียมากกว่า เมื่อกี้ฉันกังวลนิดหน่อย ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไร เธอเองก็เป็นห่วงฉันเหมือนกัน คุณหมอบอกเขาแล้วว่าแค่สมองกระทบกระเทือนนิดหน่อยพักผ่อนให้ดีก็ไม่มีปัญหาแล้ว”

“งั้นก็ดีแล้ว”

“วันนั้นตอนที่ฉันอยู่ที่ซูเปอร์มาเก็ตก็บังเอิญเจอกับเซียวซู่ เขาช่วยพาฉันไปส่งที่โรงพยาบาล แต่เรื่องวันนั้นมันเยอะเกินไป แล้วฉันก็รีบร้อนที่จะไปหาหานชิงด้วยอีก ก็เลยไม่มีโอกาสได้ขอบคุณเขาเลย จนช่วงสองวันมานี้พอมีเวลาว่างขึ้นมา ถึงได้นึกขึ้นมาได้ว่าซื้อของสักหน่อยแล้วกัน”

หืม?

เจียงเสี่ยวไป๋ฟังมาจนถึงประเด็นหลัก

หลายวันก่อนหานชิงเกิดอุบัติเหตุ ส่วนเสี่ยวเหยียนบังเอิญเจอเซียวซู่ที่ซูเปอร์มาร์เก็ต เซียวซู่ไปส่งเธอที่โรงพยาบาล?

งั้นวันนั้นสาเหตุที่เซียวซู่ทิ้งเธอที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ก็เพราะว่าเสี่ยวเหยียน?

ไม่รู้ว่าทำไม เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกว่าน้ำลายในปากเหมือนว่ามันจะเปลี่ยนมาเป็นขมพร่าขึ้นมา วันนั้น...เซียวซู่บอกเองไม่ใช่หรือไงว่าไปส่งผู้หญิงคนหนึ่งที่โรงพยาบาล?”

เขายังบอกว่า เธอเจ็บขา

ไม่สิ นี่เป็นสิ่งที่เขาพูดมา หรือว่าเป็นเธอที่คาดเดาไปเอง? เจียงเสี่ยวไป๋จู่ๆก็สับสนขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ข้างหูก็มีเสียงระเบิดตูมดังขึ้น

ในนาทีนั้นเอง รู้สึกว่าสมองเหมือนกับถูกอะไรทุบลงมา

“เสี่ยวไป๋ เสี่ยวไป๋?”

เจียงเสี่ยวไป๋ได้สติกลับมา เห็นเสี่ยวเหยียนมองเธอด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอถึงได้เผยรอยยิ้มออกมาใหม่อีกครั้ง

“เป็นอะไรไป?”

“คำพูดนี้ควรจะเป็นฉันที่เป็นฝ่ายถามเธอมากกว่านะ”

เสี่ยวเหยียนมองเธอไปด้วยความกังวล “เมื่อกี้นี้หลังจากที่ฉันพูดเรื่องเซียวซู่ไปสีหน้าเธอ เธอก็แปลกไป ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?”

“เปล่า ไม่มี!” รอยยิ้มของเจียงเสี่ยวไป๋กลับมาอีกครั้ง โบกมือพูดอธิบายออกไป “ฉันก็แค่คิดว่าสามีของเธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เธอไม่ได้พูดอะไรผิด วางใจเถอะ”