เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1622
สรุปบท บทที่1621 กิ๊บติดผม: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
สรุปเนื้อหา บทที่1621 กิ๊บติดผม – เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บท บทที่1621 กิ๊บติดผม ของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย สือหวู อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่1621 กิ๊บติดผม
ของขวัญงั้นเหรอ?
พี่ฉู่เฟิงยังเอาของขวัญมาให้เธอด้วยงั้นเหรอ?
ในทันทีนั้น ถางหยวนหยวนก็นึกถึงสิ่งที่คนกลุ่มนั้นพูดกับเธอเมื่อวานนี้ แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมองจงฉู่เฟิงโดยอัตโนมัติ
วันปกตินั้นเธอไม่เคยรู้สึก แต่ว่าวันนี้เธอกลับรู้สึกว่าสายตาที่จงฉู่เฟิงมองเธอนั้นมันร้อนแรงเป็นพิเศษ มันไม่เหมือนกันเลยจริงๆ แล้วอีกอย่างถางหยวนหยวนก็จำได้ว่า ก่อนหน้านี้สายตาของพี่ฉู่เฟิงไม่ใช่แบบนี้
ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วยังงั้นเหรอ?
"หยวนหยวน? "
พอเห็นว่าเธอเอาแต่จ้องตัวเองเขม็ง แต่ว่าก็ไม่ได้พูดอะไร จงฉู่เฟิงก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย แล้วก็มองเธออย่างละเอียด "เป็นอะไรไป? "
ถางหยวนหยวนหลบตาลง ไม่ได้พูดอะไร
รอยยิ้มบนใบหน้าของจงฉู่เฟิงนั้นจางลงไปมาก เขามองหน้าเธออย่างเป็นกังวล "วันนี้รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า? หรือว่าให้พี่ฉู่เฟิงพาไปโรงพยาบาลไหม? "
ปกติแล้วเธอจะไปวิ่งทุกวัน แต่ว่าต่อให้วันนี้ไม่ได้ไปก็ช่างเถอะ แต่ว่าท่าทางของเธอดูไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ จงฉู่เฟิงก็เลยรู้สึกว่าเธอไม่สบายตรงไหนรึเปล่า
"เปล่า ไม่ต้องหรอก"ถางหยวนหยวนตอบเบาๆ เธอกำลังคิดว่าจะพูดยังไงดี เพื่อให้จงฉู่เฟิงรู้สึกเสียใจน้อยที่สุด
"ไม่ได้ไม่สบายเหรอ? ถ้ายังงั้นไปเจอเรื่องอะไรมาที่ทำให้ไม่มีความสุขกัน? "
จงฉู่เฟิงไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจว่าไม่ต้องให้เธอทายแล้ว เขาหยิบกิ๊บติดผมขึ้นมา "เอากิ๊บนี่ไปสิ ไม่ต้องเศร้าไปแล้ว ดูซิว่าชอบไหม"
หลังจากที่เธอไม่ชอบกินแล้ว จงฉู่เฟิงก็ไม่ได้ซื้อของกินให้เธออีก ครั้งที่แล้วซื้อสร้อยข้อมือให้เธอ ผลก็คือเธอก็ไม่ได้ใส่ ทำให้ตอนนี้จงฉู่เฟิงต้องไปร้านเครื่องประดับอย่างลึกลับ
พอคิดไปคิดมา ก็ซื้อกิ๊บติดผมให้กับเธอ ไม่ว่าจะยังไงเธอก็น่าจะชอบนะ
ถางหยวนหยวนมองกิ๊บนั้น กิ๊บเป็นสีชมพู ด้านบนมีเผ็ดเม็ดเล็กที่สดใสติดอยู่ แถมยังมีตัวการ์ตูนที่น่ารักอีกต่างหาก ฝีมือประณีตและดูโดดเด่นมาก แค่ดูก็รู้แล้วว่ามันถูกเลือกมาอย่างดี
เธอไม่ได้รับมา
“ไม่ชอบเหรอ? ”
ถางหยวนหยวนส่ายหน้า “ฉันรับไว้ไม่ได้”
“ทำไมถึงรับไม่ได้ล่ะ? ” จงฉู่เฟิงไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ วันนี้หยวนหยวนเป็นอะไรไป “หยวนหยวน สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ”
ในที่สุด ถางหยวนหยวนก็เงยหน้าขึ้นมา นิ่งอยู่นานกว่าจะรวบรวมความกล้าและเอ่ยปากถามเขา
“พี่ฉู่เฟิง ฉันมีคำถามหนึ่งที่อยากจะถามพี่”
“อะไรเหรอ？”
จงฉู่เฟิงรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีอย่างแปลกประหลาด เขาเข้าใจผิดไปเองรึเปล่า? ไม่ยังงั้นทำไมเขาถึงรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีได้ล่ะ?
มือของจงฉู่เฟิงที่ถือกิ๊บอยู่นั้นเริ่มกำแน่น ตอนที่กำลังคิดว่าจะตัดบทเธอดีไหมนั้น ถางหยวนหยวนก็เอ่ยปากถามออกมาแล้ว
“พี่ฉู่เฟิง นี่พี่….พี่ชอบหยวนหยวนรึเปล่า? ”
วินาทีนั้น จงฉู่เฟิงใจสั่น เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกระแทกที่หัวใจของเขาอย่างรุนแรง โจมตีจนเขาดึงสติกลับมาไม่ได้ สมองของเขารู้สึกชาไปหมด
ผ่านไปนาน กว่าจงฉู่เฟิงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้
ทำไมเธอถึงถามเขาแบบนี้ได้? จงฉู่เฟิงไม่ได้รู้สึกดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว ยังไม่ต้องพูดถึงที่ใบหน้าของสาวน้อยตรงหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล อารมณ์ทุกอย่างของเธอปรากฏบนใบหน้าของเธอหมดแล้ว เกือบจะพูดออกมาว่าพี่อย่าชอบฉันเลย หรือแม้แต่พูดว่า การที่พี่ชอบฉันเป็นเรื่องที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี
เดิมทีกะรอให้เธอโตก่อน แล้วค่อยๆ สารภาพความรู้สึกที่แท้จริงกับเธอ ไม่คิดว่ายังไม่ทันจะออกรบก็ตายซะแล้ว เธอยังไม่ทันเป็นผู้ใหญ่เลย ก็จะปฏิเสธเขาแล้วยังงั้นเหรอ?
ถ้ายังงั้นเขาควรจะยอมรับ หรือว่าไม่ยอมรับดี?
“พี่ฉู่เฟิง หยวนหยวนคิดมากเกินไปเอง พี่อย่าโกรธหยวนหยวนเลยนะ หยวนหยวนขอโทษ ขอโทษจริงๆ ต่อไปหยวนหยวนจะไม่คิดอะไรมั่วซั่วอีกแล้ว พี่ฉู่เฟิงต้องหาแฟนที่สวยมากๆ ได้อย่างแน่นอน ถ้าเกิดว่าในอนาคตพี่ฉู่เฟิงหาแฟนไม่ได้ล่ะก็ หยวนหยวนจะรับผิดชอบเอง”
พอได้ยินคำว่ารับผิดชอบนั้น หัวใจของจงฉู่เฟิงก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาทันที
“จะรับผิดชอบยังไงฮะ？”
“จนถึงตอนนั้นหนูจะช่วยหาแฟนให้พี่ฉู่เฟิงเอง! ”
โอเค ที่แท้ก็จะช่วยเขาหานี่เอง ตอนแรกจงฉู่เฟิงก็นึกว่าเธอจะรับผิดชอบเอง ที่แท้เขาก็คิดเพ้อไปเอง จงฉู่เฟิงถอนหายใจออกมา “โอเค เด็กน้อยอย่างหนูจะไปเข้าใจอะไร ยังไม่ทันจะโตเป็นผู้ใหญ่เลย วันๆ อย่าเอาแต่พูดเรื่องชอบไม่ชอบ แฟนกันอะไรพวกนี้เลย เรื่องของพี่หนูไม่ต้องเป็นห่วงหรอก หนูแค่ต้องเติบโตมาอย่างมีความสุขก็พอแล้ว”
“อืม”
ถางหยวนหยวนจ้องกิ๊บที่อยู่ในมือของเขา “พี่ฉู่เฟิง อันนี้ให้หนูใช่ไหม? ”
แต่ว่าจงฉู่เฟิงกลับเก็บกิ๊บตัวนั้นใส่กระเป๋าไป
“ตอนแรกก็กะว่าจะให้ แต่ว่าวันนี้หนูเข้าใจพี่ผิดไป เพราะฉะนั้นพี่ก็เลยไม่อยากให้แล้ว สู้เอาไปให้ผู้หญิงคนอื่นยังจะดีกว่าอีก”
พอได้ยินดังนั้น ถางหยวนหยวนก็ทำปากจู๋ “ขอโทษด้วยนะคะพี่ฉู่เฟิง หยวนหยวนไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ”
“พอแล้วน่า ใครโทษหนูกัน? ก็แค่ล้อเล่นเอง” จงฉู่เฟิงแตะจมูกเธอเบาๆ “จู่ๆ พี่ก็รู้สึกว่ากิ๊บนี้มันเป็นผู้ใหญ่ไปหน่อย ไม่ค่อยเหมาะกับหนู พรุ่งนี้แล้วกัน เดี๋ยวพี่จะซื้ออันที่สวยกว่านี้มาให้”
“อืม！”
“พี่ฉู่เฟิง ถ้ายังงั้นหนูไปวิ่งต่อแล้วนะ! ”
“โอเค”
หลังจากที่ถางหยวนหยวนจากไปแล้ว จงฉู่เฟิงถึงได้หยิบกิ๊บติดผมออกมาจากกระเป๋าเสื้ออีกครั้ง เมื่อกี้เขาไม่ทันระวัง บีบจนกิ๊บมันหักไป
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่