เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1520

บทที่1519 เดิมทีพวกคุณก็ไม่ได้มีอะไรกันอยู่แล้ว

จากนั้นเซียวซู่ก็ตามเจียงเสี่ยวไป๋เข้าห้องคลอดไปด้วย พ่อแม่ของเซียวซู่กับเสี่ยวไป๋ทั้งสองฝ่ายต่างพากันรออยู่ด้านนอกด้วยความร้อนใจ ตอนที่ได้ยินเซียวซู่บอกว่าจะตามเข้าห้องคลอดไปด้วยนั้น ตู้เซียวหยู่ก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาเล็กน้อย

“เฮ้ย ผู้หญิงคลอดลูก ให้สามีเข้าไปมันจะเหมาะหรอ?”

เหลียงหย่าเหอที่อยู่ข้างๆรีบพูดต่อออกมาทันที “เหมาะสิมันเหมาะอยู่แล้ว ไม่เข้าไปจะรู้ถึงความเจ็บปวดในการคลอดลูกของผู้หญิงอย่างเราได้ยังไงกัน? ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีก็เป็นสามีภรรยากันอยู่แล้ว ไม่มีอะไรไม่เหมาะหรอก วางใจเถอะ”

ถึงแม้ว่าการคลอดลูกจะเป็นหนทางพื้นฐานที่ผู้หญิงจะต้องผ่านกันอยู่แล้ว เมื่อก่อนตัวตู้เซียวหยู่เองก็เคยผ่านมาแล้วเหมือนกัน แต่พอมาถึงตาลูกสาวของตัวเอง ตู้เซียวหยู่ก็ร้อนใจจนนั่งไม่ติดที่ เดินไปเดินมาอยู่นั่น

สุดท้ายก็ยังคงเป็นเจียงเหย็นเคอที่ดึงเธอให้นั่งลง

“อย่าเดินไปเดินมาสิ ผมเวียนหัวไปหมดแล้ว”

“ฉันไม่ได้เดินไปเดินมา ฉันก็แค่เป็นห่วงลูก เสี่ยวไป๋เด็กคนนั้นกลัวเจ็บน่ะสิ โธ่”

“วางใจ ตั้งแต่วันนี้ไปมันไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว มันเป็นแม่คนแล้ว จะต้องเข้มแข็งอยู่แล้ว”

“จะว่าไปก็ใช่”

“คุณแม่ยายเอ๋ย ไม่ต้องกังวลไปหรอก เซียวซู่ก็อยู่ด้านในเป็นเพื่อนเสี่ยวไป๋แล้ว คุณแม่เสี่ยวไป๋ก็ต้องปลอดภัย คลอดลูกอย่างราบรื่นไร้ซึ่งปัญหาใดๆแน่”

ตอนที่คุณหมอกำลังเตรียมพร้อมอยู่นั้น เซียวซู่ก็อยู่เป็นเพื่อนอยู่ใกล้ๆเจียงเสี่ยวไป๋

เจียงเสี่ยวไป๋จับมือเขา ทันใดนั้นเองก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เอ่ยออกไปกับเซียวซู่ด้วยเสียงเบา “คุณเข้ามาหน่อย ฉันมีเรื่องอยากถามคุณ”

เซียวซู่มีความยอมเชื่อฟังและคล้อยตามต่อเจียงเสี่ยวไป๋ในตอนนี้ทุกอย่าง ได้ยินอย่างนั้นแล้วก็รีบเข้าไปหาทันที “ว่าไง?”

“คนคนนั้นที่คุณไปส่งที่โรงพยาบาลวันนั้น คือใครกันน่ะ?”

ได้ยินอย่างนั้น ร่างของเซียวซู่ก็แข็งค้างไปเล็กน้อย มองเสี่ยวไป๋ไปอย่างไม่อยากที่จะเชื่อ ทำไมเธอถึงถามเรื่องนี้ในเวลานี้กัน?

หรือว่าเธอจะรู้ว่าคนในวันนั้นคือเสี่ยวเหยียน?

“ทำไม? วันนั้นคุณบอกเองไม่ใช่หรอว่าเป็นคนแปลกหน้า? คนแปลกหน้าจริงๆน่ะหรอ? ไม่ใช่ว่าเป็นดอกไม้ที่คุณลูบไล้หรือไม่ก็ทุ่งหญ้าที่คุณเหยียบย่ำไปทั่วที่ด้านนอกหรอกหรอ?”

เจียงเสี่ยวไป๋เอยเย้าไปคำนึง จากนั้นสีหน้าก็แปรเปลี่ยนจนดูเจ็บปวดออกมาทันใด “ฉันแค่ถามคำถามเดียวเอง คุณคงไม่ได้ไม่อยากตอบฉันหรอกมั้งนะ?”

เห็นสีหน้าของเธอ เซียวซู่ก็ร้อนรนอย่างมาก เขาอยากเล่าเรื่องวันนั้นออกไปมาก ความจริงเขาเองก็เคยพูดไปแล้วครั้งหนึ่ง เพียงแต่ตอนนั้นเสี่ยวไป๋นอนหลับไปแล้ว

ในตอนหลังเขาก็เลยไม่ได้เอ่ยถึงมันขึ้นมาอีก

ถึงยังไงมันก็แค่เรื่องทั่วไปเรื่องหนึ่ง พูดออกมาซ้ำๆ เสี่ยวไป๋จะต้องคิดมากแน่ๆ

ถึงยังไงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเสี่ยวเหยียนเดิมทีมันก็ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนอยู่แล้ว

ตอนนี้เจียงเสี่ยวไป๋ใกล้จะคลอดแล้ว เซียวซู่เองก็ไม่อยากให้ปัญหาใหม่สอดเข้ามาอีกในตอนนี้ ดังนั้นเขาก็เลยเอ่ยไปอย่างรวดเร็วว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่อยู่แล้ว เธอถามฉันก็จะตอบ วันนั้นก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง เธอไม่ระวังจนชนฉันเข้า แล้วเธอก็ล้มลง ตอนแรกฉันก็อยากบอกเธอสักหน่อยอยู่หรอก แต่เธอก็รีบไปโรงพยาบาลอีก ฉันทนดูไม่ไหวก็เลยเข้าไปพาเธอไปเอง”

พูดจบ เซียวซู่ย่อตัวลง มองตาของเธอ “เสี่ยวไป๋ ฉันพูดความจริงทั้งนั้นเลยนะ นี่มันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว วันนั้นไม่ได้ตั้งใจทิ้งเธอโดยที่ไม่สนใจเลยจริงๆนะ หลังจากนั้นฉันก็ยังไปหาเธอที่ซูเปอร์มาร์เก็ตอีกทีนะ”

“อืม” เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มจางๆออกมา พลางพยักหน้า “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

เธอดูเหมือนว่าจะไม่มีความผิดปกติใดๆ เหมือนกับว่าได้ยอมรับคำอธิบายของเขาแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไม ในใจของเซียวซู่ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่เลย

เขากุมมือของเสี่ยวไป๋แน่น “ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เธอก็สำคัญที่สุด อย่าคิดมากเลย ตกลงมั้ย?”

“อืม”

ความไม่สบายใจของเซียวซู่ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ

จวบจนเจียงเสี่ยวไป๋คลอดลูกเสร็จแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋กลัวเจ็บ ก็เลยไม่ยอมผ่าคลอด เพราะว่าพอคิดว่าเธอจะต้องเปิดปากแผลที่ท้อง เธอก็เหงื่อไหลอาบออกมาแล้ว

ดังนั้นแล้วครั้งนี้ก็เลยเลือกคลอดแบบธรรมชาติ

แต่เพราะว่าท้องใหญ่เกินไป กระบวนการคลอดจึงไม่ราบรื่น ในระหว่างที่จนปัญญาอยู่นั้นเองก็เลยต้องเลือกการผ่าคลอดแทน