เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 154
สรุปบท บทที่153 ถูกรังแก: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
สรุปเนื้อหา บทที่153 ถูกรังแก – เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บท บทที่153 ถูกรังแก ของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย สือหวู อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่153 ถูกรังแก
เสี่ยวเหยียนจ้องมองเธอไปสักพัก จากนั้นจึงพูดอย่างตะกุกตะกัก
“งั้นถ้าคุณโดนลดตำแหน่งไปแล้ว จากนี้คุณจะทำยังไงดีล่ะ?”
ทำยังไงดี? เสิ่นเฉียวจะทำยังไงได้?
“ฉันยังมีตัวเลือกอีกหรอ?” เธอยิ้มอย่างขมขื่น
เสี่ยวเหยียนพยักหน้า “มีแน่นอน”
เสิ่นเฉียวยักคิ้วขึ้น
เสี่ยวเหยียนพูด “คุณสามารถเลือกงานทำความสะอาด หรือไปเป็นพนักงานทั่วไปไง ฉันรู้สึกว่า....คุณชายเย่ก็ถือว่าโอเคเลย อย่างน้อยยังให้ตัวเลือกกับคุณ”
เสิ่นเฉียว：“……”
เธอรู้สึกว่าเสี่ยวเหยียนสามารถถูกประเมินว่าเป็นเพื่อนรักที่เลวที่สุดก็ว่าได้
“ฉันพูดอย่างจริงจังเลยนะ ฉันรู้สึกว่าคุณไปเป็นพนักงานทำความสะอาดยังดีกว่า ถึงแม้ว่างานจะหนัก แต่ไม่มีคนมากมายมากลั่นแกล้งวางอุบายใส่คุณ ก่อนหน้านี้มีข่าวลือระหว่างคุณกับคุณชายเย่ ถ้าคุณไปทำงานกับพวกพนักงานทั่วไปละก็มีหวังผู้หญิงพวกนั้นจะกินหัวคุณล่ะสิ!”
ไม่ต้องให้เสี่ยวเหยียนบอกหรอก เสิ่นเฉียวเองก็สามารถรับรู้ได้
แต่ก่อนตอนที่เธอยังเป็นผู้ช่วยก็มีคนกล้าที่จะลงมือกับเธอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่เธอโดนลดตำแหน่งเลย
รู้สึกได้ว่าอนาคตอยู่ยากแน่ เสิ่นเฉียวหลับตาลงด้วยความรู้สึกที่เอือมระอา
“แต่คุณก็อย่ามองโลกในแง่ร้ายจนเกินไป ไม่แน่พอทุกคนเข้าใจคุณแล้วก็อาจจะไม่เกลียดคุณแล้วไง? คริคริคริ”
ถ้าเลือกได้ละก็เสิ่นเฉียวเลือกที่จะลาออกแน่นอน
แต่ช่วยไม่ได้ ตามที่เซียวซู่บอก เธอยังติดค้างเงินเดือนและโบนัสกับทางบริษัทอยู่
ท้ายที่สุดเสิ่นเฉียวคิดดูให้ดีแล้ว เธอเลือกที่จะทำงานกับพวกพนักงานทั่วไป
หลังจากที่เสี่ยวเหยียนรู้เรื่อง เธอก็อดไม่ได้ที่จะกังวลใจ “นี่มันเรื่องอะไรของคุณน่ะ? ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าคุณไปที่นั่นก็มีแต่โดนพวกเธอกินหัวไง? คุณยังส่งตัวเองไปถึงที่อีกหรอ?”
“คุณพูดไม่ผิด เรื่องที่ฉันโดนลดตำแหน่งทุกคนรู้เรื่องกันหมด ต่อให้ฉันไปเป็นพนักงานทำความสะอาด คุณคิดว่าทุกคนก็จะปล่อยฉันไปอย่างนั้นหรอ? ถึงตอนนั้นพวกเธอก็ต้องคิดหาวิธีจัดการฉันอยู่ดี ถ้ามันเป็นแบบนี้แล้ว ฉันไปเผชิญหน้ากับพวกเธอซึ่งๆหน้ายังจะดีกว่ารึเปล่า”
เมื่อฟังจบ เสี่ยวเหยียนจ้องมองเธอไปสักพัก อยู่ๆเธอก็พูดให้กำลังใจ “นึกไม่ถึงว่าคุณจะมีความกล้าขนาดนี้ จากนี้เป็นต้นไปเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นเราสองคนไม่รู้จักกันนะ! อย่าทำให้ฉันซวยไปด้วยนะ”
เสิ่นเฉียวหัวเราะ “โอเค”
เธอชินไปแล้วล่ะ
ต่อหน้าคนอื่นเย่โม่เซินก็บอกว่าเธอเป็นแค่ลูกน้องเท่านั้น ลับหลังเธอก็ไม่ใช่ภรรยาของเขา
ดังนั้นหลังจากที่เสี่ยวเหยียนพูดคำพูดนี้ออกมา เสิ่นเฉียวก็รู้สึกว่ามันคือเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว คนที่มีเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ใครจะไปชอบกัน?
หลังจากที่เสิ่นเฉียวเก็บของเรียบร้อยแล้วเธอก็ไปรายงานตัว เป็นไปตามที่เธอคิดทุกอย่าง ตอนที่พึ่งมาถึงหัวหน้าก็แสดงอำนาจให้เธอเห็นทันที
พาเธอไปที่โต๊ะทำงานตัวหนึ่ง “จากนี้เป็นต้นไปที่นี่คือที่ทำงานของคุณ คนที่พึ่งมาใหม่ก็ต้องรู้กฎระเบียบ รุ่นพี่ให้คุณทำอะไรก็กระตือรือร้นหน่อย เข้าใจมั้ย?”
เมื่อฟังคำพูดนี้จบ เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าหัวหน้าคนนี้ก็ไม่ได้ร้ายขนาดนั้น แต่....เข้มงวดเป็นอย่างมาก
เสิ่นเฉียวพยักหน้า
เมื่อหัวหน้าเดินออกไป พนักงานกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านข้างก็เริ่มพูดถกเถียงกันขึ้นมา
“ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นคนแบบไหนก็กล้าที่จะยัดเข้ามาในบริษัทจริงๆ คิดว่าตัวเองสามารถเป็นผู้ช่วยท่านประธานได้ สุดท้ายตอนนี้กลับโดนลดตำแหน่ง แถมยังลดลงมาต่ำขนาดนี้”
“ฉันได้ยินมาว่าท่านประธานลดตำแหน่งให้เธอเลือกว่าจะเป็นพนักงานทำความสะอาดหรือเป็นพนักงานทั่วไป เธอเลือกที่จะเป็นพนักงานทั่วไป”
“จริงๆเลย หน้าตาอย่างเธอไปเป็นพนักงานทำความสะอาดน่ะเหมาะที่สุดแล้ว มาอยู่ตรงนี้กับพวกเราทำไมกัน? ผู้หญิงที่อาศัยการหลับนอนแบบนี้ นอกจากเก่งเรื่องบนเตียงแล้วอย่างอื่นก็คงจะทำอะไรไม่เป็นสินะ ไปเป็นพนักงานทำความสะอาดน่ะดีที่สุดแล้ว”
“ขอโทษด้วยนะ พวกคุณไม่ใช่หัวหน้าของฉัน ฉันก็ไม่ใช่ผู้ช่วยส่วนตัวของพวกคุณ พวกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกให้ฉันไปทำอะไรให้พวกคุณ”
คอมพิวเตอร์ค่อนข้างช้า หลังจากที่เสิ่นเฉียวเปิดคอมแล้วเธอก็กดเข้าไปในโปรแกรมฆ่าไวรัส จากนั้นสแกนไวรัสในคอมหนึ่งรอบ
คนที่อยู่ด้านข้างกำลังมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น “หึ โอเค พวกเราไม่วิธีที่จะทำอะไรคุณได้สินะ? งั้นหัวหน้าจะมีสิทธิ์หรือไม่? คุณคอยดูละกัน!”
เสิ่นเฉียวไม่สนใจพวกเธอ เธอยังคงจัดการกับคอมพิวเตอร์ของตัวเองต่อไป
เธอรู้ดีว่าคนเหล่านี้ล้วนแต่อยากจะกินหัวของเธอ แต่เธอก็รู้ดี ต่อให้เธอซื้อของให้ทุกคนแล้ว ทุกคนก็มีแต่หัวเราะเยาะเธอมากขึ้นเท่านั้น
ดังนั้น เธอจึงแข็งกร้าวเช่นนี้ต่อไป ไม่มีอะไรที่เธอต้องถอยและติดสินบนอะไร
ในวันนี้เธอมาถึงจุดนี้แล้ว เธอทำได้เพียงหากพวกเธอจะใช้ลูกเล่นไหนมาเธอก็ต้องรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นให้ได้
เมื่อผ่านไปสักพัก หัวหน้าเรียกเธอเข้าไปในห้องทำงาน จากนั้นมอบแฟ้มเอกสารหลายเล่มให้กับเธอ
“เอกสารข้างในนี้คือสิ่งที่ต้องใช้ในการประชุมตอนเย็น ประชุมจะเริ่มในอีกหนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ คุณไปจัดการให้เรียบร้อยภายในหนึ่งชั่วโมง”
เมื่อฟังจบ เสิ่นเฉียวรับแฟ้มเอกสารมาแล้วพลิกดูด้านในของแฟ้ม เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย “หัวหน้า อันนี้ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงในการจัดการให้เสร็จ มันค่อนข้างจะยากรึเปล่า?”
หัวหน้าเงยหน้าขึ้นมามองเธอ “ค่อนข้างยาก? คนที่ก่อนหน้านี้เป็นถึงผู้ช่วยท่านประธานอย่างคุณ งานจัดการเอกสารไม่ใช่เรื่องที่คุณควรจะถนัดรึไง? อย่าบอกนะว่าคุณก็เป็นเหมือนกับที่พวกเธอพูดมาว่าไม่มีความสามารถเลยสักนิด??”
เสิ่นเฉียว “....ไม่ใช่ ฉันจะไปจัดการให้เสร็จ”
เมื่อพูดจบเสิ่นเฉียวก็ถือแฟ้มเอกสารแล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน
ผู้หญิงหลายคนยืนล้อมอยู่รอบๆโต๊ะของเธอ พวกเธอจ้องมองเธอที่กำลังทุกข์อย่างมีความสุข
“เธอไม่ใช่บอกหรอว่าพวกเราไม่สามารถเรียกใช้เธอได้? ตอนนี้โดนหัวหน้าจิกหัวใช้แล้วสินะ? เอกสารมากมายขนาดนั้น ฉันจะดูว่าเธอจะจัดการทั้งหมดนี้ให้เสร็จก่อนที่จะเริ่มประชุมได้ยังไง ถ้าจัดการไม่เรียบร้อยละก็พวกเราสามารถไล่เธอออกไปจากแผนกได้มั้ย? ยังไงซะบริษัทตระกูลเย่ไม่เคยเลี้ยงคนที่ไร้ความสามารถเอาไว้!”
เสิ่นเฉียวไม่ได้สนใจคำพูดไร้สาระเหล่านั้น แต่เธอกลับนั่งอยู่หน้าคอมแล้วเปิดแฟ้มเอกสารออกมา จากนั้นตั้งใจจัดการกับเอกสาร
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่