เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1558
สรุปบท บทที่1557 ตบตี: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
อ่านสรุป บทที่1557 ตบตี จาก เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บทที่ บทที่1557 ตบตี คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย สือหวู อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่1557 ตบตี
เพี้ย！
ตบฉาดนี้เสียงดังกึกก้อง ขณะเดียวกันทุกคนก็คิดไม่ถึง ว่าจู่ๆจางเสี่ยวลู่จะลงมือ ทุกคนต่างก็ตกใจยกใหญ่
ถางหยวนหยวนกับเมิ่งเข่อเฟยเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ตอนนี้พอเห็นเพื่อนตัวเองโดนตบ ก็เดินเข้าไปปกป้องเธอ “จางเสี่ยวลู่เธอทำอะไร ?”
ก่อนหน้านี้เธอน่ารักใสซื่อมาตลอด คนที่สงบเรียบร้อยอย่างถางหยวนหยวนตอนนี้กลับเหมือนแม่ที่ปกป้องลูกดึงเมิ่งเข่อเฟยให้ไปหลบอยู่หลังตัวเอง “เธอทำเกินไปแล้วนะ”
“ฉันเกินไป ?” จางเสี่ยวลู่ยกมุมปากเบาๆ “เธอไม่ฟังที่เขาพูดออกมาก่อนว่านั่นคืออะไร มาบอกว่าฉันขโมยครีมกันแดดเธอ ตำแหน่งเตียงของฉันห่างจากเธอขนาดนั้น ฉันจะลุกขึ้นไปขโมยกลางดึกเหรอ”
ถางหยวนหยวนพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าพวกเธอขโมยสักหน่อย เธอจะตื่นเต้นไปทำไม อีกอย่างเธอเป็นคนสงสัยเฟยเฟยก่อน เฟยเฟยเองก็มีสิทธิ์สงสัยเธอเหมือนกัน”
ถ้าไม่ได้เห็นแก่ฐานะของยู่ฉือยี่ซู จางเสี่ยวลู่ก็คงตบถางหยวนหยวนไปด้วยอีกคน เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำตัวยโสแบบนี้ต่อหน้าเขามาก่อน แต่พอคิดถึงพี่ชายเธอ อนาคตเขาอาจจะมีโอกาสได้เป็นพี่สะใภ้เธอ เลยทำได้แค่อดกลั้นความแค้นที่อยู่ในใจเอาไว้ อดกลั้นอารมณ์แล้วพูดกับถางหยวนหยวนว่า “หยวนหยวน ฐานะทางบ้านเธอดี เลยไม่รู้ว่าด้านนอกนั้นมีผู้คนจิตใจโหดเหี้ยมอยู่ เหมือนคนอย่างเมิ่งเข่อเฟยที่แผนสูง เธอรีบถอยไป ฉันจะฉีกหน้ากากที่แท้จริงของเขาออกให้เธอดูเอง”
จางเสี่ยวลู่ตื่นเต้นมาก ส่วนหยวนเย่าหันที่อยู่ด้านข้างก็ยืนกอดอกมองดูด้วยท่าทางเหมือนกำลังดูเรื่องสนุก ไม่เข้าร่วมและไม่พูดจา
“ฉันแผนสูงอะไร ? ถ้าหากฉันแผนสูงล่ะก็ ทำไมฉันต้องเอาครีมกันแดดของตัวเองให้หยวนหยวนใช้ด้วย คำพูดพวกนี้ของเธอ มันจะใส่ร้ายป้ายสีกันเกินไปแล้วนะ”
คนในหอพักต่างก็เข้ามามุง แล้วมองดูฉากนี้ด้วยความสงสัย
“ใช่การใส่ร้ายป้ายสีจริงหรือเปล่ายังไม่รู้ เธอเป็นคนที่สนิทกับเขามากที่สุด การที่เธอจะทำเรื่องแบบนี้จึงสะดวกที่สุดด้วย”
“ถ้าหากถูกคนเพ่งเล็งเข้า ไม่ว่าจะสนิทหรือไม่ ก็ต้องหาโอกาสได้อยู่ดี”
จางเสี่ยวลู่ “ฉันพอจะเข้าใจแล้ว พูดให้ถูกเธอก็คือเธอเพ่งเล็งฉันสินะ รู้สึกว่าฉันขโมยครีมกันแดดของหยวนหยวนงั้นเหรอ ?”
เมิ่งเข่อเฟย “เธอเป็นคนจุดไฟบนหัวฉันก่อนนะ ฉันมีเหตุผลที่สมควรพอจะสงสัยว่าเธอพยายามจะเบี่ยงเบนสายตาหรือเปล่า”
คำพูดนี้ทำให้จางเสี่ยวลู่โกรธขึ้นมาได้สำเร็จ เธอยืนทำปากขมุบขมิบอยู่กับที่ ดูแล้วเหมือนจะหมดคำพูด ผ่านไปครู่หนึ่งจู่ๆก็พุ่งออกมาด้านหน้าเหมือนเสือดาว แล้วยื่นมือไปดึงผมของเมิ่งเข่อเฟย
“นังคนแพศยา ฉันให้เธอปากดี ฉันให้เธอสงสัย พูดว่าเบี่ยงเบนสายตาอะไร ฉันเบี่ยงเบนลุงเธอสิ”
จู่ๆจางเสี่ยวลู่ก็ใช้ความรุนแรงเหมือนผู้หญิงบ้าคนหนึ่ง ทุกคนต่างก็คาดไม่ถึง บวกกับที่ส่วนสูงของเธอชิงความได้เปรียบมาก ดังนั้นเมิ่งเข่อเฟยพออยู่ต่อหน้าเธอก็ได้แค่ถูกรังแกเท่านั้น เธอพยายามเต็มที่คิดจะตอบโต้ และหยิกคอกับดึงเส้นผมของจางเสี่ยวลู่
“อย่าตีเฟยเฟยนะ！” ถางหยวนหยวนเห็นเมิ่งเข่อเฟยเพื่อนสนิทของตัวเองถูกรังแก แน่นอนว่าต้องเข้าไปช่วยอยู่แล้ว แต่เธอไม่เคยตบตีกับใครมาก่อน จึงทำได้แค่เข้าไปช่วยลากตัวจางเสี่ยวลู่ ออกมาเท่านั้น แต่จางเสี่ยวลู่คิดอยากจะฉีกท่าเดียว ฉีกใบหน้าที่หน้าซื่อใจคดของเมิ่งเข่อเฟยออก ลงมืออย่างโหดเหี้ยม ถึงแม้จะเป็นถางหยวนหยวนก็ไม่ละเว้น
พอหยวนเย่าหันที่อยู่ด้านข้างเห็นเข้า ก็คิดถึงพี่ชายของหยวนหยวนขึ้นมาได้ทันที ถึงเวลาหากหยวนหยวนเกิดเป็นอะไรขึ้นมา พี่ชายของเธอคงปวดใจแย่ ดังนั้นเขาเลยรีบเข้าไปลากตัวออกมา
“หยวนหยวน นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเขาสองคน เธออย่าเข้าไปยุ่ง”
“ไม่ได้ ปล่อยฉันนะ ห้ามตีเฟยเฟยนะ”
ถางหยวนหยวนเข้าไปช่วย แต่จางเสี่ยวลู่กลับฟาดฝ่ามือเข้ามา ฝ่ามือนี้ตอนแรกคิดจะตบเมิ่งเข่อเฟย แต่เป็นเพราะถางหยวนหยวนเข้ามาขวาง ดังนั้นเลยตบโดนใบหน้าของถางหยวนหยวน
เพี้ย！
เสียงดังกึกก้อง ขนาดจางเสี่ยวลู่เองก็ยังรู้สึกว่าฝ่ามือตัวเองสั่นด้วยความเจ็บปวด
ตอนที่เธอออกมา เมิ่งเข่อเฟยกับจางเสี่ยวลู่เองก็จัดการบาดแผลเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ผู้สอนยืนทำหน้าเคร่งขรึมอยู่ข้างๆ พอเห็นถางหยวนหยวนออกมาแล้ว ก็พูดกับเธอว่า “ฉันฟังที่พวกเขาทั้งสองพูดแล้ว พวกเขาทั้งสองเป็นคนลงมือตบตีกันเอง ส่วนเธอแค่จะเข้าไปห้าม ดังนั้นครั้งนี้เธอไม่ต้องรับโทษ”
ถางหยวนหยวนคิดว่าทำไมตัวเองถึงไม่ถูกทำโทษ จากนั้นก็หันไปมองทางเมิ่งเข่อเฟย แล้วก็มองไปทางจางเสี่ยวลู่ ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ไม่ใช่เพื่อนหนูเป็นฝ่ายลงมือก่อนค่ะ เธอแค่ป้องกันตัว”
“รู้แล้ว เธอกลับไปก่อนเถอะ”
“หยวนหยวน เธอกลับไปก่อนเถอะ ดูแลรักษาแผลให้ดีๆ อย่าให้เป็นแผลเป็น” เมิ่งเข่อเฟยเองก็ไม่อยากให้เธอต้องคอยอยู่ที่นี่เพราะตัวเอง
หลังจากถางหยวนหยวนจากไปแล้ว เมิ่งเข่อเฟยกับจางเสี่ยวลู่ก็ถูกทำโทษ
ทั้งสองคนถูกทำโทษให้ไปวิ่งรอบสนาม คนละห้ารอบ
ขณะวิ่ง จางเสี่ยวลู่ก็พูดเตือนเมิ่งเข่อเฟยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ฉันขอบอกเธอไว้ก่อนนะ ด้วยฐานะครอบครัวเธอสู้ฉันไม่ได้หรอก ถ้าเธอไม่อยากให้พ่อแม่เธอต้องเดือดร้อนเพราะเธอ ต่อไปเรื่องระหว่างฉันกับหยวนหยวน ทางที่ดีเธอควรเงียบปากไว้”
เมิ่งเข่อเฟยพูดอย่างไม่ยอมอ่อนข้อว่า “เธอไม่ได้จริงใจอยากจะเป็นเพื่อนกับเขา”
“แล้วจะทำไม ฉันไม่ได้รังแกเขาก็พอแล้วนี่ เธอพูดไม่ผิด ฉันก็แค่เห็นแก่หน้าพี่ชายเขาก็เลยอยากเป็นเพื่อนกับเขา ใครกำหนดว่าเป็นแบบนี้แล้วห้ามเป็นเพื่อนกันล่ะ”
“เธออยากหลอกใช้หยวนหยวน ฉันไม่ยอมให้เธอสมหวังหรอก”
“เมิ่งเข่อเฟย ถ้าเธอไม่กลัวตายล่ะก็ ลองดูให้เต็มที่ได้เลย”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่