เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1615

บทที่1614 เตะของขวัญออก

พอรถไฟถึงกลางสถานีแล้ว ลุงคนนั้นที่มอบตัวกับตำรวจก็ลงไปแล้ว คงจะไปมอบตัวสินะ

ถางหยวนหยวนพิงเก้าอี้ ไม่ง่วงเลยสักนิด นั่งอยู่แบบนี้จนไปถึงสถานีสุดท้าย

ตอนที่ออกจากสถานีรถไฟ ถางหยวนหยวนถอดเสื้อคลุมคืนให้กับยู่ฉือยี่ซู

ตลอดทางนี้เสื้อของเธอคงถูกเป่าจนแห้งแล้ว ดังนั้นก็ไม่ต้องการเสื้อของยู่ฉือยี่ซูอีกต่อไป

ยู่ฉือยี่ซูยื่นมือไปรับเสื้อคลุมไว้ และพาดไว้บนไหล่ “ที่นี่ไปโรงเรียนเธอยังมีทางอีกระยะหนึ่ง นั่งรถไปก็ถึงแล้ว”

“ไม่ต้องแล้วค่ะ พี่ส่งฉันถึงตรงนี้ก็พอแล้ว ฉันไปโรงเรียนเองได้”

“เรียกรถไว้แล้ว เดี๋ยวก็คงถึง”

รถเรียกไว้ตอนที่ใกล้ถึงสถานี ยู่ฉือยี่ซูจัดแจงทุกอย่างไว้แล้ว จากนั้นเขาก็ยื่นมือแตะบนไหล่ถางหยวนหยวน: “ไป เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง”

“แต่ว่าพี่คะ ตอนบ่ายพี่ไม่มีเรียนเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้เดี๋ยวจะกลับไปไม่ทันนะคะ?”

“ไม่หรอก ไม่เป็นไร”

สุดท้ายยู่ฉือยี่ซูก็ส่งถางหยวนหยวนกลับโรงเรียนอย่างปลอดภัย

“เข้าไปเถอะ ของเอาเข้าไปด้วย”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ งั้นพี่รีบกลับไปเรียนเถอะค่ะ”

ยู่ฉือยี่ซูยิ้มบางๆ “ฉันดูเธอเดินเข้าไปก่อน”

จากนั้นถางหยวนหยวนก็เดินเข้าไปด้วยและหันกลับไปมองด้วย พอกลับถึงหอพัก ไม่เห็นเธอบนทางแล้ว ยู่ฉือยี่ซูถึงค่อยกลับ

เพราะเดี๋ยวจะเรียนแล้ว ดังนั้นหอพักจึงไม่มีคนอยู่ ถางหยวนหยวนแค่วางของไว้ในหอ แล้วรีบไปเรียนก่อน

ถางหยวนหยวนรีบมาถึงหอตอนนาทีสุดท้าย เพื่อนร่วมโต๊ะเห็นตัวเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ ก็จึงเอ่ยปากถาม

“หยวนหยวน เธอไปไหนมาตอนเที่ยงนี้น่ะ ทำไมตอนนี้พึ่งมาล่ะ?”

ถางหยวนหยวนทำมือให้พูดเสียงเบาหน่อย: “มีธุระออกไปข้างนอกมา เมื่อกี้พึ่งถึงโรงเรียน”

“สายหน่อยก็ถูกเช็กขาดแล้วนะ เดี๋ยวคุณครูจะเข้ามาสอนแล้ว”

นั่นสิ สายอีกหน่อยก็จะถูกเช็กชื่อแล้ว โชคดีที่มาทันเวลาพอดี

พอเรียนเสร็จแล้ว ถางหยวนหยวนนึกถึงของขวัญที่วางถึงไว้ในหอพัก ต้องกลับไปอธิบายกับจางเสี่ยวลู่และหยวนเย่าหันก่อน

ดังนั้นเธอจึงรีบเก็บหนังสือกลับหอพัก

พอถึงหอพัก ถางหยวนหยวนก็เห็นว่าหยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่กลับมาแล้ว กำลังนอนมาส์กหน้าอยู่ เห็นเธอกลับมาแล้ว ก็ถามอย่างไม่พอใจ

“หยวนหยวน พวกเราเห็นเธอเอาของขวัญออกไปนี่นา? ทำไมเอากลับมาแล้วล่ะ?”

ถางหยวนหยวนรู้สึกเขินอาย “คือว่า ขอโทษด้วยนะ ของขวัญฉันส่งให้พวกเธอแล้ว แต่พี่ชายฉันไม่เอาน่ะสิ”

“ว่าไงนะ? ทำไมไม่เอาล่ะ?”

หยวนเย่าหันลุกขึ้นมาทันที ตื่นเต้นจนแผ่นมาส์กบนใบหน้าแทบจะหลุดออก

จางเสี่ยวลู่หรี่ตามองเธอ เธอถึงใจเย็นลง

“หยวนหยวน พี่ชายเธอไม่อยากได้ หรือเธอไม่ได้ช่วยพวกเราส่งกันแน่? ที่จริงเธอไม่ต้องกังวลหรอกนะ ถึงวันนั้นพวกเราจะได้เป็นพี่สะใภ้เธอแล้ว ก็ไม่แย่งพี่ชายเธอไปหรอก พวกเราจะทำดีกับเธอเหมือนที่พี่ชายเธอทำ ถึงตอนนั้นก็มีคนที่รักเธอเพิ่ม ดีจะตายไป”

มีคนรักเธอเพิ่ม? เธอไม่เอาหรอกนะ

แน่นอนคำพูดพวกนี้ถางหยวนหยวนไม่ได้พูดออกไป

เธอแค่ตั้งใจอธิบายว่า: “ฉันตกลงว่าจะช่วยพวกเธอส่งก็คือจะช่วยแน่ ไม่ผิดคำหรอก ฉันเดินไปไกลมาก แต่พี่ชายฉันบอกว่า ของขวัญใครเขาก็จะไม่รับเด็ดขาด”