เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1531

บทที่1530 อย่าหันกลับมา

ทั้งหนัก ทั้งเจ็บ

เจียงเสี่ยวไป๋ผลักเขาไม่ไหว จึงได้แต่ปล่อยให้เขาลิ้มรสริมฝีปากของเธอจนกว่าจะเพียงพอ เขาใช้ลิ้นควานไปทั้งโพรงปากของเธอจนกว่าจะพอใจ

ตอนแรกเธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นบุหรี่ที่รุนแรงมาก แต่ในช่วงหลังเธอเองก็ลืมไปแล้วว่าตัวเองกลืนกลิ่นบุหรี่เข้าไปมากน้อยแค่ไหน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เซียวซู่ถึงได้ยอมปล่อยเธอ แล้วก้มศีรษะลงมาให้หน้าผากชิดกัน ก่อนจะจ้องมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง

“ไปเถอะ ผมจะรอคุณกลับมาเสมอ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็จะรอ”

พอพูดจบ เซียวซู่ก็ปล่อยมือจากไหล่ของเธอ แล้วยังผลักให้เธอเดินไปข้างหน้า เดิมทีเจียงเสี่ยวไป๋นึกว่าเขาจะไม่ยอมให้เธอจากไปซะแล้ว ที่แท้มันก็เป็นจูบแห่งการจากลานี่เอง

“อย่าหันกลับมา ถ้าคุณยังไม่คิดจะกลับมาอยู่เคียงข้างผม คุณก็อย่าให้ความหวังกับผม”

ตอนที่พูดประโยคนี้ ขอบตาของเซียวซู่แดงก่ำ

ผู้ชายสูงหนึ่งร้อยแปดสิบกว่าเซนติเมตรกลับยืนตาแดงมองแผ่นหลังของเจียงเสี่ยวไป๋ภายใต้สายตาของผู้คนจำนวนมากในสนามบิน

ภายในใจของเจียงเสี่ยวไป๋เหมือนถูกเข็มหลานพันเล่นทิ่มแทง ในขณะที่น้ำตากำลังจะไหล เธอรีบหันหลังแล้วเดินเข้าไปที่จุดตรวจโดยไม่หันกลับมาอีกเลย

หลังจากผ่านกระบวนการตรวจเรียบร้อย ก็ยังมีสายตาคู่หนึ่งมองตามแผ่นหลังเธอไป สุดท้ายเจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมามอง

หลังจากเธอรับกระเป๋าเดินทางมา เธอก็เดินลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปภายในสนามบินทันที

ถ้าดูจากแผ่นหลังของเธอ จากมุมมองของเซียวซู่เธอเดินไปอย่างเด็ดเดี่ยวมั่นคง ไม่มีแม้แต่ความเสียใจ

แต่ในตอนนี้เจียงเสี่ยวไป๋กลับน้ำตานองหน้า อย่าว่าแต่เซียวซู่ไม่ให้เธอหันกลับเลย ตัวเธอเองก็ไม่กล้าหันกลับไปเหมือนกัน

ตลอดช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันมา ความรักที่เธอมีต่อเซียวซู่มันลึกซึ้งมากในระดับหนึ่ง การที่เธอเลือกจะเดินจากไป เธอเองก็รู้สึกปวดใจจนใจแทบขาด

แต่เธอรู้สึกว่าถ้าเธอไม่จากไป เรื่องบางเรื่องเธอก็ข้ามผ่านไปไม่ได้เหมือนกัน

เธอไม่อยากยอมทนความเสียใจเพื่อลูก เธอเชื่อว่าเซียวซู่จะดูแลลูกได้

เธอเป็นแม่ที่ใจร้ายมากจริงๆ

เจียงเสี่ยวไป๋เดินลากกระเป๋าเดินทาง แล้วก้าวเดินอย่างรวดเร็ว เพราะคนที่เดินไปเดินมาต่างก็มองมาที่เธอกันหมด เธอไม่มีเวลามาสนใจ เธอเดินไปหาห้องน้ำ แล้วปรับอารมณ์ตัวเองให้เป็นปกติ

หลังจากปรับอารมณ์เรียบร้อย เจียงเสี่ยวไป๋ก็ตบหน้าตัวเองสองสามที เพื่อพยายามยิ้มหน้ากระจก

ไม่เป็นไรหรอก เขาไม่รักเรา เราจากไปน่ะดีแล้ว เธอเดินจากมาอย่างมีศักดิ์ศรี เธอควรจะดีใจถึงจะถูก

ในเมื่อเขาไม่รักเธอ แล้วเธอยังจะหน้าด้านอยู่กับเขา นี่สิถึงจะเรียกว่าคนโง่

ดูสิ เจียงเสี่ยวไป๋ ว่าเธอกล้าหาญถึงขนาดไหน

หลังจากให้กำลังใจตัวเองเสร็จ อารมณ์ของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ดีขึ้นเล็กน้อย หลังจากนั้นเธอก็เดินลากกระเป๋าไปรอขึ้นเครื่อง

ส่วนอีกด้าน

เซียวซู่เดินเปิดประตูเข้ามา เดิมทีเขาคิดจะเดินไปดูลูกสักหน่อย แต่พอเดินเข้าไปถึงได้เห็นว่าไฟในห้องถูกเปิดสว่าง เหลียงหย่าเหอกับตู้เซียวหยู่นั่งรอเขาอยู่ในนั้น ขอบตาของทั้งสองคนแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าเพิ่งร้องไห้เสร็จ

ทั้งสามคนมองหน้ากัน ก่อนที่เหลียงหย่าเหอจะลุกขึ้นจากโซฟา แล้วเดินเข้าไปหาเซียวซู่ ก่อนจะทั้งดุทั้งด่าเซียวซู่อย่างหนัก

“เจ้าลูกไม่ได้เรื่อง ฉันคลอดแกมาให้เสียทรัพยากรธรรมชาติทำไมกันนะ เมียตัวเองยังรั้งไว้ไม่อยู่ แกยังจะทำอะไรได้อีก”