เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1622

บทที่1621 กิ๊บติดผม

ของขวัญงั้นเหรอ?

พี่ฉู่เฟิงยังเอาของขวัญมาให้เธอด้วยงั้นเหรอ?

ในทันทีนั้น ถางหยวนหยวนก็นึกถึงสิ่งที่คนกลุ่มนั้นพูดกับเธอเมื่อวานนี้ แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมองจงฉู่เฟิงโดยอัตโนมัติ

วันปกตินั้นเธอไม่เคยรู้สึก แต่ว่าวันนี้เธอกลับรู้สึกว่าสายตาที่จงฉู่เฟิงมองเธอนั้นมันร้อนแรงเป็นพิเศษ มันไม่เหมือนกันเลยจริงๆ แล้วอีกอย่างถางหยวนหยวนก็จำได้ว่า ก่อนหน้านี้สายตาของพี่ฉู่เฟิงไม่ใช่แบบนี้

ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วยังงั้นเหรอ?

"หยวนหยวน? "

พอเห็นว่าเธอเอาแต่จ้องตัวเองเขม็ง แต่ว่าก็ไม่ได้พูดอะไร จงฉู่เฟิงก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย แล้วก็มองเธออย่างละเอียด "เป็นอะไรไป? "

ถางหยวนหยวนหลบตาลง ไม่ได้พูดอะไร

รอยยิ้มบนใบหน้าของจงฉู่เฟิงนั้นจางลงไปมาก เขามองหน้าเธออย่างเป็นกังวล "วันนี้รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า? หรือว่าให้พี่ฉู่เฟิงพาไปโรงพยาบาลไหม? "

ปกติแล้วเธอจะไปวิ่งทุกวัน แต่ว่าต่อให้วันนี้ไม่ได้ไปก็ช่างเถอะ แต่ว่าท่าทางของเธอดูไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ จงฉู่เฟิงก็เลยรู้สึกว่าเธอไม่สบายตรงไหนรึเปล่า

"เปล่า ไม่ต้องหรอก"ถางหยวนหยวนตอบเบาๆ เธอกำลังคิดว่าจะพูดยังไงดี เพื่อให้จงฉู่เฟิงรู้สึกเสียใจน้อยที่สุด

"ไม่ได้ไม่สบายเหรอ? ถ้ายังงั้นไปเจอเรื่องอะไรมาที่ทำให้ไม่มีความสุขกัน? "

จงฉู่เฟิงไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจว่าไม่ต้องให้เธอทายแล้ว เขาหยิบกิ๊บติดผมขึ้นมา "เอากิ๊บนี่ไปสิ ไม่ต้องเศร้าไปแล้ว ดูซิว่าชอบไหม"

หลังจากที่เธอไม่ชอบกินแล้ว จงฉู่เฟิงก็ไม่ได้ซื้อของกินให้เธออีก ครั้งที่แล้วซื้อสร้อยข้อมือให้เธอ ผลก็คือเธอก็ไม่ได้ใส่ ทำให้ตอนนี้จงฉู่เฟิงต้องไปร้านเครื่องประดับอย่างลึกลับ

พอคิดไปคิดมา ก็ซื้อกิ๊บติดผมให้กับเธอ ไม่ว่าจะยังไงเธอก็น่าจะชอบนะ

ถางหยวนหยวนมองกิ๊บนั้น กิ๊บเป็นสีชมพู ด้านบนมีเผ็ดเม็ดเล็กที่สดใสติดอยู่ แถมยังมีตัวการ์ตูนที่น่ารักอีกต่างหาก ฝีมือประณีตและดูโดดเด่นมาก แค่ดูก็รู้แล้วว่ามันถูกเลือกมาอย่างดี

เธอไม่ได้รับมา

“ไม่ชอบเหรอ? ”

ถางหยวนหยวนส่ายหน้า “ฉันรับไว้ไม่ได้”

“ทำไมถึงรับไม่ได้ล่ะ? ” จงฉู่เฟิงไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ วันนี้หยวนหยวนเป็นอะไรไป “หยวนหยวน สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ”

ในที่สุด ถางหยวนหยวนก็เงยหน้าขึ้นมา นิ่งอยู่นานกว่าจะรวบรวมความกล้าและเอ่ยปากถามเขา

“พี่ฉู่เฟิง ฉันมีคำถามหนึ่งที่อยากจะถามพี่”

“อะไรเหรอ？”

จงฉู่เฟิงรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีอย่างแปลกประหลาด เขาเข้าใจผิดไปเองรึเปล่า? ไม่ยังงั้นทำไมเขาถึงรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีได้ล่ะ?

มือของจงฉู่เฟิงที่ถือกิ๊บอยู่นั้นเริ่มกำแน่น ตอนที่กำลังคิดว่าจะตัดบทเธอดีไหมนั้น ถางหยวนหยวนก็เอ่ยปากถามออกมาแล้ว

“พี่ฉู่เฟิง นี่พี่….พี่ชอบหยวนหยวนรึเปล่า? ”

วินาทีนั้น จงฉู่เฟิงใจสั่น เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกระแทกที่หัวใจของเขาอย่างรุนแรง โจมตีจนเขาดึงสติกลับมาไม่ได้ สมองของเขารู้สึกชาไปหมด

ผ่านไปนาน กว่าจงฉู่เฟิงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

ทำไมเธอถึงถามเขาแบบนี้ได้? จงฉู่เฟิงไม่ได้รู้สึกดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว ยังไม่ต้องพูดถึงที่ใบหน้าของสาวน้อยตรงหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล อารมณ์ทุกอย่างของเธอปรากฏบนใบหน้าของเธอหมดแล้ว เกือบจะพูดออกมาว่าพี่อย่าชอบฉันเลย หรือแม้แต่พูดว่า การที่พี่ชอบฉันเป็นเรื่องที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี

เดิมทีกะรอให้เธอโตก่อน แล้วค่อยๆ สารภาพความรู้สึกที่แท้จริงกับเธอ ไม่คิดว่ายังไม่ทันจะออกรบก็ตายซะแล้ว เธอยังไม่ทันเป็นผู้ใหญ่เลย ก็จะปฏิเสธเขาแล้วยังงั้นเหรอ?

ถ้ายังงั้นเขาควรจะยอมรับ หรือว่าไม่ยอมรับดี?