เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 154

บทที่153 ถูกรังแก

เสี่ยวเหยียนจ้องมองเธอไปสักพัก จากนั้นจึงพูดอย่างตะกุกตะกัก

“งั้นถ้าคุณโดนลดตำแหน่งไปแล้ว จากนี้คุณจะทำยังไงดีล่ะ?”

ทำยังไงดี? เสิ่นเฉียวจะทำยังไงได้?

“ฉันยังมีตัวเลือกอีกหรอ?” เธอยิ้มอย่างขมขื่น

เสี่ยวเหยียนพยักหน้า “มีแน่นอน”

เสิ่นเฉียวยักคิ้วขึ้น

เสี่ยวเหยียนพูด “คุณสามารถเลือกงานทำความสะอาด หรือไปเป็นพนักงานทั่วไปไง ฉันรู้สึกว่า....คุณชายเย่ก็ถือว่าโอเคเลย อย่างน้อยยังให้ตัวเลือกกับคุณ”

เสิ่นเฉียว：“……”

เธอรู้สึกว่าเสี่ยวเหยียนสามารถถูกประเมินว่าเป็นเพื่อนรักที่เลวที่สุดก็ว่าได้

“ฉันพูดอย่างจริงจังเลยนะ ฉันรู้สึกว่าคุณไปเป็นพนักงานทำความสะอาดยังดีกว่า ถึงแม้ว่างานจะหนัก แต่ไม่มีคนมากมายมากลั่นแกล้งวางอุบายใส่คุณ ก่อนหน้านี้มีข่าวลือระหว่างคุณกับคุณชายเย่ ถ้าคุณไปทำงานกับพวกพนักงานทั่วไปละก็มีหวังผู้หญิงพวกนั้นจะกินหัวคุณล่ะสิ!”

ไม่ต้องให้เสี่ยวเหยียนบอกหรอก เสิ่นเฉียวเองก็สามารถรับรู้ได้

แต่ก่อนตอนที่เธอยังเป็นผู้ช่วยก็มีคนกล้าที่จะลงมือกับเธอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่เธอโดนลดตำแหน่งเลย

รู้สึกได้ว่าอนาคตอยู่ยากแน่ เสิ่นเฉียวหลับตาลงด้วยความรู้สึกที่เอือมระอา

“แต่คุณก็อย่ามองโลกในแง่ร้ายจนเกินไป ไม่แน่พอทุกคนเข้าใจคุณแล้วก็อาจจะไม่เกลียดคุณแล้วไง? คริคริคริ”

ถ้าเลือกได้ละก็เสิ่นเฉียวเลือกที่จะลาออกแน่นอน

แต่ช่วยไม่ได้ ตามที่เซียวซู่บอก เธอยังติดค้างเงินเดือนและโบนัสกับทางบริษัทอยู่

ท้ายที่สุดเสิ่นเฉียวคิดดูให้ดีแล้ว เธอเลือกที่จะทำงานกับพวกพนักงานทั่วไป

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนรู้เรื่อง เธอก็อดไม่ได้ที่จะกังวลใจ “นี่มันเรื่องอะไรของคุณน่ะ? ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าคุณไปที่นั่นก็มีแต่โดนพวกเธอกินหัวไง? คุณยังส่งตัวเองไปถึงที่อีกหรอ?”

“คุณพูดไม่ผิด เรื่องที่ฉันโดนลดตำแหน่งทุกคนรู้เรื่องกันหมด ต่อให้ฉันไปเป็นพนักงานทำความสะอาด คุณคิดว่าทุกคนก็จะปล่อยฉันไปอย่างนั้นหรอ? ถึงตอนนั้นพวกเธอก็ต้องคิดหาวิธีจัดการฉันอยู่ดี ถ้ามันเป็นแบบนี้แล้ว ฉันไปเผชิญหน้ากับพวกเธอซึ่งๆหน้ายังจะดีกว่ารึเปล่า”

เมื่อฟังจบ เสี่ยวเหยียนจ้องมองเธอไปสักพัก อยู่ๆเธอก็พูดให้กำลังใจ “นึกไม่ถึงว่าคุณจะมีความกล้าขนาดนี้ จากนี้เป็นต้นไปเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นเราสองคนไม่รู้จักกันนะ! อย่าทำให้ฉันซวยไปด้วยนะ”

เสิ่นเฉียวหัวเราะ “โอเค”

เธอชินไปแล้วล่ะ

ต่อหน้าคนอื่นเย่โม่เซินก็บอกว่าเธอเป็นแค่ลูกน้องเท่านั้น ลับหลังเธอก็ไม่ใช่ภรรยาของเขา

ดังนั้นหลังจากที่เสี่ยวเหยียนพูดคำพูดนี้ออกมา เสิ่นเฉียวก็รู้สึกว่ามันคือเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว คนที่มีเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ใครจะไปชอบกัน?

หลังจากที่เสิ่นเฉียวเก็บของเรียบร้อยแล้วเธอก็ไปรายงานตัว เป็นไปตามที่เธอคิดทุกอย่าง ตอนที่พึ่งมาถึงหัวหน้าก็แสดงอำนาจให้เธอเห็นทันที

พาเธอไปที่โต๊ะทำงานตัวหนึ่ง “จากนี้เป็นต้นไปที่นี่คือที่ทำงานของคุณ คนที่พึ่งมาใหม่ก็ต้องรู้กฎระเบียบ รุ่นพี่ให้คุณทำอะไรก็กระตือรือร้นหน่อย เข้าใจมั้ย?”

เมื่อฟังคำพูดนี้จบ เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าหัวหน้าคนนี้ก็ไม่ได้ร้ายขนาดนั้น แต่....เข้มงวดเป็นอย่างมาก

เสิ่นเฉียวพยักหน้า

เมื่อหัวหน้าเดินออกไป พนักงานกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านข้างก็เริ่มพูดถกเถียงกันขึ้นมา

“ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นคนแบบไหนก็กล้าที่จะยัดเข้ามาในบริษัทจริงๆ คิดว่าตัวเองสามารถเป็นผู้ช่วยท่านประธานได้ สุดท้ายตอนนี้กลับโดนลดตำแหน่ง แถมยังลดลงมาต่ำขนาดนี้”

“ฉันได้ยินมาว่าท่านประธานลดตำแหน่งให้เธอเลือกว่าจะเป็นพนักงานทำความสะอาดหรือเป็นพนักงานทั่วไป เธอเลือกที่จะเป็นพนักงานทั่วไป”

“จริงๆเลย หน้าตาอย่างเธอไปเป็นพนักงานทำความสะอาดน่ะเหมาะที่สุดแล้ว มาอยู่ตรงนี้กับพวกเราทำไมกัน? ผู้หญิงที่อาศัยการหลับนอนแบบนี้ นอกจากเก่งเรื่องบนเตียงแล้วอย่างอื่นก็คงจะทำอะไรไม่เป็นสินะ ไปเป็นพนักงานทำความสะอาดน่ะดีที่สุดแล้ว”