เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1532

บทที่ 1531 กลับประเทศมาดูลูก

“แน่นอน ฉันรู้จักนิสัยใจคอของลูกสาวฉันดี และอีกอย่างฉันก็จะไม่หลอกคุณ”

หลังจากได้รับการรับประกันจากแม่ยาย เซียวซู่ก็ฟื้นคืนชีพ ไปดื่มโจ๊กแล้วพักผ่อน

อาจจะเป็นความคิดถึงและความคาดหวัง หลังจากการทำเรื่องต่างๆ ต่อเนื่องก็เริ่มมีพลัง ตัวเองจึงไปดูแลลูก ให้นมผงลูก ให้เขาปัสสาวะและทุกอย่าง

เขาเปลี่ยนจากชายหนุ่มแข็งแรงกลายมาเป็นพ่อบ้านรับผิดชอบเรื่องในบ้าน

และระหว่างที่รอคอย เซียวซู่ยังรักษาตนอย่างดี ทุกวันเดินทางอยู่แค่สองที่คือออกจากบ้านไปทำงานเลิกงานก็ตรงกลับบ้านมาดูแลลูก

ในบริษัทถึงขั้นที่ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่เห็นเขาอยู่คนเดียวก็อยากใกล้ชิดเขา

หญิงสาวเริ่มเข้าหา “ฉันไม่รังเกียจที่คุณเคยแต่งงานค่ะ และก็ไม่รังเกียจที่คุณมีลูก ฉันยินดีรับเด็กเป็นลูกแท้ๆ ของตัวเองค่ะ”

มันเป็นความจริงใจมากจริงๆ

เซียวซู่พูดด้วยสีหน้าไม่พอใจมาก “ขอโทษด้วย แต่ผมรังเกียจ ผมรอภรรยาของผมกลับมาอยู่ตลอดเวลา”

หญิงสาวหน้าซีดไปเล็กน้อย พูดด้วยเสียงต่ำว่า “เธอจากไปแล้วนะคะ กลัวว่าจะไม่กลับมาอีกแล้วหรือเปล่า คุณจะรออย่างเป็นทุกข์แบบนี้ต่อไป จะรอไปจนถึงเมื่อไร”

เซียวซู่ยิ้มและพูดว่า “รอถึงเมื่อไรก็ได้ ยังไงชีวิตนี้ผมก็รอเพียงเธอ จะไม่มีผู้หญิงคนอื่นอีกแล้วครับ”

มั่นคงและอ่อนโยน

เห็นเซียวซู่เป็นแบบนี้ หญิงสาวก็ทั้งเสียใจและทั้งอิจฉามากในเวลาเดียวกัน สามารถถูกผู้ชายแบบนี้รักมันจะมีความสุขแค่ไหนกันนะ แต่เธอรู้ว่าตัวเองไม่สามารถบังคับเขาได้ ได้แต่พูดกับเขาว่า “งั้นก็ได้ค่ะ ขออวยพรให้คุณรอจนสามารถได้ภรรยาของคุณกลับมาแน่นอน”

ได้ฟังสิ่งนี้ สีหน้าท่าทางของเซียวซู่ก็ผ่อนคลายลง เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย

“ขอบคุณครับ ขออวยพรให้คุณค้นพบความสุขที่เป็นของคุณเองในเร็ววันเหมือนกัน”

เห็นว่าในที่สุดเขาก็มองตรงมาที่ตนจนได้ก็พลันตาแดง จากนั้นก็ยกมือขึ้นเอาผมทัดหู “ฉันคิดว่าคงไม่พบหรอกค่ะ ที่จริงแล้วฉันก็ไม่ได้ชอบคุณ ฉันเคยมีแฟนมาก่อน แต่ฉันไม่สามารถมีลูกได้ ดังนั้นเราจึงเลิกกัน”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้เธอก็หยุดนิ่ง ก่อนจะพูดช้าๆ ว่า “ในชีวิตนี้ฉันไม่สามารถมีลูกได้แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกว่าฉันเต็มใจที่จะรับเด็กเป็นลูกของตัวเอง”

เซียวซู่ชะงักไป คิดไม่ถึงว่าเธอจะไม่สามารถมีลูกได้ เขาค่อนข้างเกิดความเห็นอกเห็นใจ เนื่องจากคำพูดที่เธออวยพรให้ตน ดังนั้นเขาจึงปลอบใจเธอหนึ่งประโยค

“มันไม่สำคัญหรอกครับ หลังจากนี้คุณจะพบคนที่ยอมรับในตัวคุณได้แน่นอน”

“ขอบคุณค่ะ”

หลังจากเซียวซู่กลับบ้านก็มาดูแลลูกต่อ ต่อจากนั้นก็เขียนไดอารี่ และเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อให้รางวัลผลงานล่าสุดของเสี่ยวไป๋

นี่คือสิ่งที่เขาทำทุกวัน

ถึงแม้ว่าเจียงเสี่ยวไป๋จะจากไป แต่ผลงานของเธอยังคงอัปเดตทุกวัน ในทุกๆ วันเซียวซู่จะเข้าไปดูเนื้อหาที่ตีพิมพ์ขึ้นใหม่ของเธออย่างจริงจัง แล้วคาดเดาว่าวันนั้นๆ เธอจะอยู่ในอารมณ์ที่ดีหรือไม่ดี เซียวซู่ทำเรื่องแบบนี้จนกลายเป็นนิสัยไปแล้ว

และการดูเนื้อหาใหม่ประจำวันของเจียงเสี่ยวไป๋ ก็ทำให้เซียวซู่รู้สึกว่าที่จริงเธอยังไม่ได้จากตนไปไกลเกินไป ตนยังสามารถเห็นเธอได้ทุกวัน รู้สึกถึงเธอได้

จากนั้นหานมู่จื่อก็โทรมาถามความเป็นไปกับเซียวซู่ หลังจากที่รู้ว่าเจียงเสี่ยวไป๋จากไปแล้วเขาก็ถอนหายใจ แล้วก็ปลอบเขาสองสามประโยค

ในเรื่องนี้ คนที่รู้สึกผิดมากที่สุดก็คือเสี่ยวเหยียน