เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1525
บทที่1524 แผนง้อเมีย
เจียงเสี่ยวไป๋ชะงักไป “หมายความว่าอะไรคะ”
“เมื่อก่อนผมทำงานเพื่อเก็บเงิน ตอนนี้ผมทำงานเพื่อหาเงินให้คุณได้ใช้ ถ้าหากคุณจากผมไป แล้วผมจะหาเงินไปเพื่ออะไรกัน”
เจียงเสี่ยวไป๋คิดไม่ถึงเลยว่าเซียวซู่จะพูดแบบนี้ออกมา จึงตกตะลึงไปสักพัก ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
สักพักเธอถึงได้ยิ้มเยาะ “คุณอย่าคิดว่าคุณพูดแบบนี้ แล้วฉันจะยกโทษให้คุณนะคะ เซียวซู่ ใช้แผนสงสารมันใช้กับฉันไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าคุณไม่อยากทำงานแล้ว คุณก็ไม่ต้องทำ”
พอพูดจบเธอก็หันหลังแล้วนอนหลับไปเลย ไม่สนใจเซียวซู่อีก
เซียวซู่ไม่พูดอะไร ได้แต่นั่งมองแผ่นหลังของเธอนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว
ตอนกลางคืน เจียงเสี่ยวไป๋นอนกอดลูกไว้ เซียวซู่นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ อาจจะเป็นเพราะกลัวเธอหนีไป ดังนั้นเซียวซู่จึงดื้อดึงจะนอนห้องเดียวกับเธอ
แต่เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ให้เขานอนบนเตียง ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง
เจียงเสี่ยวไป๋ตื่นนอน ตอนที่กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ กลับพบว่าเซียวซู่กำลังนอนพาดอยู่ข้างเตียง
หลายวันมานี้เขาทำแบบนี้มาตลอด ไม่ได้นอนพักผ่อนดีๆเลย บริเวณขอบตาเริ่มคล้ำหมอง หนวดเคราเริ่มขึ้น ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าที่เดิมทีมีรอยแผลเป็น พอไม่ทำความสะอาดจึงยิ่งดูหน้าโหดขึ้นอีกหลายส่วน
พอเห็นรอยแผลเป็นนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็ยื่นมือออกไปแตะอย่างลืมตัว
ตอนที่ใกล้จะแตะโดนรอยแผลเป็นของเซียวซู่ มือของเจียงเสี่ยวไป๋ก็หยุดชะงักค้าง ก่อนจะดึงกลับมา
แปะ
เซียวซู่รีบดึงมือบางของเธอมากุมไว้ ก่อนจะลืมตามามองเธอ
การกระทํานี้ทำให้เจียงเสี่ยวไป๋ใจเต้นแรง
“ปล่อยมือฉันค่ะ”
เธออยากจะดึงมือกลับมา เซียวซู่ใช้แรงเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง
“คุณเกลียดผมถึงขนาดนี้เลยเหรอครับ”เขาถามอย่างเสียใจ “แม้แต่หน้าของผมคุณก็ไม่ยอมแตะแล้ว หรือว่าคุณจะรู้สึกว่ารอยแผลเป็นบนหน้าผมน่าเกลียด และรู้สึกเสียใจที่แต่งงานกับผมแล้ว”
อะไรนะ ทำไมถึงได้โยงเรื่องราวไปที่รอยแผลเป็นบนหน้าเขาไปได้
“คุณกำลังพูดบ้าอะไรของคุณอยู่ ตอนที่ฉันรู้จักกับคุณ หน้าคุณก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว ถ้าฉันรังเกียจรอยแผลเป็นบนหน้าคุณฉันจะยอมแต่งงานกับคุณหรือไง”
“แล้วทำไมถึงจะจากผมไปล่ะครับ”เซียวซู่กุมมือเธอไว้แน่น ก่อนจะพูดเสียงทุ้ม “คนน่าเกลียดอย่างผม แม้แต่ตัวผมเองยังรับไม่ได้ แต่คุณกลับรับได้ ตอนนี้คุณกลับจะจากผมไปเพราะเรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อยอย่างนั้นเหรอครับ”
“ความเข้าใจผิดเล็กน้อยอย่างนั้นเหรอคะ”เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มเยาะก่อนจะมองหน้าเขา “ตอนนี้คุณคงจะรู้สึกว่าเรื่องนี้ฉันเล่นใหญ่ไปเอง เดิมทีที่คุณทิ้งฉันไปไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร มันเป็นแค่การเข้าใจผิดเล็กน้อย เล็กจนไม่รู้จะเล็กอย่างไร ใช่ไหมคะ”
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะครับ”
“แล้วคุณหมายความว่าอะไรคะ”เจียงเสี่ยวไป๋พูดใส่เสียง “คุณบอกมาสิคะว่าหมายความว่าอะไร”
พูดถึงประโยคสุดท้าย ขอบตาของเจียงเสี่ยวไป๋ก็แดงก่ำ น้ำตาเริ่มผุดออกมา ในช่วงที่ใกล้จะร่วงลงมา เธอก็รีบหันกลับ ไม่ยอมให้เซียวซู่ได้เห็นน้ำตาของเธอ
แต่เซียวซู่ก็ยังเห็นหยดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ แล้วหยดลงบนหลังมือของเธอ พอเห็นเจียงเสี่ยวไป๋เป็นแบบนี้ เซียวซู่รู้สึกเหมือนถูกกรีดหัวใจ และรู้สึกโกรธตัวเองมาก
เขาไม่พูดอะไร รีบเข้าไปกอดเจียงเสี่ยวไป๋ไว้ แล้วเกยคางลงบนศีรษะของเธอ ก่อนจะพูดพึมพำ
“ขอโทษ ขอโทษครับ ผมผิดเอง คุณอย่าร้องไห้เลยนะ ที่ผมพูดเมื่อตะกี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นนะครับ”
“เป็นความผิดของผมเอง ผมมันไม่ได้เรื่อง ทั้งที่รั้งคุณไว้ไม่ได้ แต่ก็ยังทำให้คุณโกรธอีก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่