เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1571

บทที่1570 ยั่วยุ

“หยวนหยวน”

สีหน้าที่แสดงออกมาของจงฉู่เฟิงมีความจริงจังสุดๆออกมา “เมื่อกี้คนที่โทรเข้ามาคือเวินจิ่งหรัว เธอบอกกับฉันว่าหยวนหยวนอยู่ที่งานวันเกิดของเธอ ปกติเธอไม่มีทางจะพูดโกหกอยู่แล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะสืบมาดีแล้วถึงได้ไป”

“...”

ไม่ได้รับการตอบสนองกลับมาอยู่นาน แต่จงฉู่เฟิงรับรู้ได้ถึงบรรยากาศจากร่างของยู่ฉือยี่ซูที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ถางหยวนหยวนเป็นคนที่เขาเฝ้าดูแลประคบประหงมมา ปกติเขาพูดถึงถางหยวนหยวนให้มากมายไปแค่ประโยคเดียว เขาก็ไม่พอใจแล้ว

ตอนนี้เวินจิ่งหรัวกลับมาพาคนเขาไปงานเลี้ยงวันเกิด นี่ไม่ใช่ว่าจะเป็นการแหย่เสือหรือไงกัน? รู้ทั้งรู้ว่าอย่างนี้มันจะยั่วโมโหยู่ฉือยี่ซู แต่ก็ยังยอมเสี่ยงพาถางหยวนหยวนไปงานวันเกิดอีก

เดิมทีก็ไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำ จงฉู่เฟิงก็แทบจะเห็นบทสรุปของเรื่องนี้ได้ล่วงหน้าเลย

ยู่ฉือยี่ซูเอ่ยด้วยเสียงนิ่งขรึมออกมา “ที่ไหน?”

“สถานที่ได้ส่งมาแล้ว จะไปตอนนี้เลยมั้ย?”

ยู่ฉือยี่ซูเอาเสื้อคลุมมาสวม รูดซิบขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ไปพาหยวนหยวนกลับมา”

งานวันเกิด

หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่ทั้งสองคนได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ได้ออกมากันแล้ว และก็ยังแต่งตัวกันอีกที เมื่อก่อนพวกเธอเคยร่วมงานวันเกิดกันอยู่บ้าง แต่ปกติแล้วจะเป็นเพื่อนวัยเดียวกันทั้งนั้น ไม่เหมือนกับตอนนี้ คนที่มาวันนี้โดยทั่วไปแล้วก็จะแก่กว่าพวกเธอหลายปีทั้งนั้นเลย อีกทั้งยังมีพี่ชายที่ทั้งสูงทั้งหล่ออยู่หลายคน เห็นแล้วจางเสี่ยวลู่กับหยวนเย่าหันต่างพากันใจเต้นรัวกันออกมา

“ถ้าไม่เพราะพี่ชายของหยวนหยวนสุดยอดมากล่ะก็ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะหวั่นไหวขึ้นมาแน่” หยวนเย่าหันมองคนหล่อแต่ละคนที่ยืนกันอยู่ตรงนั้นพวกนั้น แต่กลับไม่อาจหวั่นไหวซี้ซั้วได้ ช่างน่าเสียดายจริงๆ

แต่จางเสี่ยวลู่กลับแสยะริมฝีปากออกมา เอ่ยยิ้มๆออกมาเบาๆ “มองให้สูงเอาไว้หน่อยสิ คนพวกนี้ก็แค่ของริมทางเท่านั้น คนอย่างพี่ชายของหล่อนอย่างนั้นต่างหากที่เป็นหนึ่งในหมื่น”

“ใช่ ถ้าไม่มีเขาก็แล้วไป แต่นี่เห็นแล้ว เปลี่ยนไม่ได้เลยจริงๆ รอให้จีบไม่ติดก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที”

ทั้งสองคนกำลังคุยกัน สายตาก็มองไปยังจุดเดียวกันทันที สายตามองกันอยู่ตรงจุดที่ถางหยวนหยวนอยู่พอดี เธอไม่ได้เปลี่ยนชุด นั่งกินเค้กผลไม้อยู่ตรงนั้น สีหน้าที่แสดงออกมาบนใบหน้าอมชมพูดูชื่นบานมีความสุขออกมา กินไปคำนึงก็หรี่ตาลงไปอย่างพออกพอใจ มองไปแล้วก็ดูน่ารักอย่างมาก

แต่หญิงสาวทั้งสองคนกลับแสดงสีหน้าดูถูกออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

“เธออ้วนเสียขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังจะกินอยู่อีก? ตกลงแล้วรู้ตัวบ้างหรือเปล่าเนี่ย?”

“คนแบบนี้ไม่มีวันรู้ตัวหรอก โลกของพวกหล่อนมีแต่เรื่องกินเท่านั้นแหละ ไม่มีวันจะสนใจรูปร่างของตัวเองหรอก”

“ชิส์ ถ้าหล่อนไม่ใช่น้องสาวของคนคนนั้นนะ ฉันก็ไม่อยากจะไปเป็นเพื่อนกับผู้หญิงอย่างนี้หรอกนะ อ้วนจนมีสภาพอย่างนี้แล้วในใจของตัวเองไม่มีการสำเหนียกบ้างเลย หรือว่าหล่อนจะคิดว่าตัวเองน่ารักมากงั้นหรอ?”

“ไม่รู้สิ แต่ถึงยังไงฉันเห็นแล้วก็ขยะแขยงสุดๆไปเลย แต่ก็ต้องทน เพราะถึงยังไงก็เป็นน้องสาว ต่อจากนี้ถ้าเป็นพี่สะใภ้หล่อน ไม่แน่ว่าจะต้องพาหล่อนไปลดความอ้วนด้วยกันก็ได้”

ถางหยวนหยวนไม่รู้เลยว่าตัวเองได้ถูกคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์อยู่ เธอรู้เพียงแค่เค้กผลไม้ตรงหน้านี้มันรสชาติดีมาก ไม่รู้ว่าซื้อมาจากร้านเค้กร้านไหน เดี๋ยวเธอจะต้องลองถามพี่เวินเพื่อขอที่อยู่ร้านเค้กจากเธอดู หลังจากนี้ก็ให้พี่ชายช่วยซื้อมาให้

คิดไปว่าต่อจากนี้จะมีเค้กให้กินบ่อยๆแล้ว ถางหยวนหยวนก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา

งานวันเกิดนี้ ต่างก็เป็นคนที่เวินจิ่งหรัวเชิญมาทั้งนั้น คนส่วนใหญ่มาเพื่อโชว์ตัวเองกันทั้งนั้น ไม่ก็เป็นคนที่อยากจะมาชมความสนุกกัน อย่างถางหยวนหยวนนั้น ที่หลังจากมาแล้วก็สนเพียงแค่เรื่องกิน มีแค่เธอเพียงแค่คนเดียวจริงๆ เพื่อนพ้องของเวินจิ่งหรัวยืนอยู่ข้างๆเธอ มองภาพฉากนี้

“นี่ใช่น้องสาวของยู่ฉือยี่ซูจริงๆหรอ? ทำไมเธอถึงได้กินเก่งขนาดนี้กันนะ อีกอย่างดูแล้วก็ไม่ค่อยจะเหมือนกับยู่ฉือยี่ซูเลย”

เวินจิ่งหรัวโคลงไวน์ที่อยู่ในแก้ว เอ่ยพร้อมยิ้มจางๆออกไป “ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ก็แค่เพื่อนที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กจนโต”

“อะไรนะ? ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ แล้วยังเป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กงั้นหรอ?” เหล่าเพื่อนสาวแสดงอาการประหลาดใจกันออกมา “แล้วเธอก็ยังพาหล่อนมา ไม่กลัวหล่อนจะแย่ง...”

“ไม่มีทาง” รอยยิ้มบนใบหน้าของเวินจิ่งหรัวนั้นดูมั่นใจสุดๆ “ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนั้นบริสุทธิ์ไม่มีอะไรเลย เธอเห็นท่าทางของเด็กคนนั้นหรือเปล่า? ในสายตาของเธอมีแต่ของกินทั้งนั้น ไม่มีอะไรอื่นเลย”

เหล่าเพื่อนสาวมองไปทางถางหยวนหยวนอีกที แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมา