เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1578
สรุปบท บทที่ 1577 ความรุนแรงในสถานศึกษา: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
อ่านสรุป บทที่ 1577 ความรุนแรงในสถานศึกษา จาก เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บทที่ บทที่ 1577 ความรุนแรงในสถานศึกษา คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย สือหวู อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 1577 ความรุนแรงในสถานศึกษา
เหลวไหล?
มีคำพูดเหลวไหลมากมายที่พูดออกมา จริงๆแล้วล้วนแต่เป็นความจริง
แม้คนเราอาจจะพูดโดยไม่ทันคิด แต่ถ้าเป็นคำพูดที่ไม่เคยคิดมาก่อน ตอนนั้นจะหลุดปากออกมาได้อย่างไร?
แค่อยู่ในสมอง ก็จริงที่สุดแล้ว
“พี่ซู ฉันขอโทษนายได้ไหม แล้วก็รับปากเลยว่าต่อไปจะไม่พูดอย่างนี้อีกแล้ว ไม่สิ เมื่อวานฉันก็ไม่ได้พูด”
ยู่ฉือยี่ซูกลับมองเขาเงียบๆ เม้มปาก
จงฉู่เฟิงไม่รู้จะพูดอะไรอีก อันที่จริงเมื่อวานแค่พูดคำนั้นออกไปก็เสียใจขึ้นมาทันที เสียใจจริงๆ ถ้าความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ของทั้งสองคน โดนเขาพูดอย่างนั้น ก็คงเปลี่ยนไปในทางที่ไม่ดีจริงๆ ตอนนี้จงฉู่เฟิงอยากจะกัดลิ้นของตนเองให้ขาดไปเลย ทำไมถึงพูดไม่คิดอย่างนั้นออกไปได้
“พี่ซู ฉัน......”
ยู่ฉือยี่ซูไม่ได้พูดอะไรอีก ลุกขึ้นเงียบๆแล้วเดินออกไปข้างนอก
จงฉู่เฟิงถอนหายใจ อยากจะตีตนเองให้ตายไปเลยจริงๆ
ส่วนวันนี้เมิ่งเข่อเฟยน่าเวทนามาก
ตอนที่เธอเตรียมตัวไปห้องสมุดตั้งแต่เช้าตรู่ ก็โดนจางเสี่ยวลู่กับหยวนเย่าหันพาคนมาขวางทางเอาไว้ ตอนนี้ยังเช้าอยู่ รวมกับถนนสายนี้ปกติก็ไม่ค่อยมีคนอยู่แล้ว เมิ่งเข่อเฟยแค่เห็นอีกฝ่ายมีคนเยอะขนาดนั้น ในใจก็รู้สึกไม่ดีทันที รีบหันตัวจะเดินออกไป
คนที่จางเสี่ยวลู่พามารีบเข้าไปขวางทางของเมิ่งเข่อเฟยเอาไว้
“พวกเธอจะทำอะไร?” เมิ่งเข่อเฟยกอดหนังสือที่อยู่ในมือแน่น แสร้งถามอย่างใจเย็น
จางเสี่ยวลู่กอดอก แล้วก้าวเข้าไปใกล้ๆทันที พูดเย้ยหยัน : “ก่อนถามคนอื่นว่าจะทำอะไร ต้องคิดก่อนนะว่าตัวเองทำอะไรหรือพูดอะไรไป?”
เมิ่งเข่อเฟย : “？”
“เธอพูดอย่างนี้หมายความว่าไง? ฉันพูดอะไร?”
จางเสี่ยวลู่ก้าวเข้าไปใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด จับคางของเมิ่งเข่อเฟยเอาไว้ทันที เตือนเธอด้วยเสียงทุ้มต่ำ : “เมิ่งเข่อเฟยแกแกล้งโง่กับฉันงั้นเหรอ? ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วสิ ถึงไม่กล้ายอมรับ? ปกติตอนที่พูดจาเหลวไหลต่อหน้าหยวนหยวน ทำไมไม่คิดๆดูบ้างล่ะว่าตัวเองจะมีวันนี้?”
หยวนหยวน?
“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับหยวนหยวนอีก?”
ช่วงนี้เธอเอาแต่มุมานะตั้งใจเรียน ในทุกๆวันถ้าไม่ได้อยู่ห้องสมุด ก็อยู่ระหว่างทางที่ไปห้องสมุด ไม่ได้อยู่กับหยวนหยวนมากมายอยู่แล้ว แม้แต่กินปิ้งย่างเธอก็ไม่ได้ไป
“แกคิดว่าไงล่ะ?” จางเสี่ยวลู่โน้มตัวลงมา หรี่สายตาที่แสนอันตรายมองเธอ “ก่อนหน้านี้ฉันเตือนแกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าอย่ามาขวางทางฉัน ไม่งั้นฉันจะทำให้แกไม่รู้ว่าตัวเองตายยังไง แต่แก......” เธอตบแก้มซีดขาวเบาๆ ยิ้มเยาะ : “แต่ทำไมแกถึงไม่เชื่อฟังเลยล่ะ? พูดจาเลวร้ายขนาดนี้ ต้องไปพูดต่อหน้าหยวนหยวนด้วย ทำไม คิดว่ากำจัดพวกฉันสองคนที่เป็นคนอื่นแล้ว พี่ชายของเธอจะชอบแกงั้นเหรอ ใช่ไหมล่ะ?”
ฟังแล้ว สีหน้าเมิ่งเข่อเฟยก็เปลี่ยนไป “เธอพูดเหลวไหลอะไร?”
“อย่าคิดว่าฉันจะมองแผนการสกปรกในใจแกไม่ออก เห็นๆอยู่ว่ามีใจ แต่กลับแสร้งทำเป็นไม่มี ห่อหุ้มตัวเองจนกลายเป็นดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์ที่ไม่มีจุดด่างพร้อย น้องสาว คนอย่างแกน่ะฉันเห็นมาเยอะแล้ว”
พูดจบจางเสี่ยวลู่ก็ผลักร่างของเธอลงไปบนพื้นอย่างแรง หยวนเย่าหันที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นด้วยความรำคาญ : “จะจัดการไหมเนี่ย พูดเหลวไหลเยอะเหลือเกิน?”
หยวนเย่าหันเนื่องจากเรื่องเมื่อวานตอนเย็นจึงยังโมโหอยู่จนถึงตอนนี้ โมโหเป็นพิเศษ ยิ่งเห็นเมิ่งเข่อเฟยก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอทำให้คนหงุดหงิด หลังจากพูดเสร็จก็ยิ่งโมโห เข้าไปใกล้ๆทำให้เมิ่งเข่อเฟยกลายเป็นถังระบายอารมณ์ทันที เตะเธอไปสองทีอย่างรุนแรง
“ฉันให้แกพูดซี้ซั้ว ฉันให้แกพูดเหลวไหล”
นอนอยู่บนพื้นพักใหญ่ เมิ่งเข่อเฟยออกแรงอย่างมากมายที่จะลุกขึ้นมาจากบนพื้น แล้วเก็บหนังสือทีละเล่มๆขึ้นมาใหม่
เธอรู้ว่า ตอนนี้เธอควรจะไปสำนักงานบริหารการศึกษาเพื่อบอกอาจารย์ ความรุนแรงในสถานศึกษาควรจะได้รับความสำคัญอยู่แล้ว แต่สองคนนั้นครอบครัวมีอิทธิพล ไม่นึกว่าจะรู้เรื่องที่แม่ของเธออยู่โรงงานทอผ้า แสดงว่าไม่ให้เธอมีทางหนีทีไล่ได้เลยสินะ
ถ้าเธอบอกอาจารย์ขึ้นมาจริงๆ งั้นแม่ของเธอต้องมีปัญหาแน่ๆ
ครอบครัวยากจนอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เมิ่งเข่อเฟยจะได้เรียนหนังสือ ไม่อยากสร้างปัญหาให้แม่ของเธออีกจริงๆ เธอทนเจ็บฝืนลุกขึ้น แล้วเดินโซซัดโซเซไปข้างหน้า
วันนี้เมิ่งเข่อเฟยนอนอยู่ในหอพักทั้งวัน แค่ทายาไปนิดหน่อย แล้วก็เหนื่อยจนเดินไม่ไหวแล้ว เพราะไม่มีบาดแผลตรงที่มองเห็นได้ ดังนั้นถางหยวนหยวนจึงไม่รู้ว่าเธอได้รับบาดเจ็บ
เพียงแค่ตอนที่รบกวนถางหยวนหยวนให้ลาอาจารย์ให้เธอ ถางหยวนหยวนก็เป็นห่วงมาก
“เธอเป็นอะไรไป? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า เฟยเฟย พวกเราไปโรงพยาบาลกันหน่อยไหม?”
โรงพยาบาล? นั่นไม่ใช่สถานที่ที่คนจนอย่างเธอไปได้ บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยทนอยู่ที่บ้านเดี๋ยวก็หายแล้ว ดังนั้นเมิ่งเข่อเฟยจึงส่ายหัว เสียงเบาหวิว
“ฉันไม่เป็นไร ประจำเดือนคงใกล้จะมาแล้ว จึงปวดท้องนิดหน่อย”
“อ้อ งั้นฉันจะไปซื้อแผ่นแปะความร้อนมาให้ แล้วก็ชงน้ำตาลทรายแดงอุ่นๆไว้ให้ด้วย!”
“อื้ม ขอบใจนะ”
เมิ่งเข่อเฟยกำลังมองถางหยวนหยวนที่ใสซื่อบริสุทธิ์ จู่ๆก็เรียกเธอ : “หยวนหยวน”
“ห๊ะ?”
“เธอ ได้พูดอะไรเกี่ยวกับฉันต่อหน้าจางเสี่ยวลู่กับหยวนเย่าหันหรือเปล่า?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่