เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1578

บทที่ 1577 ความรุนแรงในสถานศึกษา

เหลวไหล?

มีคำพูดเหลวไหลมากมายที่พูดออกมา จริงๆแล้วล้วนแต่เป็นความจริง

แม้คนเราอาจจะพูดโดยไม่ทันคิด แต่ถ้าเป็นคำพูดที่ไม่เคยคิดมาก่อน ตอนนั้นจะหลุดปากออกมาได้อย่างไร?

แค่อยู่ในสมอง ก็จริงที่สุดแล้ว

“พี่ซู ฉันขอโทษนายได้ไหม แล้วก็รับปากเลยว่าต่อไปจะไม่พูดอย่างนี้อีกแล้ว ไม่สิ เมื่อวานฉันก็ไม่ได้พูด”

ยู่ฉือยี่ซูกลับมองเขาเงียบๆ เม้มปาก

จงฉู่เฟิงไม่รู้จะพูดอะไรอีก อันที่จริงเมื่อวานแค่พูดคำนั้นออกไปก็เสียใจขึ้นมาทันที เสียใจจริงๆ ถ้าความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ของทั้งสองคน โดนเขาพูดอย่างนั้น ก็คงเปลี่ยนไปในทางที่ไม่ดีจริงๆ ตอนนี้จงฉู่เฟิงอยากจะกัดลิ้นของตนเองให้ขาดไปเลย ทำไมถึงพูดไม่คิดอย่างนั้นออกไปได้

“พี่ซู ฉัน......”

ยู่ฉือยี่ซูไม่ได้พูดอะไรอีก ลุกขึ้นเงียบๆแล้วเดินออกไปข้างนอก

จงฉู่เฟิงถอนหายใจ อยากจะตีตนเองให้ตายไปเลยจริงๆ

ส่วนวันนี้เมิ่งเข่อเฟยน่าเวทนามาก

ตอนที่เธอเตรียมตัวไปห้องสมุดตั้งแต่เช้าตรู่ ก็โดนจางเสี่ยวลู่กับหยวนเย่าหันพาคนมาขวางทางเอาไว้ ตอนนี้ยังเช้าอยู่ รวมกับถนนสายนี้ปกติก็ไม่ค่อยมีคนอยู่แล้ว เมิ่งเข่อเฟยแค่เห็นอีกฝ่ายมีคนเยอะขนาดนั้น ในใจก็รู้สึกไม่ดีทันที รีบหันตัวจะเดินออกไป

คนที่จางเสี่ยวลู่พามารีบเข้าไปขวางทางของเมิ่งเข่อเฟยเอาไว้

“พวกเธอจะทำอะไร?” เมิ่งเข่อเฟยกอดหนังสือที่อยู่ในมือแน่น แสร้งถามอย่างใจเย็น

จางเสี่ยวลู่กอดอก แล้วก้าวเข้าไปใกล้ๆทันที พูดเย้ยหยัน : “ก่อนถามคนอื่นว่าจะทำอะไร ต้องคิดก่อนนะว่าตัวเองทำอะไรหรือพูดอะไรไป?”

เมิ่งเข่อเฟย : “？”

“เธอพูดอย่างนี้หมายความว่าไง? ฉันพูดอะไร?”

จางเสี่ยวลู่ก้าวเข้าไปใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด จับคางของเมิ่งเข่อเฟยเอาไว้ทันที เตือนเธอด้วยเสียงทุ้มต่ำ : “เมิ่งเข่อเฟยแกแกล้งโง่กับฉันงั้นเหรอ? ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วสิ ถึงไม่กล้ายอมรับ? ปกติตอนที่พูดจาเหลวไหลต่อหน้าหยวนหยวน ทำไมไม่คิดๆดูบ้างล่ะว่าตัวเองจะมีวันนี้?”

หยวนหยวน?

“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับหยวนหยวนอีก?”

ช่วงนี้เธอเอาแต่มุมานะตั้งใจเรียน ในทุกๆวันถ้าไม่ได้อยู่ห้องสมุด ก็อยู่ระหว่างทางที่ไปห้องสมุด ไม่ได้อยู่กับหยวนหยวนมากมายอยู่แล้ว แม้แต่กินปิ้งย่างเธอก็ไม่ได้ไป

“แกคิดว่าไงล่ะ?” จางเสี่ยวลู่โน้มตัวลงมา หรี่สายตาที่แสนอันตรายมองเธอ “ก่อนหน้านี้ฉันเตือนแกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าอย่ามาขวางทางฉัน ไม่งั้นฉันจะทำให้แกไม่รู้ว่าตัวเองตายยังไง แต่แก......” เธอตบแก้มซีดขาวเบาๆ ยิ้มเยาะ : “แต่ทำไมแกถึงไม่เชื่อฟังเลยล่ะ? พูดจาเลวร้ายขนาดนี้ ต้องไปพูดต่อหน้าหยวนหยวนด้วย ทำไม คิดว่ากำจัดพวกฉันสองคนที่เป็นคนอื่นแล้ว พี่ชายของเธอจะชอบแกงั้นเหรอ ใช่ไหมล่ะ?”

ฟังแล้ว สีหน้าเมิ่งเข่อเฟยก็เปลี่ยนไป “เธอพูดเหลวไหลอะไร?”

“อย่าคิดว่าฉันจะมองแผนการสกปรกในใจแกไม่ออก เห็นๆอยู่ว่ามีใจ แต่กลับแสร้งทำเป็นไม่มี ห่อหุ้มตัวเองจนกลายเป็นดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์ที่ไม่มีจุดด่างพร้อย น้องสาว คนอย่างแกน่ะฉันเห็นมาเยอะแล้ว”

พูดจบจางเสี่ยวลู่ก็ผลักร่างของเธอลงไปบนพื้นอย่างแรง หยวนเย่าหันที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นด้วยความรำคาญ : “จะจัดการไหมเนี่ย พูดเหลวไหลเยอะเหลือเกิน?”

หยวนเย่าหันเนื่องจากเรื่องเมื่อวานตอนเย็นจึงยังโมโหอยู่จนถึงตอนนี้ โมโหเป็นพิเศษ ยิ่งเห็นเมิ่งเข่อเฟยก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอทำให้คนหงุดหงิด หลังจากพูดเสร็จก็ยิ่งโมโห เข้าไปใกล้ๆทำให้เมิ่งเข่อเฟยกลายเป็นถังระบายอารมณ์ทันที เตะเธอไปสองทีอย่างรุนแรง

“ฉันให้แกพูดซี้ซั้ว ฉันให้แกพูดเหลวไหล”