เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1526
บทที่1525 ผมรักคุณจริงๆนะครับ
หลังจากวางสายไป เซียวซู่ก็นั่งเหม่อลอยอยู่ข้างเตียง
คุณชายเย่แนะนําแผนให้เขา แต่เขากลับฟังไม่ค่อยเข้าใจ แผนเจ็บตัวเรียกร้องความสงสารใช้อย่างไร
ถ้าใช้แผนนี้ก็จะสามารถรั้งเจียงเสี่ยวไป๋ไว้ได้อย่างนั้นเหรอ
แล้วถ้าหากว่าทำให้เธอยิ่งโมโหมากขึ้นล่ะ
พอนึกถึงตรงนี้ เซียวซู่ก็รู้สึกปวดหัวแล้ว
หลายวันมานี้ตอนที่ทุกคนกินข้าวพร้อมกัน บรรยากาศบนโต๊ะอาหานก็จะเงียบมาก เหลียงหย่าเหอได้แต่พยายามสร้างบรรยากาศขึ้นมา เธอสั่งให้เซียวซู่ตักอาหารใส่ชามข้าวของเจียงเสี่ยวไป๋
เพราะมีผู้ใหญ่อยู่ด้วย ทำให้เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ได้ทำสีหน้าต่อต้าน ตอนที่เซียวซู่ตักอาหารใส่ชามของเธอ เธอก็จะหันหน้าไปทางเหลียงหย่าเหอแล้วพูด “ขอบคุณค่ะคุณแม่ คุณแม่รีบกินข้าวเถอะค่ะ”
“จ๊ะๆ ลูกเองก็กินเยอะๆนะอย่าปล่อยให้หิว การอยู่เดือนต้องระวังตัวให้มาก”เจียงเสี่ยวไป๋นิ่งคิด ก่อนจะพูดขึ้นมากะทันหัน “แม่คะ หนูอยู่เดือนมาครึ่งเดือนแล้ว บ่ายวันนี้หนูขอออกไปข้างนอกหน่อยจะได้ไหมคะ”
พอได้ยินว่าเธออยากออกไปข้างนอก ทุกคนบนโต๊ะอาหารก็พากันวางชามข้าวลง แล้วมองมาที่เธออย่างตื่นตัว การกระทำที่ทำพร้อมเพรียงกันทำให้เจียงเสี่ยวไป๋ไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
“พวกคุณแม่เป็นอะไรไปคะ นี่มันผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว หนูคิดว่าหนูน่าจะออกไปข้างนอกได้บ้างแล้ว หนูเห็นพวกดาราก็กลับไปทำงานได้ปกติ หนูเองก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะคะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นจ้ะลูก เดิมทีนี่มันก็เป็นการอยู่เดือน และยังไม่ถึงหนึ่งเดือนเลย ทางที่ดีอย่าเพิ่งออกไปไหนเลยนะจ๊ะ พวกดาราไม่เหมือนกับพวกเรา สุขภาพร่างกายของเราสำคัญที่สุด”เหลียงหย่าเหอรีบจับมือของเจียงเสี่ยวไป๋ไปจับไว้ “แล้วอีกอย่างนะจ๊ะ ลูกจะออกไปทำอะไร หรือว่ามีอะไรที่อยากได้ ถ้ามีอะไรขาดเหลือก็ให้เซียวซู่ไปซื้อให้ก็ได้”
เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มๆ ก่อนจะพูด “แม่คะ หนูอยากจะซื้อของจริงๆค่ะ แต่เซียวซู่เขาซื้อให้ไม่ได้หรอกค่ะ ดังนั้นหนูเลยตัดสินใจว่าจะไปซื้อเอง แล้วหนูก็อยากไปเดินซื้อของกับเพื่อนบ้าง”
“อย่าเพิ่งไปเลยนะลูก นั่งอยู่เดือนให้เสร็จก่อน”ตู้เซียวหยู่ที่นั่งอยู่ด้วยหันหน้าไปมองเจียงเสี่ยวไป๋อย่างห้ามปราม “อย่าสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นสิลูก
ในตอนที่เซียวซู่ได้ยินเจียงเสี่ยวไป๋บอกว่าอยากจะออกไปข้างนอก เขาก็เหมือนถูกจี้สกัดจุดนั่งมองหน้าเจียงเสี่ยวไป๋นิ่ง
แต่น่าเสียดายที่เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ยอมมองมาที่เขาเลย เหมือนจะคิดว่าเขาเป็นคนไร้ตัวตน
ทำไมเธอถึงได้ขอออกไปข้างนอก หรือว่าเธออยากจะจากไปแล้วจริงๆ
พอคิดถึงตรงนี้ เซียวซู่ก็รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบของเขามืดมิดลงไป
ไม่ ไม่ได้นะ เสี่ยวไป๋จะไปไหนไม่ได้เด็ดขาด
พอนึกถึงตรงนี้ เซียวซู่ก็รีบคว้าข้อมือของเจียงเสี่ยวไป๋มาจับไว้ แล้วดึงเธอให้ลุกขึ้นมา
เจียงเสี่ยวไป๋ที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ ถูกเซียวซู่ดึงให้ลุกขึ้นมากะทันหัน ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งตัวได้ เธอก็ถูกอุ้มขึ้น แล้วตรงเข้าไปในห้องทันที
ผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายยังนั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร เจียงเสี่ยวไป๋คิดไม่ถึงเลยว่าเซียวซู่จะทำแบบนี้ รอจนเธอตั้งตัวได้ ใบหน้าของเธอก็เริ่มร้อนรุ่ม แล้วเริ่มทุบไหล่เซียวซู่ไม่หยุด
“คุณทำบ้าอะไรของคุณ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ พวกคุณแม่กำลังมองพวกเราอยู่คุณไม่รู้หรือไงกัน”
เหลียงหย่าเหอที่เห็นภาพเหตุการณ์นี้ เธอโมโหจนแทบจะพุ่งตัวเข้าไป แต่กลับถูกตู้เซียวหยู่ดึงรั้งไว้ได้ก่อน
“อย่าเข้าไปค่ะ มันเป็นเรื่องของพวกลูกๆ ให้พวกเขาสองคนแก้ปัญหากันเองดีกว่านะคะ”
“แต่ว่าท่าทางของตาเซียวซู่ เขาจะทำร้ายหนูเสี่ยวไป๋หรือเปล่าคะ ไม่ได้ค่ะไม่ได้ ดิฉันต้องไปดูสักหน่อยค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่