เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1523
บทที่1522 คุยกันอย่างนี้เลยค่ะ
เหลียงหย่าเหอโมโหมาก หลังจากตอนที่มารดาของเจียงเสี่ยวไป๋มาบอกว่าเสี่ยวไป๋มีท่าทางแปลกๆ ทั้งสองคนก็เริ่มปรึกษากัน พอรู้ว่าเสี่ยวไป๋มีความคิดจะจากไป เหลียงหย่าเหอก็แทบจะทรุด
หลังจากนั้นเธอกับตู้เซียวหยู่ก็พยายามช่วยกันคิดหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้
สุดท้ายทั้งสองคนก็คิดวิธีที่น่าจะมีทางสำเร็จที่สุดออกมาได้ นั่นก็คือใช้ลูกเป็นที่ยึดเหนี่ยวเจียงเสี่ยวไป๋ไว้
ตอนแรกเป็นตู้เซียวหยู่ที่จับพิรุธได้ก่อนจึงพูดขึ้นมา “ช่วงนี้เสี่ยวไป๋ไม่ยอมอุ้มลูกเลยค่ะ ดิฉันเดาว่าเธอคงคิดว่าถ้าอุ้มลูกย่อยๆ แล้วจะรู้สึกผูกพันจนไม่อยากจากไป”
พอได้ยินอย่างนั้น เหลียงหย่าเหอก็รีบพูดขึ้นมา “ใช่แล้วค่ะ เพราะเธอเป็นคนอุ้มท้องมาสิบเดือน เธอจะต้องมีความคิดแบบนี้แน่นอน ดังนั้นพวกเราก็ต้องใช้แผนซ้อนแผน ให้เธอเป็นคนดูแลลูกเอง”
“ดูแลยังไงคะ เด็กคนนี้ใจแข็งเหลือเกิน ดิฉันกลัวว่าเธอจะยิ่งต่อต้านมากขึ้นน่ะสิคะ”
“เราไม่จำเป็นต้องพูดค่ะ”
“ไม่ต้องพูด แล้วเราจะทำยังไงคะ”
สุดท้ายจึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมา พอเซียวซู่กลับมาเขาก็ถูกดึงเข้าไปในห้องทันที หลังจากนั้นทั้งสามคนก็นั่งรออยู่ในห้องพร้อมกัน
และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เพราะการรอคอยมันยาวนานมาก เหลียงหย่าเหอกับตู้เซียวหยู่ยังพอจะทนได้
แต่เซียวซู่กลับแทบจะนั่งไม่สุข
เพราะเขาไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ยิ่งไม่รู้เรื่อง เขายิ่งรู้สึกหวาดกลัวและกังวลใจ
พอได้ยินเหลียงหย่าเหอด่าเขา เขาจึงต้องถามออกมาเอง “แม่ครับ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ครับ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้”
“แกยังจะกล้ามาถามอีกเหรอ ตัวแกเองไปทำอะไรให้เสี่ยวไป๋โกรธได้ถึงขนาดนี้”เหลียงหย่าเหอโมโหจนหยิบของขึ้นมาโยนใส่เซียวซู่ โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นลูกชายของตนเอง
แต่ตู้เซียวหยู่ที่นั่งอยู่ด้านข้างห้ามไว้ซะก่อน“คุณแม่เซียวซู่อย่าเพิ่งร้อนใจไปค่ะ ใจเย็นไว้ก่อนนะคะ เซียวซู่เขาทำดีที่สุดแล้ว”
“ดีเหรอคะ ถ้าเขาทำดีพอ จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาเหรอคะ เสี่ยวไป๋ถูกแกรังแกจนจะหนีไปอยู่แล้ว แกยังจะมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่อีกหรือไง แกมีสมองคิดบ้างไหม ภรรยากับลูกของตัวเองยังดูแลไว้ไม่ดี แกยังจะมีประโยชน์อะไรอีก”เหลียงหย่าเหอโมโหแล้วจริงๆ เพราะเธอชอบเสี่ยวไป๋มาก ตอนนี้เสี่ยวไป๋ยังมีหลานให้เธออีก เหลียงหย่าเหอยิ่งพอใจมากขึ้นรู้สึกว่าเสี่ยวไป๋เป็นเหมือนดาวแห่งความโชคดีของครอบครัวเธอ
แต่เธอกลับคิดไม่ถึงเลยว่าเซียวซู่จะทำให้อีกฝ่ายโกรธจนจะจากไปแบบนี้
ส่วนเซียวซู่ที่ได้ยินคำพูดของเหลียงหย่าเหอก็นิ่งอึ้งไปทันที
“แม่พูดว่าอะไรนะครับ”
จะ… จากไปอะไรกัน
เสี่ยวไป๋… คิดจะไปจากเขาอย่างนั้นเหรอ
ตั้งแต่วันที่เธอคลอดลูก ภายในใจของเซียวซู่ก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ ในที่สุดก็เกิดขึ้นจริงๆ
เขายืนอึ้งอยู่ที่เดิม ส่วนเหลียงหย่าเหอก็ยังคงด่าเขาไม่หยุด แต่น่าเสียดายที่คำพูดของเหลียงหย่าเหอ ไม่เข้าไปในประสาทหูของเซียวซู่เลยแม้แต่คำเดียว
คงจะเป็นเพราะท่าทางในตอนนี้ของเซียวซู่น่าสงสารมาก ตู้เซียวหยู่จึงรีบห้ามเหลียงหย่าเหอไว้ก่อน “เอาล่ะค่ะ คุณอย่าเพิ่งด่าเขาเลย เขาเองก็คงจะเสียใจมากเช่นกัน”
หลังจากนั้นเธอก็เดินมาหยุดลงตรงหน้าเซียวซู่ แล้วพูดเสียงเบา “พวกแม่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกลูกทั้งสองคน บอกตามตรงว่าพวกแม่แทบจะไม่เข้าใจเลย ดังนั้นถึงแม้แม่อยากจะช่วยก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้มาก เรื่องนี้มีแค่พวกลูกที่จัดการได้”
หลังจากที่รู้ความคิดของเจียงเสี่ยวไป๋ เซียวซู่คิดได้แค่ว่ามีแค่เขาที่จะจัดการเรื่องนี้ได้
ถึงแม้เขาจะอธิบายไปแล้ว แต่ดูเหมือนเสี่ยวไป๋จะถือสาเรื่องในวันนั้นมาก เขาจะทำอย่างไรดี
ทั้งๆที่เขาอธิบายไปแล้ว แต่เธอก็ยังเป็นอย่างนี้ จะให้เขาทำอย่างไรล่ะ
ในเวลานี้ เซียวซู่หมดสิ้นหนทางแล้วจริงๆ เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรถึงจะรั้งเจียงเสี่ยวไป๋ไว้ได้
ส่วนเจียงเสี่ยวไป๋ที่กำลังอยู่ในห้อง เธอกำลังอุ้มลูกแล้วกล่อมเบาๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความผูกพันระหว่างแม่ลูกหรือเปล่า หลังจากที่เธออุ้มลูกขึ้นมา ลูกก็หยุดร้องไห้ไปเลย และยังมองหน้าเธอตาแป๋ว
แววตาคู่นั้นมองจนเจียงเสี่ยวไป๋ใจแทบสลาย อีกทั้งลูกยังตัวเล็กมาก อุ้มไว้ในอ้อมกอดแล้วนุ่มนิ่มอบอุ่นจนเธอแทบไม่อยากปล่อยไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่