เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1616

บทที่1615 กระหายในความสำเร็จและผลประโยชน์เฉพาะหน้า

ตอนแรกจางเสี่ยวลู่ยังคิดไม่ถึงตรงนั้น พอหยวนเย่าหันพูดมาแบบนี้แล้ว ก็รู้สึกว่าวิธีนี้ก็ได้อยู่ เธอกระตุกยิ้มมองหยวนเย่าหัน

“เย่าหัน ทำไมก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้เลยว่าเธอฉลาดแบบนี้? ความคิดนี้ดีกว่าฝากให้หล่อนส่งอีก และถ้าได้ส่งให้เองกับมือ เขายังได้รู้อีกว่าใครเป็นคนส่งให้ ถึงตอนนั้นก็ตัดสินใจเลือกได้ดีกว่านี่นา?”

พูดจบ จางเสี่ยวลู่ก็เส่ยผมขึ้น แสยะยิ้มได้ใจ: “แต่ว่าขอพูดไว้ก่อนเลยนะ ถ้ายู่ฉือยี่ซูชอบฉัน ถึงตอนนั้นเธออย่ามาขวางทางแล้วกัน ตอนแรกพูดไว้แล้ว ไม่ว่าเขาจะชอบใคร พวกเราจะอิจฉากันไม่ได้”

หยวนเย่าหันรู้สึกรังเกียจกับท่าทีมั่นใจของเธอ มองบนในใจหลายครั้งโดยไม่พูดอะไร และยิ้มพูดว่า: “เสี่ยวลู่ เธอวางใจได้ เรื่องนี้ถ้าเป็นคนอื่น ฉันไม่ยอมยกผู้ชายที่ตัวเองชอบให้คนอื่นหรอก แต่เธอไม่เหมือนคนอื่น เธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉันตลอดเลยนะ”

“งั้นก็ดี”

“งั้นเรื่องนี้ พวกเราจะเริ่มยังไงดีล่ะ?”

“ต้องหาข้ออ้างก่อน ไม่งั้นถางหยวนหยวนนั่นคงไม่ยอมพาพี่ชายมาแน่ พวกเราเตรียมตัวไปดีแค่ไหนก็คงไม่ได้ผล”

“เธอพูดมาก็ถูก ช่วงนี้มีเทศกาลอะไรสำคัญๆไหม?”

หยวนเย่าหันนึกถึงเรื่องอะไรขึ้นได้ และพูดว่า: “ใช่สิเสี่ยวลู่ วันเกิดเธอใกล้ถึงแล้วนี่”

จางเสี่ยวลู่อึ้ง: “วันเกิดฉัน?”

“ใช่ วันเกิดเธอเดือนหน้าวันที่ห้านี่ ทำไมถึงลืมวันเกิดตัวเองได้เนี้ย?”

จางเสี่ยวลู่มองดูหยวนเย่าหันด้วยสายตาซาบซึ้งใจ เธอก้มหน้านึกและพูดว่า: “เธอไม่พูดละก็ ฉันคงลืมไปแล้ว ขอบใจที่เธอยังจำวันเกิดฉันได้นะ”

“ขอบใจอะไรกัน พวกเราเป็นเพื่อนกันนะ” หยวนเย่าหันเข้าไปกอดจางเสี่ยวลู่ไว้ “งั้นพวกเราค่อยนัดเขาออกมาตอนวันเกิดเธอดีไหม?”

“อืม ถึงตอนนั้นค่อยให้เขามาวันเกิดฉัน ถ้าได้ถ่ายรูปด้วยกันก็ดีเลย”

จางเสี่ยวลู่กำลังฝันหวานอยู่

ถางหยวนหยวนวิ่งรอบสนามอยู่หลายรอบ เหงื่อออกท่วมตัว และวันนี้เธอเหมือนจะไม่ปกติ ตอนที่วิ่งรู้สึกไม่สบายตัวอยู่ตลอดเวลา รู้สึกหายใจไม่ค่อยออก

ไม่ได้ เธอต้องอดทน

ถางหยวนหยวนกัดฟัน วิ่งเร็วขึ้นกว่าเดิม

วิ่งอีกหนึ่งรอบ วิ่งรอบนี้เสร็จ เธอค่อยไปกินข้าวและพักผ่อนแล้วกัน

อดทนอีกหน่อย

ช่วงนี้ถางหยวนหยวน ทุกครั้งที่อยากยอมแพ้ ก็จะใช้คำนี้มาหลอกล่อตัวเอง อดทนอีกหน่อย อีกนิดเดียวก็ดีแล้ว จากนั้นก็อีกหน่อย เรื่องหลายเรื่องก็จะเสร็จแล้ว

วันนี้ก็เหมือนกัน

สุดท้ายวิ่งอยู่นั้น ถางหยวนหยวนไม่ได้ยินเสียงอะไร ภาพตรงหน้ามืดไปหมด เธอสลบล้มลงกับพื้น

โครม!

ถางหยวนหยวนล้มลงบนสนาม

เด็กหนุ่มในสนามบาสตอนแรกยังแอบซุบซิบกันอยู่

“พวกนายดูสิ ผู้หญิงอ้วนคนนั้นมาวิ่งอีกแล้ว”

“เธออดทนจริงๆเลยนะ พวกเรามาเล่นบาสที่นี่ทุกวัน เธอก็มาวิ่งที่นี่ทุกวัน ผอมลงกว่าตอนที่มาวิ่งครั้งแรกอีกนะ ใช่ไหม? คนลดน้ำหนักถ้าเป็นเหมือนผู้หญิงคนนั้น บนโลกนี้ก็คงไม่มีคนอ้วนแล้วล่ะ”

“นี่พวกนายว่า ผู้หญิงคนนั้นลดน้ำหนักหรือกำลังดึงดูดความสนใจจากพวกเรากัน? เธอชอบใครในทีมพวกเราหรือเปล่าเนี้ย?”

“ฮ่าๆๆ”

เด็กหนุ่มพูดแล้วก็หัวเราะเสียงดัง

สุดท้ายเสียงหัวเราะยังไม่หยุดลง ก็มีคนร้องตะโกนขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น?”

เด็กหนุ่มวิ่งไปทางถางหยวนหยวน เด็กสาวที่ตอนแรกยังกัดฟันสู้อยู่ ตอนนี้กลับเป็นลมล้มลงบนสนาม

“ให้ตายสิ? เป็นลมเหรอ?”

“รู้จักพวกเราทำไม?”

“สมน้ำหน้าที่โสดมาจนถึงตอนนี้ ผู้หญิงที่ทั้งสวยและไร้เดียงสาแบบนี้ ต่อไปนายจะหาได้ที่ไหนอีก และรู้จักคนหนึ่งก็มีโอกาสมากขึ้นนี่ ใช่ไหม?”

“นั่นสิ แม้ตอนนี้เธอจะโสด แต่เธอก็มีเพื่อนในหอพักนี่นา ก็เป็นผู้หญิงกัน”

ถางหยวนหยวนพอตื่นขึ้นมาแล้ว เห็นว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องพยาบาล และตอนนี้ก็มืดแล้ว

หมอเป็นพี่สาวผู้หญิงอ่อนโยน

“สาวน้อย ตื่นสักทีนะ”

ถางหยวนหยวนรู้สึกมึนๆ ดันตัวเองขึ้นมานั่ง

“สวัสดีค่ะ? ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเหรอคะ?”

“เด็กผู้ชายที่สนามบาสส่งเธอมาน่ะ พวกเขาบอกว่าเธอกำลังวิ่งอยู่ก็สลบลงไป ต่อมาฉันก็ตรวจสอบร่างกายให้เธอ เห็นว่าเธอโดนลมแดดและน้ำตาลในเลือดต่ำ”

ลมแดดกับน้ำตาลในเลือดต่ำ?

หรือว่าเพราะอากาศร้อนเกินไป ทำให้พลังงานในร่างกายเธอลดลงเหรอ?

“นักเรียน ลดน้ำหนักเรื่องนี้ต้องช้าๆ จะรีบไม่ได้ ถึงเวลาจะทำให้ร่างกายเธอไม่ดีเอาได้นะ”

ที่จริงถางหยวนหยวนก็ไม่ได้รีบอะไร เมื่อก่อนตอนที่ออกกำลังกายก็ไม่เคยมีอะไร คงเพราะวันนี้อากาศร้อนเกินไป และตอนเที่ยงเธอก็คงเดินมากเกินไป

นึกถึงตรงนี้ ถางหยวนหยวนยิ้มบางๆ: “ขอบคุณพี่สาวมาก ตอนนี้ฉันไม่เป็นไรแล้วค่ะ”

“เธอพักผ่อนก่อน ดื่มน้ำหวานก่อนค่อยออกไปนะ”

“ใช่สิ คนที่ส่งฉันมาอยู่ไหนกันเหรอคะ?”

“ตอนแรกยังรอเธออยู่ด้านนอก แต่เห็นว่าเธอไม่ตื่นสักที พวกเขาก็เลยกลับกันแล้วล่ะ”

ถางหยวนหยวนคิดในใจ พรุ่งนี้คงต้องขอบใจพวกเขาดีๆ