เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1570

บทที่1569 กระดาษเปล่า

“พี่ชายก็อยู่ด้วย?”

เวินจิ่งหรัวยิ้มออกมาเสียจนดูอ่อนโยนอย่างมาก กระซิบกระซาบออกมาเบาๆ

“ใช่แล้ว ฉันกับพี่ชายเธอเป็นเพื่อนกัน งานวันเกิดฉัน เขาจะต้องมาอยู่แล้ว”

กลัวว่าถางหยวนหยวนจะไม่เชื่อ เวินจิ่งหรัวก็เลยคิดอยู่เล็กน้อย แล้วก็ได้เสริมไปอีกประโยคนึง “แล้วยังมี ฉู่เฟิงก็อยู่ด้วยนะ”

“พี่ฉู่เฟิงก็อยู่ด้วย?”

ถางหยวนหยวนค่อนข้างที่จะเชื่ออยู่บ้าง เพราะว่าพี่สาวคนตรงหน้ายิ้มให้เธออ่อนโยนมากเลย อีกอย่างกลิ่นน้ำหอมบนร่างเธอก็หอมมากด้วย

แต่จางเสี่ยวลู่ก็ได้เอ่ยเยาะออกมา “แค่คำพูดไม่กี่คำก็คิดจะมาพิสูจน์ว่าเป็นเพื่อนของพี่ชายหยวนหยวนแล้ว อย่างนี้มันก็ตื้นเขินเกินไปไม่มีแรงโน้มน้าวใจเลย? ถ้าเธอเป็นเพื่อนพี่ชายเธอจริงๆก็ดีอยู่ แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ? ถึงตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกับหยวนหยวน พวกเราอยู่กับเธอ จะบอกกับคนในครอบครัวเธอยังไง?”

หยวนเย่าหันเองก็สุดยอดเหมือนกัน ตอนนี้ได้เอ่ยคล้อยตามกันออกมาทันที “ใช่ๆ พวกเราออกมากับเธอ ถ้าเธอจะพาเธอไป ถึงตอนนั้นพวกเราจะอธิบายออกไปยังไง?”

เห็นผู้หญิงตรงหน้าสองคนที่แต่งตัวเสียทันสมัยสวยสุดๆนี้แล้ว รูปร่างหน้าตาดูฉลาดไม่เหมือนกับถางหยวนหยวนเลยแม้แต่น้อย

ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ เวินจิ่งหรัวก็ไม่ได้อยากจะสนใจพวกเธอเลย แต่เห็นท่าทางไม่ค่อยจะเต็มใจนักของทั้งสองคนนี้แล้ว เธอก็ได้เอ่ยพร้อมยิ้มจางๆออกไป “พวกเธอเป็นเพื่อนของหยวนหยวน งั้นก็ไปด้วยกันเถอะ? อย่างนี้พวกเธอก็จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว?”

หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่มองหน้ากัน มองเห็นแววตาของการบรรลุผลสำเร็จในดวงตาของอีกฝ่าย

“รถจอดอยู่ข้างนอก พวกเธอสามคนนั่งด้วยกันที่เบาะหลัง ไม่มีปัญหาใช่มั้ย? จริงสิ พวกเธอมีชุดเข้าร่วมงานวันเกิดกันหรือเปล่า?”

“จะว่ามีก็มี แต่ต้องกลับหอไปเอา”

“งั้นก็ช่างเถอะ นี่มันยุ่งยากเกินไป เดี๋ยวฉันให้คนหาให้เธอสักสองสามตัวแล้วกัน”

“งั้นก็ต้องขอบคุณพี่สาวแล้ว”

ถางหยวนหยวนยังลังเลอยู่เลย นึกไม่ถึงว่าหยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่จะตอบรับเธอออกไปเร็วขนาดนั้น ถึงขนาดที่พูดกับเธอออกมาว่า “อย่ากลัวไปเลยหยวนหยวน ขอแค่มีพวกเราอยู่ด้วย ถึงแม้ว่าหล่อนจะเป็นนักต้มตุ๋นก็ไม่กล้าจะทำอะไรเธอหรอก”

“ใช่ พวกเราสองคนจะปกป้องเธอเอง”

“พวกเราต้องไปกันจริงๆหรอ?”

“ไปสิ งานเลี้ยงวันเกิดสนุกนะ อีกอย่างพี่ชายเธอก็ไป เธอก็จะต้องไปสิ”

“ใช่ ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดพี่ชายเธอแอบเธอหาแฟนขึ้นมาจะทำยังไง?”

ได้ยินคำว่าแฟนคำนี้ ในดวงตาของถางหยวนหยวนก็เผยแววตาของความสับสนออกมา “พี่ชายหาแฟน?”

“อืม พี่ชายเธอหล่อเสียขนาดนั้น อยู่ที่โรงเรียนจะต้องมีผู้หญิงมากมายมาชอบเขา อยากจะจีบเขาแน่ๆ ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้แค่มองก็รู้แล้วว่าสนใจพี่ชายเธออยู่ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่วิ่งแจ้นมาเชิญเธอไปร่วมงานวันเกิดหล่อนหรอกนะ”

“แต่...”

ถางหยวนหยวนกัดริมฝีปากล่างของตัวเองด้วยความกลัดกลุ้มใจ ในใจของเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพี่ยี่ซูจะหาแฟน? แต่ที่พวกเธอพูดมามันก็ถูก พี่ชายหล่อขนาดนั้น มีผู้หญิงมากมายมาชอบเขาก็เป็นเรื่องปกติ

อีกอย่างไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะมีแฟน แต่...ในใจของเธอ ทำไมมันถึงได้รู้สึกหดหู่ใจอย่างนี้กัน?

ดังนั้นถางหยวนหยวนจึงนั่งเงียบตลอดทางไปงานวันเกิด

แต่ผลสุดท้ายหลังจากที่มาถึงงานวันเกิดแล้ว เห็นอาหารอร่อยวางอยู่เต็มโต๊ะ ความรู้สึกหดหู่ใจของเธอก็ได้หายไปจนเกลี้ยง แม้แต่ชุดก็ยังไม่อยากจะเปลี่ยน ก็อยากจะกินอาหารขึ้นมาแล้ว

หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่ต่างก็ไปเปลี่ยนชุดกัน แต่เธอกลับกอดเค้กกัดลงไปคำแล้วคำเล่า

เวินจิ่งหรัวนั่งลงตรงหน้าเธอ

“นายว่าไงล่ะ? ก็คงจะเป็นคนที่นายคุ้นเคยที่สุด เธอน่ารักจริงๆเลยนะ ใสสะอาด เหมือนกับกระดาษเปล่าไม่มีผิด บนโลกนี้มีผู้หญิงอย่างนี้ได้ยังไง จงฉู่เฟิงนายคิดว่าไงล่ะ?”

จงฉู่เฟิงที่จากเดิมยังมีสายตาที่ไม่จริงจังนัก แต่หลังจากที่ได้ยินว่าถางหยวนหยวนอยู่กับทางเวินจิ่งหรัวที่นั่น ตัวเขาก็เปลี่ยนมาจริงจังขึ้นมา

“เธอแม่งหมายความว่าอะไรกันแน่ เธอคิดจะทำอะไร? เวินจิ่งหรัวฉันขอเตือนเธอเอาไว้ ถ้าเธอกล้าทำอะไรซี้ซั้วขึ้นมา อย่าว่าแต่พี่ซูจะว่ายังไงเลยนะ ฉันจงฉู่เฟิงจะเป็นคนแรกที่ไม่ปล่อยเธอไปแน่”

“จะกังวลขนาดนี้ไปทำไม? ฉันก็แค่เชิญเธอมาร่วมงานวันเกิดของฉันเท่านั้นเอง จงฉู่เฟิง นายช่วยบอกยี่ซูสักหน่อยแล้วกันนะ ฉันรอเขามาอยู่”

พูดจบ เวินจิ่งหรัวก็ไม่พูดไร้สาระกับจงฉู่เฟิงอีก วางสายไปทันที

จงฉู่เฟิงยังคิดที่จะพูดอะไรอีก ก็ได้ยินเสียงสัญญาณไม่ว่างดังออกมาจากโทรศัพท์ โกรธจนเขาอยากจะทุบโทรศัพท์ไปเสียตรงนั้นเลย ตอนที่หันกลับไปก็เห็นยู่ฉือยี่ซูมองเขามาอย่างเย็นชา

“เป็นอะไรไป?”

“สายของเวินจิ่งหรัว...”

ได้ยินคำว่าเวินจิ่งหรัวสามคำนี้แล้ว คิ้วของยู่ฉือยี่ซูก็อดไม่ได้ที่ขมวดเข้าหากัน รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาเล็กน้อย ทำไมถึงเป็นเธออีกแล้ว?

“เธออยากให้นายไปร่วมงานวันเกิดเธอ” จงฉู่เฟิงลังเลอยู่สักพักกว่าจะเล่าเหตุการณ์ที่ชัดเจนออกไป

ได้ยินอย่างนั้น ยู่ฉือยี่ซูก้มลงสวมรองเท้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“หยวนหยวนถูกเธอพาไปที่งานวันเกิด”

คำพูดตรงท่อนหลัง กลับทำให้การกระทำของยู่ฉือยี่ซูหยุดอยู่กับที่

ผ่านไปสักพักนึง กว่าเขาจะเงยหน้าขึ้นมองไปทางจงฉู่เฟิง “เมื่อกี้นายว่าไงนะ? ใครถูกพาไปงานวันเกิดนะ?”